Η κατάποση κυστών που περιέχουν προνύμφες Trichinella spiralis σε ανεπαρκώς μαγειρεμένο χοιρινό ή μοσχαρίσιο κρέας μπορεί να προκαλέσει μια ασθένεια που ονομάζεται τριχινίαση ή τριχινέλλωση.
Η Trichinella spiralis είναι ένα σκουλήκι, μια νηματέλμινθα μήκους 1-3 χιλιστών, που ζει στο έντερο των περισσότερων ζώων τα οποία τρώνε κρέας, συμπεριλαμβανομένων των θαλάσσιων.
Ο θηλυκός σκώληκας ελευθερώνει νύμφες που εισέρχονται στους μυς του ζώου και σχηματίζουν κύστεις. Όταν φαγωθεί ο μολυσμένος μυς του ζώου μπορεί να εμφανιστεί η τριχινίαση στον άνθρωπο. Κατά τη διάρκεια αρκετών εβδομάδων εμφανίζονται ενήλικα σκουλήκια στο έντερο που παράγουν προνύμφες οι οποίες στη συνέχεια μεταναστεύουν σε διάφορους ιστούς, συμπεριλαμβανομένων των μυών. Η τριχίνωση είναι πιο διαδεδομένη στις αγροτικές περιοχές.
Η ασθένεια προκαλείται από το νωπό κρέας ή το όχι καλά ψημένο, κυρίως χοιρινό κρέας και λουκάνικα που περιέχουν κύστεις με τριχίνες. Τα γουρούνια μολύνονται με τη βρώση ωμών απορριμάτων και από κατάλοιπα μολυσμένων τροφών.
Συμπτώματα
Ήπιες περιπτώσεις τριχινίασης – με μόνο ένα μικρό αριθμό των παρασίτων στο σώμα – μπορεί να μην προκαλέσουν αναγνωρίσιμα συμπτώματα.
Οι προνύμφες διεισδύουν στο έντερο, όπου ωριμάζουν σε ενήλικα σκουλήκια και ζευγαρώνουν. Σε αυτό το στάδιο, μπορείτε να αντιμετωπίσετε διάρροια και κοιλιακές κράμπες.
Σε περίπτωση εισβολής στους ιστούς, τα συμπτώματα μπορεί να είναι:
- Υψηλός πυρετός
- Μυϊκός πόνος και ευαισθησία
- Αδυναμία
- Ευαισθησία στο φως
- Προκαλείται επίσης ένα οίδημα των βλεφάρων (φωτογραφία), ερυθρότητα του επιπεφυκότος, και μερικές φορές κνίδωση που συνδέονται με υπερπυρεξία, πονοκέφαλο, ερύθημα και συμπτώματα από το γαστρεντερικό, μυϊκούς πόνους και νευρολογικά σημεία και συμπτώματα.
Οι μύες που προσβάλλονται πιο συχνά είναι το διάφραγμα, οι γλουτιαίοι, οι θωρακικοί, οι δελτοειδείς, οι γαστροκνήμιοι, οι μεσοπλεύριοι και ο καρδιακός μυς.
Δέκα τοις εκατό των ασθενών μπορεί να αναπτύξουν αμφίπλευρο, ασυμπτωματικά οίδημα στα χέρια το οποίο είναι ιδιαίτερα εμφανές στις περιοχές των δακτύλων καθώς και ερύθημα κατά μήκος της περιμέτρου ων παλαμών και των παλαμιαίων επιφανειών των δακτύλων, το οποίο εξελίσσεται σε απολέπιση.
Στο 20% των περιπτώσεων ένα μη ειδικό κηλιδώδες ή πετεχειώδες εξάνθημα, καθώς και γραμμοειδείς αιμορραγίες, μπορεί να είναι παρόντα.
Η ηωσινοφιλία δεν είναι σταθερή, αλλά μπορεί να φθάει το 80%. Στο μέσο ασθενή, η ηωσινοφιλία ξεκινά περίπου μια βδομάδα μετά τη μόλυνση και κορυφώνεται μέχρι την τέταρτη εβδομάδα.
Όταν προσβάλλεται το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα, η θνητότητα από 1% αυξάνεται στο 10%.
Διάγνωση
Το τεστ αντισωμάτων με ανοσοφθορισμό έχει τη μεγαύτερη αξία για τον καθορισμό της έγκαιρης διάγνωσης. Η αντίδραση κροκύδωσης, η ενζυμική αντίδραση ανοσοαπορόφησης (ELISA), καθώς και άλλες ορολογικές δοκιμασίες είναι περιορισμένης αξίας λόγω της αδυναμίας τους να ανιχνεύσουν τη μόλυνση μέχρι την τρίτη ή τέταρτη εβδομάδα.
Η διάγνωση επιβεβαιώνεται με βιοψία μυός που καταδεικνύει την παρουσία προνυμφών της Trichinella spiralis στους γραμμωτούς μύες. Δυστυχώς, οι τρίχινες συνήθως δεν μπορούν να ανιχνευθούν παρά μόνο εάν η μόλυνση είναι πολύ βαριά, διάρκειας άνω του ενός μήνα και όταν το υλικό που δίνει η βιοψία είναι μεγάλο. Βιοψία μυός με πάχος δείγματος 2 χιλιοστά μπορεί να συμπιεστεί ανάμεσα σε δύο γυάλινες πλάκες και να αποδειχθεί η παρουσία των κύστεων.
Θεραπεία
Συχνά δεν χρειάζεται θεραπεία.
Η νόσος αντιμετωπίζεται με αλβενδαζόλη (αντιπαρασιτικό φάρμακο), 400 mg δύο φορές ημέρα για 14 ημέρες αλλά δεν είναι αποτελεσματική αν ο σκώληκας έχει εγκατασταθεί στους μυς.
Οι κορτικοστεροειδείς παράγοντες είναι συχνά αποτελεσματικοί ως φάρμακα ελέγχου των συχνά σοβαρών συμπτωμάτων και θα πρέπει να δίνονται σε δόσεις από 40 έως 60 mg την ημέρα.
