Η υποκατηγορία Β της κακής χοληστερόλης (LDL) κάνει τη μεγαλύτερη ζημιά στο ενδοθήλιο

Είναι δυνατόν οι τρέχουσες κατευθυντήριες γραμμές για τη διάγνωση του κινδύνου καρδιοπαθειών που βασίζονται στην LDL χοληστερόλη να είναι  παραπλανητικές;

Τα αυξημένα επίπεδα λιποπρωτεϊνών χαμηλής πυκνότητας (LDL) ή “κακής” χοληστερόλης, δεν αποτελούν ακριβή δείκτη της στεφανιαίας νόσου. Περίπου το 75% των ασθενών που έχουν υποστεί καρδιακή προσβολή έχουν επίπεδα χοληστερόλης που δεν υποδεικνύουν υψηλό κίνδυνο για καρδιαγγειακό επεισόδιο.

Η LDL αποτελείται από τρεις υποκατηγορίες, με σωματίδια διαφορετικού μεγέθους και πυκνότητας (υποκατηγορία A: 1.016–1.019 g/mL, υποκατηγορία I: 1.024–1.029 g/mL, και υποκατηγορία B: 1.034–1.053 g/mL). Μια νέα μελέτη χρησιμοποίησε νανοϊατρικά συστήματα για να αποσαφηνίσει τα επιβλαβή αποτελέσματα των υποκατηγοριών LDL στο ενδοθήλιο.

Τα σωματίδια LDL μεταφέρουν μόρια λίπους μέσω της κυκλοφορίας του αίματος. Τόσο η φυσική LDL (n-LDL) όσο και η οξειδωμένη-LDL (ox-LDL) θεωρήθηκαν ως “κακή” χοληστερόλη λόγω της συσχέτισης με τις καρδιαγγειακές παθήσεις.

Αλλά ένας μεγάλος αριθμός ασθενών που νοσηλεύονται με στεφανιαία νόσο, περίπου οι μισοί, εισάγονται με επίπεδα LDL κάτω των 100 mg / dL.

Έχει πρόσφατα προταθεί ότι μερικές από τις υποκατηγορίες των n-LDL και ox-LDL μπορούν αυξάνουν διαφορετικά τον καρδιαγγειακό κίνδυνο. Οι κλινικές μελέτες δείχνουν ότι τα μικρά σε μέγεθος και πυκνά σωματίδια LDL συσχετίζονται θετικά με τα καρδιαγγειακά επεισόδια.

H υποκατηγορία Β μπορεί να επιταχύνει όχι μόνο την ανάπτυξη του αθηρώματος και την εξέλιξη της αθηροσκλήρωσης, αλλά προκαλεί και πολύ πιο σοβαρή καρδιαγγειακή βλάβη. Τα μικρά και πυκνά σωματίδια της υποκατηγορίας Β μπορούν να διεισδύσουν πιο εύκολα στην μεμβράνη του ενδοθηλίου, η οποία είναι πιο ευαίσθητη στην οξείδωση από τα μεγαλύτερα και λιγότερο πυκνά σωματίδια της υποκατηγορίας Α.

Νέα έρευνα δείχνει ότι μια υποκατηγορία των λιποπρωτεϊνών χαμηλής πυκνότητας (LDL) δείχνει καλύτερα την πρόγνωση των πιθανών καρδιακών προσβολών από την μέτρηση της LDL. Η μελέτη έγινε από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Οχάιο και δημοσιεύθηκε στο International Journal of Nanomedicine.

Ποια σωματίδια LDL είναι πιο “κακά”;

Η LDL χοληστερόλη θεωρείται ένας δείκτης για τον πιθανό κίνδυνο καρδιακών προσβολών ή στεφανιαίας νόσου καθώς και των ισχαιμικών εγκεφαλικών αλλά μελέτες έχουν δείξει ότι περίπου το 75% των ασθενών που υποφέρουν από καρδιακή προσβολή έχουν επίπεδα LDL χοληστερόλης που δεν υποδεικνύουν υψηλό κίνδυνο για ένα τέτοιο επεισόδιο.

Ο διακεκριμένος καθηγητής Δρ. Tadeusz Malinski και ερευνητής ο Δρ. Jiangzhou Hua έδειξαν ότι από τις τρεις υποκατηγορίες που περιλαμβάνουν LDL, μία είναι αυτή που προκαλεί σημαντική ζημιά στο ενδοθήλιο.

«Οι μελέτες μας μπορούν να εξηγήσουν γιατί η συσχέτιση μεταξύ της ‘ολικής’ LDL με τον κίνδυνο καρδιακής προσβολής είναι πτωχή και επικίνδυνα παραπλανητική -είναι λάθος στο 75% των περιπτώσεων», δήλωσε ο Malinski. «Οι εθνικές κατευθυντήριες γραμμές μπορούν να υποτιμήσουν σοβαρά τις επιζήμιες επιδράσεις της LDL χοληστερόλης, ειδικά σε περιπτώσεις όπου η περιεκτικότητα της κατηγορίας Β στην ‘ολική’ LDL είναι υψηλή, πάνω από 50%».

Ο Malinski χρησιμοποίησε νανοαισθητήρες για τη μέτρηση της συγκέντρωσης του μονοξειδίου του αζώτου (ΝΟ) και του υπεροξυνιτρίτη (ΟΝΟΟ-) που απελευθερώνονται από το ενδοθήλιο, το οποίο διεγείρεται από τις τρεις υποκατηγορίες της LDL (Α, Β και Ι). Να σημειωθεί ότι για το υγιές ενδοθήλιο, η μέγιστη συγκέντρωση του ONOO- είναι περίπου 4-6 φορές χαμηλότερη από τη μέγιστη συγκέντρωση του NO. Η διάρκεια ημιζωής του ONOO- στο βιολογικό περιβάλλον είναι μικρότερη από 1 δευτερόλεπτο, δηλαδή μικρότερη από αυτή του ΝΟ που είναι περίπου 3-4 δευτερόλεπτα.

Η n-LDL και η ox-LDL με διαφορετικές πυκνότητες επιδρούν διαφορετικά στην παραγωγή των ΝΟ και ONOO-. Αυτή η μελέτη έδειξε, για πρώτη φορά, διαφορά ανάμεσα στις τρεις κύριες υποκατηγορίες των n-LDL και ox-LDL στη διαδικασία των αλληλεπιδράσεών τους με το ενδοθήλιο.

Η υποκατηγορία Β της LDL βρέθηκε ότι είναι η πιο επιβλαβής για την ενδοθηλιακή λειτουργία και μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη της αθηροσκλήρωσης. Ως εκ τούτου, ίσως δεν είναι η ολική LDL χοληστερόλη αλλά η συγκέντρωση της υποκατηγορίας Β σε σχέση με τις υποκατηγορίες, Α και Ι που πρέπει να χρησιμοποιηθεί για την πρόγνωση της αθηροσκλήρωσης και του κινδύνου καρδιακής προσβολής ή ισχαιμικού επεισοδίου.

«Η κατανόηση αυτή θα μπορούσε να οδηγήσει στη βελτίωση της ακρίβειας της διάγνωσης και της αξιολόγηση των ποσοστών καρδιαγγειακών νοσημάτων», δήλωσε ο Malinski. «Η ανάλυση του μείγματος των υποκατηγοριών LDL μπορεί να παρέχει ένα μοντέλο βασισμένο σε παραμέτρους για μια έγκαιρη ιατρική διάγνωση εκτίμησης του κινδύνου για καρδιαγγειακή νόσο».

Πηγή: Variable Effects Of LDL Subclasses Of Cholesterol On Endothelial Nitric Oxide/Peroxynitrite Balance – The Risks And Clinical Implications For Cardiovascular Disease.

Δείτε επίσης