Το θέμα του γυναικείου οργασμού αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο. Παρότι έχουν γίνει διάφορες μελέτες, οι ειδικοί δεν έχουν καταλήξει σε κάποιο συμπέρασμα σχετικά με το τι εξυπηρετεί ο οργασμός στη γυναίκα και πώς προκαλείται, άλλωστε υπάρχουν μεγάλες διαφορές μεταξύ των γυναικών.
Οι μελέτες που κατέγραψαν τις απόψεις των γυναικών έδειξαν ότι υπάρχει μεγάλη ποικιλία περιγραφών, οι οποίες συχνά δεν έχουν συνοχή. Οι γυναίκες δυσκολεύονται να καταλάβουν αν είχαν οργασμό καθώς και να τον διαχωρίσουν από την απλή ερωτική διέγερση. Ορισμένοι γιατροί λένε ότι δεν υπάρχει κολπικός οργασμός παρά μόνο κλειτοριδικός. Η διέγερση του κόλπου δίχως ταυτόχρονη διέγερση της κλειτορίδας είναι σχεδόν αδύνατη.
Ούτε η συχνότητά του οργασμού στις γυναίκες είναι συγκεκριμένη. Σύμφωνα με ορισμένα στοιχεία μόνο το 25% των γυναικών βιώνουν συχνά οργασμό. Από τις υπόλοιπες, το 10-20% δεν τον βιώνουν ποτέ και ένα άλλο 20% σπάνια. Αυτή η ποικιλία εξηγεί, ως ένα βαθμό, γιατί η συμπεριφορά της γυναίκας έχει μεγαλύτερη ποικιλία από τη συμπεριφορά του άνδρα ακόμα και σε κοινωνικό επίπεδο.
Μια άλλη μελέτη έδειξε ότι η αιτία που η γυναίκα δεν φτάνει σε κορύφωση είναι ανατομική, και εξαρτάται από τη θέση της κλειτορίδας και συγκεκριμένα η απόστασή της από την ουρήθρα. Αυτό προβλέπει αν θα καταφέρνει γυναίκα να επιτυγχάνει οργασμό κατά τη διάρκεια της ερωτικής συνεύρεσης, με ή χωρίς επιπρόσθετη διέγερση.
Βοηθούσε στην ωορρηξία
Οι ειδικοί αναρωτιούνται γιατί ορισμένες γυναίκες έχουν οργασμό και άλλες όχι. Αναρωτιούνται επίσης σε τι χρησιμεύει ο οργασμός στις γυναίκες αφού δεν είναι απαραίτητος για την αναπαραγωγή του είδους -σε αντίθεση με τον αυτόν του άνδρα ο οποίος ταυτίζεται με την εκσπερμάτιση.
Ενώ για τον άνδρα χρειάζεται η διαδικασία της εκσπερμάτισης, και άρα το κίνητρο μιας ισχυρής απόλαυσης, στη περίπτωση της γυναίκας το ωάριο είτε υπάρχει στο σώμα της είτε όχι. Άρα το κίνητρο της συνεύρεσης του θηλυκού με το αρσενικό δεν χρειάζεται να είναι τόσο ισχυρό προκειμένου να αναπαραχθεί το είδος.
Την απάντηση στο γιατί ορισμένες γυναίκες βιώνουν οργασμό πιστεύουν ότι βρήκαν δύο Αμερικανοί ερευνητές οι οποίοι λένε ότι είναι κατάλοιπο μιας πολύ μακρινής εποχής, όταν μία ορμονική διεργασία που έμοιαζε με τον οργασμό ήταν απαραίτητη για την τεκνοποίηση.
Σε άρθρο τους που δημοσιεύεται στο περιοδικό Journal of Experimental Zoology -Molecular and Developmental Evolution, ο Γκύντερ Βάγκνερ, καθηγητής Εξελικτικής Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο Γέιλ, και Μιχαέλα Πάβλιτσεφ, επίκουρη καθηγήτρια Παιδιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Σινσινάτι, γράφουν ότι οι ρίζες του γυναικείου οργασμού μπορούν να βρεθούν βαθιά στην ιστορία των θηλαστικών.
Οι δύο ειδικοί λένε ότι πριν από εκατομμύρια χρόνια, πριν διαχωριστούν τα πρωτεύοντα θηλαστικά από τα τρωκτικά, τα θηλυκά παρήγαγαν ωάρια μόνο όταν ζευγάρωναν με τα αρσενικά και όχι όπως σήμερα που υπάρχει αυτόματη ωορρηξία κατά περιόδους. Αυτό σημαίνει ότι υπήρχε στα θηλυκά μία προκαλούμενη από το ζευγάρωμα «ορμονική καταιγίδα», ένα είδος πρόδρομης κατάστασης οργασμού, η οποία αποτελούσε και το κίνητρο για να ζευγαρώσουν και να αναπαραχθούν.
Στη σύγχρονη εποχή, τα θηλυκά πολλών θηλαστικών, από τα κουνέλια μέχρι τις γάτες και τα κοάλα, εξακολουθούν να χρειάζονται τη συνουσία για μια αυξημένη παραγωγή βιοχημικών ουσιών ώστε να επέλθει η ωορρηξία.
Όμως σε ορισμένα θηλαστικά, συμπεριλαμβανομένου του ανθρώπου, τα θηλυκά απέκτησαν την ικανότητα να παράγουν ωάρια έτοιμα προς γονιμοποίηση, χωρίς αυτό να προϋποθέτει συνουσία. Έτσι, ο γυναικείος οργασμός διατηρήθηκε μεν στο πέρασμα των εκατομμυρίων ετών αλλά υποτόνισε διότι κατέστη άχρηστος από εξελικτικής πλευράς. Αυτό που ουσιαστικά χρειάζεται για την αναπαραγωγή του ανθρώπινου είδους είναι με κάποιο τρόπο η γυναίκα να συναινέσει στη συνεύρεση με το αρσενικό και όχι το κίνητρο του οργασμού προκειμένου να απελευθερωθεί το ωάριο.
Στη διάρκεια του γυναικείου οργασμού παρατηρείται κατακόρυφη αύξηση δύο ορμονών, της προλακτίνης και της ωκυτοκίνης. Αυτές οι ορμόνες παράγονται στα άλλα θηλαστικά για να προετοιμάσουν τα ωάρια. Γιατί οι δύο ορμόνες αυξάνονται στον γυναικείο οργασμό, παραμένει άγνωστο, αλλά ενδεχομένως να είναι ένα κατάλοιπο του παρελθόντος.
