Στους σοβαρά πάσχοντες, αναπτύσσονται τεταμένες φυσαλίδες ή φλύκταινες που περιβάλλονται από μικρού εύρους ροδόχροη έως ιώδη άλω. Οι βλάβες αυτές καθίστανται ταχέως αιμορραγικές και ιώδεις και ρήγνυνται, σχηματίζοντας στρογγυλά έλκη με νεκρωτικά μελανόχροα κέντρα (φωτογραφία).
Εντοπίζονται συνήθως στους γλουτούς και τα άκρα και τις περισσότερες φορές διατάσσονται κατά ομάδες.
Το γαγγραινώδες έκθυμα παρουσιάζεται στα εξασθενημένα άτομα, τα οποία μπορεί να υποφέρουν από λευχαιμία, σε ασθενείς με σοβαρά εγκαύματα, πανκυτταροπενία ή ουδετεροπενία, ασθενείς με λειτουργική ανεπάρκεια των ουδετεροφίλων, καρκίνο τελικού σταδίου, ή άλλες σοβαρές χρόνιες παθήσεις.
Τα υγιή βρέφη είναι δυνατόν να αναπτύξουν βλάβες στην περινεϊκή χώρα μετά από αντιβιοτική θεραπεία σε συνδυασμό με διαβροχή στην περιοχή των σπάργανων.
Η κλασική φυσαλίδα υποδηλώνει τη διάγνωση. Στο περιεχόμενο των φυσαλίδων ή των αιμορραγικών φλυκταινών ανευρίσκονται Gram-αρνητικοί βάκιλλοι στη χρώση κατά Gram και οι καλλιέργειες είναι θετικές για P. aeruginosa. Καθώς η βλάβη αυτή αποτελεί εκδήλωση σήψης, στην καλλιέργεια αίματος ανιχνεύεται P. aeruginosa.
Ωστόσο, σε υγιή βρέφη με βλάβες στην περιοχή των σπάργανων, σε ασθενείς με ΗIV λοίμωξη και άλλες περιπτώσεις, πρώιμες βλάβες μπορεί να εμφανιστούν στην πύλη εισόδου, επιτρέποντας
την τεκμηρίωση της διάγνωσης και τη θεραπεία προτού η κατάσταση εξελιχθεί σε σήψη.
Η θεραπεία συνίσταται στην άμεση ενδοφλέβια χορήγηση αντιψευδομοναδικών αντιβιοτικών. Συνιστάται η χορήγηση μιας αμινογλυκοσίδης σε συνδυασμό με μια αντιψευδομοναδική πενικιλλίνη.
Η προσθήκη του διεγερτικού παράγοντα της αποικίας των κοκκιοκυττάρων-μακροφάγων για τη διέγερση τόσο του πολλαπλασιασμού, όσο και της διαφοροποίησης των πρόδρομων ουσιών του μυελού, συνιστά μια επικουρική θεραπεία για έναν ασθενή με μυελοδυσπλασία ή με ουδετεροπενία οφειλόμενη στη θεραπεία.
Οι ασθενείς έχουν πτωχότερη πρόγνωση στην περίπτωση πολλαπλών βλαβών, καθυστερημένης διάγνωσης και χορήγησης ακατάλληλης θεραπείας, καθώς επίσης και όταν η ουδετεροπενία δεν υποχωρήσει κατά τη λήξη της αντιβιοτικής αγωγής. Η χρησιμοποίηση οργάνων ή ο καθετηριασμός αυξάνει τον κίνδυνο ανάπτυξης της λοίμωξης αυτής.
Είναι δυνατόν να παρατηρηθούν και άλλου είδους βλάβες κατά τη σηψαιμία που οφείλεται σε ψευδομονάδα. Έτσι μπορεί χαρακτηριστικά να ανευρεθούν στον κορμό σαφώς αφοριζόμενες περιοχές κυτταρίτιδας, κηλίδες, βλατίδες, πλάκες και οζίδια. Η pseudomonas mesophilica, το Citroba-cter freundii και η Stenotrophomonas maltophilia μπορούν επίσης να προκαλέσουν την εμφάνιση τέτοιων δερματικών βλαβών σε ανοσοκατεοταλμένα άτομα.
Έχουν αναφερθεί αρκετοί ασθενείς με AIDS, οι οποίοι ανέπτυξαν οζιδιακές δερματικές βλάβες ή αποστήματα οφειλόμενα σε επιμόλυνση με P. aeruginosa. Γ ενικά, οι ασθενείς αυτοί νοσούν συστηματικά, παρόλα αυτά οι καλλιέργειες αίματος είναι αρνητικές.
