Ένα ενδιαφέρον άρθρο-παρέμβαση δημοσιεύθηκε στο περιοδικό British Medical Journl από δύο Βρετανούς καρδιολόγους, τον John Dean των Νοσοκομείων Royal Devon και Exeter, και τον Neil Sulke του Νοσοκομείου Eastbourne, με τον τίτλο: «Το σκάνδαλο της μπαταρίας των βηματοδοτών».
Oι βηματοδότες που εμφυτεύονται σε καρδιοπαθείς έχουν μπαταρία με προσδόκιμη διάρκεια ζωής άνω των 10 ετών. Στην πράξη όμως οι ασθενείς ενημερώνονται ύστερα από περίπου έξι χρόνια ότι η μπαταρία τους πνέει τα λοίσθια και καλούνται να υποβληθούν σε επέμβαση αλλαγής της. Πέραν του κόστους, οι επεμβάσεις αυτές υποβάλλουν τους ασθενείς σε σοβαρό κίνδυνο μόλυνσης και επιπλοκών.
Οι Dean και Sulke γράφουν: “Φανταστείτε να ξοδέψετε 3.000 λίρες σε ένα νέο ρολόι με μπαταρία ενσωματωμένη στον μηχανισμό του που δεν μπορεί να αντικατασταθεί ή να επαναφορτιστεί. Παρά το γεγονός ότι η μπαταρία προβλέπεται να διαρκέσει 10 χρόνια ή περισσότερο, μετά από έξι χρόνια ανακαλύπτετε ότι πρέπει να την αντικαταστήσετε αμέσως το ρολόι. Αυτό το παράδειγμα απεικονίζει το δίλημμα που αντιμετωπίζουν όλοι οι ασθενείς με καρδιακές εμφυτεύσιμες ηλεκτρονικές συσκευές, όπως βηματοδότες και απινιδωτές (ICD) [implantable cardioverter defibrillator] αλλά το διακύβευμα στην περίπτωσή τους είναι πολύ μεγαλύτερο. Η αντικατάσταση της μπαταρίας του βηματοδότη τους εκθέτει σε κίνδυνο σοβαρών επιπλοκών, συμπεριλαμβανομένων των απειλητικών για τη ζωή λοιμώξεων. Πάνω από το 50% του των ασθενών θα χρειαστούν αντικατάσταση βηματοδότη διότι οι μπαταρίες θα λήξουν. Το 11-16% θα χρειαστεί πάνω από μια αντικαταστάσεις”.
Κατά τους δύο καρδιολόγους, ο λόγος των απανωτών επεμβάσεων για να αλλαχθούν οι μπαταρίες είναι το οικονομικό όφελος των εμπόρων και των γιατρών. Οι κατασκευαστές δεν έχουν κίνητρο να διαθέτουν στην αγορά βηματοδότες με μπαταρίες μεγαλύτερης διάρκειας. Φαίνεται λοιπόν ότι η κατάσταση αυτή υπάρχει μόνο για να θησαυρίζουν οι κατασκευαστικές εταιρείες, οι έμποροι και οι γιατροί εις βάρος των ασθενών και των ασφαλιστικών ταμείων.
Οι δύο καρδιολόγοι γράφουν ότι οι τρέχουσες τεχνολογικές δυνατότητες επιτρέπουν την ενσωμάτωση μπαταριών που θα λειτουργούν ακόμη και για 25 χρόνια.
Να σημειωθεί ότι το πόσο χρόνο διαρκεί η μπαταρία βηματοδότη εξαρτάται κατά πολύ από τη σωστή της ρύθμιση. Αν η ρύθμιση δεν γίνει προσεκτικά και κατάλληλα για την καρδιά του ασθενούς, τότε η μπαταρία μπορεί να αναλωθεί πρόωρα. Ειδικά οι βηματοδότες-απινιδωτές (ICD) ξοδεύουν πολύ γρηγορότερα την μπαταρία τους. Για να γίνει η σωστή ρύθμιση χρειάζεται η εμφύτευση του βηματοδότη να γίνεται σε νοσοκομείο που διαθέτει ειδική μονάδα παρακολούθησης βηματοδοτών.
Οι δύο γιατροί καταλήγουν: “Υπάρχει επείγουσα ανάγκη να ελαχιστοποιηθεί η απαίτηση για αντικατάσταση των συσκευών αυτών. Με αυτόν τον τρόπο θα σωθούν ζωές,
θα ελαχιστοποιηθεί η ταλαιπωρία και θα μειωθεί το κόστος”.
