Όσες περισσότερες αναμνηστικές φωτογραφίες τραβάμε από ένα γεγονός, όπως γενέθλια, γάμο ή μια συναυλία, τόσο λιγότερο καταγράφουμε στον εγκέφαλο αυτές τις εικόνες.
Αμερικανοί ερευνητές, με επικεφαλής τη δρ Λίντα Χένκελ του πανεπιστημίου Fairfield του Κονέκτικατ, δημοσίευσαν μια μελέτη στο επιστημονικό περιοδικό Psychological Science, η οποία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η φωτογράφηση των εκθεμάτων ενός μουσείου μειώνει την ικανότητα των επισκεπτών να θυμούνται τι είδαν γύρω τους.
Οι φωτογραφίες των μουσείων
Δύο ομάδες εθελοντών κλήθηκαν να περιηγηθούν σε ένα μουσείο και είτε να φωτογραφίζουν ό,τι τους άρεσε, είτε απλώς να κοιτάζουν τα εκθέματα.
Την επόμενη μέρα, τα σχετικά τεστ μνήμης έδειξαν ότι όσοι τραβούσαν συνεχώς φωτογραφίες, θυμούνταν και αναγνώριζαν πολύ λιγότερο τα εκτεθειμένα στις προθήκες αντικείμενα, σε σχέση με όσους είχαν περιοριστεί να τα κοιτάζουν.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, η μανία φωτογράφησης που έχει καταλάβει τους πάντες χάρη στις νέες τεχνολογικές ευκολίες, εμποδίζει τον εγκέφαλο να συγκεντρωθεί στα γεγονότα και να σχηματίσει ακριβείς και διαρκείς μνήμες γι’ αυτά.
Όπως είπε η Χένκελ, οι άνθρωποι με το παραμικρό, βγάζουν την κάμερα τους και σχεδόν ασυναίσθητα “συλλαμβάνουν” τη στιγμή, σε σημείο που τελικά χάνουν αυτό που συμβαίνει ακριβώς μπροστά στα μάτια τους.
Όταν οι άνθρωποι εξαρτιούνται από την τεχνολογία, προκειμένου να θυμάται αυτή για λογαριασμό τους, βασιζόμενοι στην κάμερα για να καταγράψει ένα συμβάν, τότε δεν έχουν ανάγκη να δώσουν την πλήρη προσοχή τους στο γεγονός, πράγμα όμως που μπορεί να έχει αρνητικές συνέπειες στο πόσο καλά θυμούνται τις ίδιες τις εμπειρίες τους.
Το ζουμάρισμα πάντως βοηθάει
Ένα δεύτερο πείραμα από τους ίδιους ερευνητές έδειξε ότι αν κάνει κάποιος ζουμ σε μια συγκεκριμένη λεπτομέρεια του αντικειμένου που φωτογραφίζει, τότε θυμάται καλύτερα όχι μόνο αυτό το συγκεκριμένο τμήμα όπου εστίασε το φακό του, αλλά όλο το αντικείμενο, ακόμα κι αν δεν το περιέλαβε στο πλάνο του. «Αυτό δείχνει ότι το “μάτι” του νου και το “μάτι” της κάμερας είναι διαφορετικά πράγματα», είπε η Χένκελ.
Ακόμα, όπως επισήμανε, ο τεράστιος όγκος ψηφιακών φωτογραφιών που συσσωρεύονται, συνήθως σε κάποιο σκληρό δίσκο υπολογιστή και μάλιστα σε ανοργάνωτη μορφή, αποθαρρύνει πολλούς ανθρώπους να ανατρέξουν στις φωτογραφίες που τράβηξαν στο παρελθόν, με συνέπεια και αυτό να δυσκολεύει την πραγματική ανάμνηση ενός γεγονότος.
«Για να θυμόμαστε, πρέπει να έχουμε εύκολη πρόσβαση στις φωτογραφίες και να αλληλεπιδρούμε μαζί τους και όχι απλώς να τις μαζεύουμε» τόνισε η Αμερικανίδα ερευνήτρια.
