Οι φυσιολογικές τρίχες των ανθρώπων μπορούν να ταξινομηθούν ανάλογα με τις κυκλικές φάσεις ανάπτυξης. Οι αναγενείς τρίχες είναι αναπτυσσόμενες τρίχες, οι καταγενείς τρίχες είναι εκείνες που υφίστανται μετάβαση από την αναπτυσσόμενη στη φάση ηρεμίας και οι τελογενείς τρίχες είναι τρίχες σε κατάσταση ηρεμίας, οι οποίες παραμένουν στα θυλάκια για διαφορετικά διαστήματα του χρόνου πριν να αποπέσουν (τελόπτωση). Η λανθάνουσα περίοδος μεταξύ της απώλειας της τελογενούς τρίχας και την ανάπτυξη μιας νέας αναγενούς τρίχας αναφέρεται ως κενογενής.
Οι αναγενείς τρίχες αναπτύσσονται για περίπου 3 χρόνια (1.000 ημέρες) με μία απόκλιση από 2 μέχρι 6 χρόνια. Τα θυλακικά μητρικά κύτταρα αναπτύσσονται, διαιρούνται και κερατινοποιούνται, ώστε να σχηματίσουν τις αναπτυσσόμενες τρίχες. Καθώς η μήτρα παράγει το στέλεχος της τρίχας, ενσωματώνει στοιχεία τα οποία μπορεί να φανούν χρήσιμα στην ιατρική ή δικαστική ανάλυση.
Οι καταγενείς τρίχες βρίσκονται σε μία μεταβατική φάση, διάρκειας 1 με 2 εβδομάδες, στην οποία κάθε διαδικασία ανάπτυξης σταματά, με τον τελικό σχηματισμό της τελογενούς τρίχας μορφής “ρόπαλου”. Πολλά αποπτωτικά κύτταρα υπάρχουν στο έξω επιθηλιακό έλυτρο της ρίζας της τελογενούς τρίχας καθώς αυτή εκφυλλίζεται. Οι τελογενείς τρίχες μορφής “ρόπαλου” είναι τρίχες σε ηρεμία, οι οποίες παραμένουν σε αυτήν την κατάσταση για 3 με 5 μήνες (περίπου 100 ημέρες) προτού να πέσουν.
Μεταξύ των ανθρώπινων τριχών οι οποίες αποσπώνται από ένα φυσιολογικό τριχωτό κεφαλής, το 85% με 90% είναι αναγενείς τρίχες και το 10% με 15% είναι τελογενείς τρίχες. Οι καταγενείς τρίχες κανονικά αποτελούν λιγότερο από το 1% των τριχών του τριχωτού της κεφαλής. Έχει εκτιμηθεί ότι φυσιολογικά το τριχωτό της κεφαλής αποτελείται από 100.000 τρίχες και ο μέσος αριθμός τριχών που πέφτουν καθημερινά είναι 100 με 150.
Ο ρυθμός της ανάπτυξης των τελικών τριχών είναι περίπου 0,37 χιλιοστά την ημέρα. Σε αντίθεση με την κοινή πεποίθηση, ούτε το ξύρισμα ούτε η έμμηνος ρύση έχει την παραμικρή επίδραση στο ρυθμό ανάπτυξης της τρίχας.
Οι ανθρώπινες τρίχες χαρακτηρίζονται επίσης ως νεογνικό χνούδι (lanugo), χνούδι που αντικαθιστά το νεογνικό (vellus), ή τελικές τρίχες.
Το νεογνικό χνούδι (lanugo) είναι οι λεπτές τρίχες που υπάρχουν στο σώμα του εμβρύου. Αυτό αντικαθίσταται από το χνούδι (vellus) και τις τελικές τρίχες. Το χνούδι (vellus) είναι τρίχες λεπτές, συνήθως ανοιχτόχρωμες και έχουν ένα στενό στέλεχος τρίχας λεπτότερο από το εύρος του έσω επιθηλιακού ελύτρου της ρίζας. Οι τελικές τρίχες είναι σκληρές, παχιές και σκούρες, εκτός από τις ξανθές.
Τρίχες παρατηρούνται σε όλες τις επιφάνειες του δέρματος, εκτός από τις παλάμες, τα πέλματα, τα μικρά χείλη του αιδοίου, τα χείλη, τους όνυχες, τη βάλανο και την ακροποσθία. Τελικές τρίχες παρατηρούνται συνήθως στο πρόσωπο, στο στήθος και στην κοιλιακή χώρα ενός άντρα, αλλά το χνούδι συνήθως κυριαρχεί σε αυτά τα σημεία στις γυναίκες.
Οι αιτίες της αλωπεκίας γενικά ταξινομούνται στις ευρείες κατηγορίες της ουλωτικής και μη ουλωτικής αλωπεκίας. Στην εκτίμηση θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η ηλικία και η εθνικότητα του ασθενούς. Η εξέταση των στελεχών των τριχών μπορεί να θέσει τη διάγνωση της τριχοδυστροφίας. Ο αριθμός των τριχών, η έλξη των τριχών και η απόσπαση των τριχών (τριχοριζόγραμμα) μπορεί να προσδιορίσει το βαθμό της απώλειας τριχών, τον τύπο των τριχών που πέφτουν και την αναλογία αναγενών προς τελογενών.
Οι βιοψίες μπορούν επίσης να προσδιορίσουν την αναλογία αναγενών προς τελογενών και να δώσουν πληροφορίες σχετικά με την πιθανότητα αναγέννησης τους, όπως επίσης και να θέσουν μία διάγνωση. Οι βιοψίες είναι ιδιαίτερα αξιόλογες στην εκτίμηση της ουλωτικής αλωπεκίας. Συχνά, μία σωστή διάγνωση εξαρτάται από τη σύνθεση κλινικών, ιστολογικών, ορολογικών δεδομένων και στοιχείων από ανοσοφθορισμό.
