Στις περισσότερες περιπτώσεις, όταν η μητέρα πάσχει, ο έρπης μεταδίδεται κατά τον τοκετό και στο νεογνό. Το 85% των περιστατικών των νεογνικών λοιμώξεων από τον απλό έρπητα συντελείται στη φάση του τοκετού, το 5% στην ενδομητριακή φάση και το 10-15% παρατηρείται μετά τον τοκετό. Το 70% των περιπτώσεων νεογνικού απλού έρπητα προκαλείται από τον ιό HSV-2.
Να σημειωθεί ότι υπάρχουν δύο είδη ασθένειας, ο επιχείλιος έρπτης και ο έρπης των γεννητικών οργάνων (). Ο ιός που προσβάλλει το στόμα και τα χείλη είναι συνήθως ο έρπης τύπου 1 (HSV-1). Ο ιός που προσβάλλει τα γεννητικά όργανα είναι συνήθως ο ιός του έρπητα τύπου 2 (HSV-2). Σήμερα ο έρπης είναι πολύ διαδεδομένος στον άνθρωπο, καθώς θεωρείται ότι το 80% των ενηλίκων έχουν τον έρπητα 1.
Οι νεογνικές λοιμώξεις με HSV-1 είναι συνήθως επίκτητες μετά τη λοχεία μέσω της επαφής με άτομο με επιχείλιο έρπητα, αλλά μπορεί να συμβούν και στον τοκετό εάν η μητέρα είναι μολυσμένη με HSV-1 στη γεννητική περιοχή.
Οι κλινικές εκδηλώσεις του επίκτητου έρπητα στην περίοδο του τοκετού μπορούν να διαιρεθούν σε 3 μορφές: 1) εντοπισμένη λοίμωξη στο δέρμα, τους οφθαλμούς και/ή το στόμα 2) νόσο του κεντρικού νευρικού συστήματος, 3) διάσπαρτη/γενικευμένη νόσο (εγκεφαλίτιδα, ηπατίτιδα, πνευμονία και διαταραχές πηκτικότητας).
Ο τύπος της προσβολής στη φάση της εκδήλωσης είναι σημαντικός για την πρόγνωση. Με θεραπεία, η περιοριζόμενη νόσος (δέρμα, μάτια ή στόμα) σπάνια είναι θανατηφόρος, ενώ η εγκεφαλική και η διάχυτη νόσος είναι θανατηφόρα στο 15% με 50% των μωρών τα οποία προσβάλλονται.
Σε θεραπευμένα νεογνά, μακροχρόνιες συνέπειες θα παρουσιαστούν στο 10% αυτών με εντοπισμένη νόσο. Περισσότερο από το 50% των περιστατικών με εγκεφαλικό ή διάχυτο νεογνικό έρπητα θα υποφέρει από νευρολογική αναπηρία.
Συμπτώματα
Στο 68% των προσβληθέντων μωρών, οι δερματικές φυσαλίδες είναι το πρωτοεμφανιζόμενο κλινικό σημείο και αποτελούν καλή πηγή για την ανεύρεση του ιού. Ωστόσο, το 39% των νεογνών με γενικευμένη νόσο, το 32% με νόσο του κεντρικού νευρικού συστήματος και το 17% με νόσο στο δέρμα, τα μάτια και ή το στόμα ποτέ δεν αναπτύσσουν φυσαλιδώδεις δερματικές βλάβες. Επειδή η περίοδος επώασης μπορεί να κυμαίνεται μέχρι και τις 3 εβδομάδες, με μέσο όρο τη 1 εβδομάδα, οι δερματικές βλάβες και τα συμπτώματα μπορεί να μην εμφανισθούν μέχρι το παιδί να φύγει από το νοσοκομείο.
Το 70% των μητέρων των μωρών με νεογνικό απλό έρπητα είναι ασυμπτωματικές κατά τη διάρκεια του τοκετού και δεν έχουν ιστορικό γεννητικού έρπητα. Για αυτό, η λήψη λεπτομερούς ιστορικού δεν έχει αξία στην πρόβλεψη των κυήσεων οι οποίες μπορεί να επιπλεχθούν με νεογνικό έρπητα.
Τυπικά, οι βλάβες εμφανίζονται ως διαβρώσεις ή εφελκίδες. Οι πρώιμες φυσαλιδώδεις αλλοιώσεις μπορεί να είναι παροδικές ή να μην αναγνωριστούν ποτέ. Τα τρία κλινικά χαρακτηριστικά της λοίμωξης του απλού έρπητα είναι ο πόνος, τα ενεργά φυσαλιδώδη όρια της βλάβης και η οστρακιοειδής περιφέρεια.
Οι αθεράπευτες διαβρωτικές βλάβες μπορεί να εξαπλωθούν προοδευτικά, αλλά μπορούν επίσης να παραμείνουν σταθερές ή ακόμη και να γίνουν βλατιδώδεις ή βλαστικές, μιμούμενες μια μυρμηκιά ή κοκκιώδη ιστό.
Στο βλεννογόνο του στόματος μπορεί να εντοπισθούν πολλαπλές διαβρώσεις, με την προσβολή όλων των επιφανειών (σε αντίθεση με μόνο τις σκληρές, κερατινοποιημένες επιφάνειες που συνήθως συμμετέχουν σε υποτροπιάζοντα στοματικό έρπητα σε ανοσοεπαρκείς ξενιστές).
Οι λοιμώξεις έρπητα στα νεογνά θεραπεύονται με ενδοφλέβια ακυκλοβίρη 60 mg/kg/ημέρα.
