Γιατί η παχυσαρκία προκαλεί υψηλή αρτηριακή πίεση

Ερευνητές από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια ανακάλυψαν γιατί η παχυσαρκία προκαλεί υψηλή αρτηριακή πίεση (υπέρταση) και εντόπισαν πιθανούς τρόπους αντιμετώπισης αυτής της μορφής υψηλής αρτηριακής πίεσης. Η σχετική μελέτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Circulation.

Οι ερευνητές έχουν ήδη επιβεβαιώσει την ανακάλυψή τους σε δείγματα ανθρώπινων ιστών και τη χρησιμοποίησαν για να αντιστρέψουν την υψηλή αρτηριακή πίεση σε ποντικούς εργαστηρίου.

“Η μελέτη μας προσδιορίζει τους κυτταρικούς μηχανισμούς που αυξάνουν την αρτηριακή πίεση στην παχυσαρκία και δείχνει ότι αυτοί οι μηχανισμοί μπορούν να στοχεύσουν στη μείωση της αρτηριακής πίεσης. Εάν είμαστε σε θέση να σχεδιάσουμε τις κατάλληλες ενώσεις, ενδέχεται να είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε την υπέρταση στους παχύσαρκους ασθενείς”, δήλωσε ο επικεφαλής της μελέτης Swapnil K. Sonkusare.

Η παχυσαρκία είναι ένα αυξανόμενο πρόβλημα παγκοσμίως. Ο αριθμός των ατόμων που θεωρούνται παχύσαρκοι έχει σχεδόν τριπλασιαστεί από το 1975. Με την παχυσαρκία υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος καρδιαγγειακών παθήσεων, υψηλής αρτηριακής πίεσης (υπέρτασης) και εγκεφαλικού επεισοδίου.

Οι μικρές αρτηρίες στο σώμα μας ελέγχουν την αρτηριακή πίεση. Οι επιστήμονες υποψιάστηκαν ότι η υπέρταση στην παχυσαρκία σχετίζεται με προβλήματα στα ενδοθηλιακά κύτταρα που επικαλύπτουν αυτές τις μικρές αρτηρίες. Ωστόσο, οι λόγοι για αυτό ήταν ασαφείς μέχρι τώρα.

Ο Sonkusare και οι συνεργάτες του διαπίστωσαν ότι μια πρωτεΐνη στις μεμβράνες των ενδοθηλιακών κυττάρων επιτρέπει στο ασβέστιο να εισέλθει μέσα στα κύτταρα και διατηρεί την κανονική αρτηριακή πίεση. Η παχυσαρκία, αποδεικνύεται ότι επηρεάζει αυτήν την πρωτεΐνη, που ονομάζεται TRPV4, σε μικροσκοπικά τμήματα της κυτταρικής μεμβράνης.

“Υπό υγιείς συνθήκες, η πρωτεΐνη TRPV4 σε αυτά τα μικροσκοπικά τμήματα βοηθά στη διατήρηση της φυσιολογικής αρτηριακής πίεσης. Εμείς, για πρώτη φορά, παρουσιάζουμε την ακολουθία συμβάντων που οδηγούν σε επιβλαβές μικροπεριβάλλον για την είσοδο του ασβεστίου μέσω της TRPV4”, είπε ο Sonkusare. “Νομίζω ότι η έννοια των παθολογικών μικρομονάδων θα είναι πολύ σημαντική όχι μόνο για μελέτες που σχετίζονται με την παχυσαρκία, αλλά και για μελέτες άλλων καρδιαγγειακών διαταραχών”.

Η παχυσαρκία, διαπίστωσαν οι ερευνητές, αυξάνει τα επίπεδα των ενζύμων που παράγουν υπεροξυνιτρίτη στα μικροτμήματα που περιέχουν TRPV4. Ο υπεροξυνιτρίτης σιωπά την TRPV4 και μειώνει την είσοδο του ασβεστίου στα κύτταρα. Χωρίς την κατάλληλη ποσότητα ασβεστίου, η αρτηριακή πίεση αυξάνεται.

Ο Sonkusare πιστεύει ότι η στόχευση του υπεροξυνιτρίτη ή των ενζύμων που το παράγουν θα μπορούσε να είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για τη θεραπεία και την πρόληψη της υψηλής αρτηριακής πίεσης στην παχυσαρκία, χωρίς τις παρενέργειες που θα προέρχονταν από την προσπάθεια στόχευσης της ίδιας της TRPV4.

“Γιατί να μην χρησιμοποιήσουμε φάρμακο για να ενεργοποιούσουμε άμεσα την TRPV4; Η TRPV4 υπάρχει σε πολλούς άλλους ιστούς, συμπεριλαμβανομένων του εγκεφάλου, των μυών και της ουροδόχου κύστης”, εξήγησε ο Sonkusare. “Έτσι, εάν ενεργοποιήσουμε άμεσα την TRPV4, πιθανότατα θα έχετε ανεπιθύμητες παρενέργειες. Η καλύτερη προσέγγιση θα ήταν να στοχεύσουμε τα συγκεκριμένα συμβάντα που μειώνουν τη λειτουργία TRPV4 στην παχυσαρκία”.

Η ανακάλυψη του Sonkusare μπορεί επίσης να εξηγήσει γιατί οι προσπάθειες χρήσης αντιοξειδωτικών για τη μείωση της υψηλής αρτηριακής πίεσης δεν ήταν πολύ αποτελεσματικές σε κλινικές δοκιμές. Αυτό θα μπορούσε να οφείλεται στην έλλειψη ειδικότητας αυτών των αντιοξειδωτικών, είπε.

“Εμείς, για πρώτη φορά, αναγνωρίζουμε τον υπεροξυνιτρίτη ως το ακριβές οξειδωτικό μόριο που αυξάνει την αρτηριακή πίεση στην παχυσαρκία. Το επόμενο βήμα θα ήταν να σχεδιάσουμε φάρμακα που στοχεύουν ειδικά στον υπεροξυνιτρίτη και παρέχουν θεραπευτικό όφελος”.

Η ανακάλυψη έγινε δυνατή με καινοτόμες τεχνικές που αναπτύχθηκαν στο εργαστήριο του Sonkusare. Οι ερευνητές στο εργαστήριό του μπορούν να οπτικοποιήσουν την είσοδο του ασβεστίου μέσω της TRPV4 σε πραγματικό χρόνο και να χρησιμοποιήσουν εργαλεία που επιτρέπουν τις μελέτες των μικροτομέων.

“Ιστορικά, οι ερευνητές έχουν μελετήσει μεγαλύτερα αιμοφόρα αγγεία που δεν ελέγχουν την αρτηριακή πίεση”, δήλωσε ο Sonkusare. “Λόγω των μοναδικών τεχνικών μας, είμαστε σε θέση να μελετήσουμε τους μικρο-μονάδες σε πολύ μικρές αρτηρίες που ελέγχουν την αρτηριακή πίεση. Έτσι, η τεχνική μας ικανότητα μας επιτρέπει να αποκτήσουμε αυτές τις μοναδικές γνώσεις”.

Δείτε επίσης