Οι γιατροί θεωρούν μέχρι σήμερα ότι η αερόβια άσκηση είναι καλύτερη για την υγεία σε σχέση με τις ασκήσεις αντιστάσεων. Δεν είναι σαφές πως προήλθε αυτή η ιδέα και αν είναι σωστή. Ορισμένες μελέτες πράγματι υποστηρίζουν την ανωτερότητα της αερόβιας άσκησης αλλά υπάρχει η υποψία ότι γι’ αυτό το συμπέρασμα μπορεί να ευθύνεται η προκατάληψη.
Μια πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι οι ασκήσεις με βάρη είναι το ίδιο καλές με την αεροβική άσκηση. Αυτή η μελέτη που έγινε από ερευνητές τους Iowa State University έδειξε ότι η άσκηση με βάρη διάρκειας 60 λεπτών την εβδομάδα μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο για καρδιακή προσβολή ή εγκεφαλικό επεισόδιο κατά 40-70%.
Η διάκριση της αερόβιας άσκησης από την αναερόβια γίνεται με έναν πρακτικό τρόπο. Ενώ η αερόβια άσκηση μπορεί να εκτελείται για μεγάλο χρονικό διάστημα, η αναερόβια δεν μπορεί να συνεχιστεί πάνω από μερικά λεπτά. Για παράδειγμα ενώ κάποιος μπορεί να κάνει τζόκινγκ για αρκετό χρονικό διάστημα χωρίς διακοπή, είναι δύσκολο να συνεχίσει για πολύ να ανεβαίνει σκαλοπάτια. Είναι γνωστό όμως ότι παρότι το ανέβασμα σκαλοπατιών είναι, πρακτικά, μια αναερόβια άσκηση, πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι κάνει πολύ καλό στην υγεία, μειώνοντας τα καρδιαγγειακά επεισόδια.
Τώρα, μια γερμανική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό European Heart Journal υποστηρίζει την παραδοσιακή άποψη ότι η αεροβική άσκηση αντοχής (τρέξιμο, κολύμπι, ποδήλατο κ.ά.) βοηθά κάποιον να είναι πιο υγιής στα γεράματα, ενώ δεν υπάρχει το ίδιο αντιγηραντικό όφελος με την άσκηση που χρησιμοποιεί αντιστάσεις, όπως τα βαράκια.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Ulrich Laufs του Πανεπιστημίου της Λειψίας, μελέτησαν 266 εθελοντές που χωρίστηκαν τυχαία σε τρεις ομάδες και ακολούθησαν επί έξι μήνες διαφορετικά προγράμματα άσκησης επί τρία 45λεπτά την εβδομάδα.
- Η πρώτη ομάδα έκανε ασκήσεις αντοχής.
- Η δεύτερη ομάδα έκανε υψηλής έντασης ασκήσεις με διαλείμματα.
- Η τρίτη ομάδα έκανε ασκήσεις αντίστασης για ενδυνάμωση των μυών.
Οι ερευνητές έκαναν κυτταρικές κι άλλες αναλύσεις στους συμμετέχοντες για να διαπιστωθεί η επίδραση κάθε διαφορετικού είδους άσκησης στο ανθρώπινο σώμα. Διαπιστώθηκε ότι οι ασκήσεις αντοχής και, σε μικρότερο βαθμό, οι ασκήσεις υψηλής έντασης με διαλείμματα επιβραδύνουν ή και αναστρέφουν τη διαδικασία της κυτταρικής γήρανσης, ενώ δεν συμβαίνει το ίδιο με τα βαράκια και τις άλλες ασκήσεις αντίστασης σε μηχανήματα γυμναστηρίου.
Πιο συγκεκριμένα, η δραστηριότητα της τελομεράσης αυξήθηκε 2-3 φορές και το μήκος των τελομερών αυξήθηκε σημαντικά στις ομάδες αντοχής και υψηλής διαλειμματικής άσκησης σε σύγκριση με τις ομάδες αντίστασης και ελέγχου.
Ο καθηγητής Laufs δήλωσε: «Η κύρια διαπίστωση είναι ότι, σε σύγκριση με την αρχή της μελέτης και την ομάδα ελέγχου, στους εθελοντές που έκαναν ασκήσεις αντοχής και προπόνηση υψηλής έντασης αυξήθηκε η δραστηριότητα της τελομεράσης και το μήκος των τελομερών, που είναι σημαντικά για την γήρανση του κυττάρου, και ως εκ τούτου, για την υγιή γήρανση. Είναι ενδιαφέρον ότι η προπόνηση με βάρη δεν είχε τα αποτελέσματα αυτά».
«Η νέα μελέτη επιβεβαιώνει τις τρέχουσες συστάσεις της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Καρδιολογίας ότι η άσκηση αντίστασης πρέπει να λειτουργεί συμπληρωματικά προς την άσκηση αντοχής και να μην την υποκαθιστά» δήλωσε ο Christian Werner του Πανεπιστημίου του Σάαρλαντ.
Ένας πιθανός μηχανισμός που θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί η άσκηση αντοχής και η προπόνηση υψηλής έντασης αυξάνει το μήκος των τελομερών και τη δραστηριότητα της τελομεράσης είναι ότι αυτοί οι τύποι άσκησης επηρεάζουν τα επίπεδα του μονοξειδίου του αζώτου στα αιμοφόρα αγγεία συμβάλλοντας σε αλλαγές στα κύτταρα.
«Από εξελικτική σκοπιά, η αντοχή και η υψηλή ένταση μπορούν να μιμηθούν την συμπεριφορά της μάχης ή της φυγής των προγόνων μας καλύτερα από την προπόνηση δύναμης», δήλωσε ο Werner.
