Η ασπιρίνη είναι εξίσου αποτελεσματική με τα σύγχρονα αντιπητικά φάρμακα στην πρόληψη των θρόμβων του αίματος, μετά από χειρουργική επέμβαση αντικατάστασης ισχίου, αποφαίνεται καναδική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Annals of Internal Medicine.
Οι ασθενείς που υποβάλλονται σε αντικατάσταση ισχίου διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο εν τω βάθει φλεβικής θρόμβωσης και πνευμονικής εμβολής, μετά την επέμβαση. Για την πρόληψη των καταστάσεων αυτών, οι θεράποντες ιατροί συνήθως συνταγογραφούν αντιπηκτικά φάρμακα, όπως ενέσιμη ηπαρίνη ή τη νεότερη δραστική ουσία ριβαροξαμπάνη, σε μορφή δισκίου.
Αλλά η ασπιρίνη έχει επίσης αντιπηκτικές ιδιότητες και οι ερευνητές του Τμήματος Ιατρικής του Πανεπιστημίου Νταλουίζ στο Χάλιφαξ της Νέας Σκοτίας θέλησαν να δουν εάν η απλή και φθηνή αυτή δραστική ουσία μπορεί να προλάβει τις θρομβώσεις μετά από μείζονα χειρουργεία.
Ασπιρίνη, ηπαρίνη και ριβαροξαμπάνη
Συνέκριναν λοιπόν τα φάρμακα για τέσσερις εβδομάδες, αφού είχαν προηγηθεί 10 ημέρες θεραπείας με ηπαρίνη, αμέσως μετά το χειρουργείο. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι δύο δραστικές ουσίες είχαν όμοια αποτελεσματικότητα και ασφάλεια και διαφοροποιούνταν μόνον ως προς το κόστος.
Συγκεκριμένα, οι επιστήμονες συγκρότησαν δείγμα από 778 ασθενείς που υποβλήθηκαν σε εκλεκτική αντικατάσταση ισχίου, το διάστημα 2007-2010. Όλοι είχαν πάρει για δέκα ημέρες ηπαρίνη μετά το χειρουργείο. Μετά, με τυχαία επιλογή είχαν κάνει αντιπηκτική αγωγή για τέσσερις εβδομάδες: οι μισοί συνεχίζοντας την ηπαρίνη και οι άλλοι μισοί πήραν καθημερινά χαμηλής δοσολογίας (81 mg) ασπιρίνη.
«Η χαμηλού μοριακού βάρους ηπαρίνη και η ριβαροξαμπάνη, έχουν όμοια τιμή και είναι αρκετά ακριβότερες από την ασπιρίνη. Δεδομένου λοιπόν του χαμηλού κόστους της ασπιρίνης, θα πρέπει να τη θεωρούμε ως μια καλή εναλλακτική λύση της ηπαρίνης, αρκεί βέβαια να χορηγείται υπό συγκεκριμένες συνθήκες», διευκρινίζει ο επικεφαλής των ερευνητών Δρ Ντέιβιντ Άντερσον.
Πέντε άτομα που έπαιρναν ηπαρίνη και ένα άτομο που πήρε ασπιρίνη τελικά εκδήλωσαν θρόμβο αίματος. Η απόλυτη διαφορά μεταξύ των δύο θεραπειών ήταν 1%. Τα σοβαρά αιμορραγικά περιστατικά που χρειάστηκαν θεραπευτική αντιμετώπιση ήταν 5 στην ομάδα της ηπαρίνης και 2 στην ομάδα της ασπιρίνη. Η διαφορά μεταξύ των αιμορραγικών επεισοδίων δεν ήταν στατιστικά σημαντικά, αλλά παρατηρήθηκε τάση προς την ασπιρίνη να θεωρείται ασφαλέστερη εναλλακτική λύση. Ωστόσο, είναι αρκετά νωρίς για να πουν με βεβαιότητα οι επιστήμονες αν τελικά η ασπιρίνη προκαλεί λιγότερα αιμορραγικά επεισόδια.
Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι η μελέτη διακόπηκε πρόωρα, διότι κατά τη διάρκεια της η ριβαροξαμπάνη πήρε έγκριση κυκλοφορίας, και αφού είναι σε μορφή δισκίου οι ερευνητές δεν μπορούσαν να βρουν ασθενείς που να θέλουν να συνεχίσουν την ενέσιμη χορήγηση της ηπαρίνης.
Οι ερευνητές συνεχίζουν πλέον τη μελέτη συγκρίνοντας τη ριβαροξαμπάνη με την ασπιρίνη, έχοντας συμπεριλάβει στο δείγμα και ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε αντικατάσταση γόνατος, με την ηπαρίνη να χορηγείται μόνο τις πέντε πρώτες μέρες από την επέμβαση.
Εάν η ασπιρίνη αποδειχθεί εξίσου καλή με την ριβαροξαμπάνη, δεδομένου του αριθμού των επεμβάσεων που γίνονται παγκοσμίως για αντικατάσταση αρθρώσεων, τα συστήματα υγείας αναμένεται να εξοικονομίσουν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ.
