Η λειτουργία του φλεβόκομβου είναι να ρυθμίζει τους χτύπους της καρδιάς. Κάποιες φορές ο φλεβόκομβος δε λειτουργεί σωστά στο ρόλο του ως βηματοδότης της καρδιάς. Όταν συμβαίνει αυτό, η πάθηση ονομάζεται σύνδρομο νοσούντος φλεβόκομβου.
Με αυτή την πάθηση ο φλεβόκομβος δίνει εντολή για χτύπο πολύ αργά, σταματά για μεγάλο χρονικό διάστημα ανάμεσα στους χτύπους ή σταματάει να παράγει χτύπους. Αν σταματήσει να παράγει χτύπους, κάποιο άλλο μέρος της καρδιάς πρέπει να αναλάβει τη λειτουργία του βηματοδότη, κάτι που συνήθως γίνεται σε ένα ρυθμό σημαντικά πιο αργό από το φυσιολογικό.
Προκαλούνται επιπλέον επιπλοκές, επειδή οι νοσούντες φλεβόκομβοι μπορεί επίσης να έχουν την τάση να χτυπούν κάποιες φορές πολύ γρήγορα και κάποιες φορές ακανόνιστα, όπως σε μία κολπική μαρμαρυγή. Έτσι τα συμπτώματα του συνδρόμου νοσούντος φλεβόκομβου μπορεί να είναι αυτά που σχετίζονται με τις βραδυκαρδίες, όπως η κόπωση, οι ζαλάδες και οι σκοτοδίνες, και εναλλάσσονται με συμπτώματα ταχυπαλμιών. Είτε ο αργός είτε ο γρήγορος ρυθμός μπορεί να προκαλέσουν δύσπνοια, ζαλάδα, σκοτοδίνη και κόπωση.
Η θεραπεία για το σύνδρομο νοσούντος φλεβόκομβου μπορεί να είναι περίπλοκη, γιατί η κατάσταση περιλαμβάνει αργούς και γρήγορους ρυθμούς. Μπορεί να χορηγηθούν φάρμακα, για να μειωθεί η ταχυκαρδία. Επιπλέον, μπορεί να χρειαστεί ένας βηματοδότης, για να αποφευχθεί η βραδυκαρδία. Η χορήγηση φαρμάκων χωρίς το βηματοδότη μπορεί να επιβραδύνει τους χτύπους της καρδιάς ακόμα περισσότερο και να οδηγήσει σε χειρότερα συμπτώματα.
