Η μέτρια καθημερινή σωματική δραστηριότητα μπορεί να μειώσει σημαντικά τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου Πάρκινσον γράφουν Σουηδοί ερευνητές σε μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Brain: A Journal of Neurology.
Ένα σημαντικό πλεονέκτημα της μελέτης ήταν ότι θεώρησε όλο το φάσμα της ημερήσιας σωματικής δραστηριότητας, και όχι καθαρά με επίκεντρο την άσκηση.
Ημερήσια σωματική δραστηριότητα
Ερευνητική ομάδα του Τμήματος Ιατρικής Επιδημιολογίας και Βιοστατιστικής του Ινστιτούτου Καρολίνσκα της Στοκχόλμης, με επικεφαλής την Κάριν Βίντερφελντ, γράφουν ότι δεν χρειάζεται κάποιος να κάνει γυμναστική για να έχει τα οφέλη, αρκεί να παραμένει δραστήριος μέσα στην ημέρα.
Οι ερευνητές μελέτησαν 43.400 άτομα (27.900 γυναίκες και 15.500 άνδρες) για 12,6 χρόνια συσχετίζοντας το επίπεδο της σωματικής δραστηριότητας με την πιθανότητα εμφάνισης της νόσου Πάρκινσον.
Κανείς εκ των συμμετεχόντων δεν έπασχε από νόσο Πάρκινσον στην αρχή της μελέτης, ενώ κατά τη διάρκειά της εμφάνισαν τα συμπτώματα 286 άτομα.
Τα τέσσερα κύρια συμπτώματα της νόσου είναι: τρέμουλο στα μπράτσα, τα χέρια, τα πόδια, το σαγόνι και το πρόσωπο, δυσκαμψία των χεριών και των ποδιών και του κορμού, βραδύτητα της κίνησης και διαταραχή της ισορροπίας και του συντονισμού. Καθώς τα συμπτώματα χειροτερεύουν, το περπάτημα, η ομιλία και άλλες απλές καθημερινές δραστηριότητες γίνονται όλο και πιο δύσκολες.
Πάνω από 40% μειωμένος κίνδυνος
Μέσα από εκτεταμένα ερωτηματολόγια, οι συμμετέχοντες έδωσαν πληροφορίες σχετικά με όλα τα είδη της σωματικής δραστηριότητας. Συμπεριλήφθηκαν οι δουλειές του σπιτικού, οι μετακινήσεις εκτός σπιτιού, η κινητικότητα στο πλαίσιο της επαγγελματικής δραστηριότητας και η άσκηση στον ελεύθερο χρόνο.
Για να είναι σε θέση να αναλύσουν τα δεδομένα στατιστικά, οι ερευνητές μετέτρεψαν την δραστηριότητα σε μεταβολικά ισοδύναμες ώρες την ημέρα, εκτιμώντας την κατανάλωση οξυγόνου που σχετίζεται με κάθε είδος δραστηριότητας.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι συμμετέχοντες που είχαν πάνω από 6 ώρες την ημέρα σωματική δραστηριότητα όπως είναι οι δουλειές του σπιτιού και η καθημερινή μετακίνηση, διέτρεχαν 43% χαμηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης της νόσου Πάρκινσον, σε σύγκριση με τους ομολόγους τους οι οποίοι έκαναν μόλις 2 ώρες την ημέρα στην ίδια σωματική δραστηριότητα.
Στους άνδρες, ένα μέσο επίπεδο της συνολικής φυσικής δραστηριότητας σχετίστηκε με 45% χαμηλότερο κίνδυνο εμφάνισης Πάρκινσον, σε σύγκριση με το χαμηλό επίπεδο της συνολικής φυσικής δραστηριότητας.
Παραδόξως, η άσκηση κατά τη διάρκεια του ελεύθερου χρόνου δεν φάνηκε από μόνη της να συσχετίζεται άμεσα με μειωμένο κίνδυνο εκδήλωσης της νόσου Πάρκινσον.
