Η ανάπτυξη της υγιεινής στα παιδιά εξελίσσεται με διαφορετικές ταχύτητες. Ορισμένα μπορούν ήδη από το τρίτο έτος της ηλικίας τους να ελέγξουν την ούρηση και την αφόδευση. Σε κάποια άλλα μπορεί να περάσει πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Η ανεξέλεγκτη αφόδευση μετά το 4ο έτος της ηλικίας, ανεξαρτήτως αν συμβαίνει μέρα ή νύχτα, ονομάζεται εγκόπριση (encopresis).
Αν κάποιο παιδί ήταν ικανό επί αρκετούς μήνες να ελέγχει τις κενώσεις του και στη συνέχεια παρουσιάζει συμπτώματα εγκόπρισης, θα πρέπει πρώτα να αποκλειστούν οργανικές αιτίες όπως δυσκοιλιότητα ή τραυματισμοί του βλεννογόνου, προτού αναζητηθούν ψυχικά αίτια.
Συχνά η εγκόπριση οφείλεται στο γεγονός ότι η εξάσκηση στους κανόνες υγιεινής πραγματοποιήθηκε πολύ νωρίς ή καταναγκαστικά. Ένα παιδί είναι σε θέση να αναπτύξει, λιγότερο ή περισσότερο, ένα σταθερό έλεγχο στο μυ της ουροδόχου κύστης ή στους σφιγκτήρες του εντέρου αφού κλείσει πρώτα το 3ο έτος της ηλικίας του. Όλες οι απόπειρες νωρίτερα από τη συγκεκριμένη ηλικία παραμένουν απλώς φάσεις εκπαίδευσης, κατά τις οποίες αραιά και πού μπορεί να παρουσιάζονται κάποια θετικά αποτελέσματα.
Η εγκόπριση προκαλείται συνήθως λόγω της επίμονης άρνησης του παιδιού να αφοδεύσει ή να «παραδώσει» κάτι. Τα κόπρανα σκληραίνουν λόγω παρατεταμένης παραμονής στη λήκυθο (τελικό τμήμα του παχέος εντέρου] και αδυναμίας ή άρνησης αποβολής τους, οπότε σχηματίζονται μεγάλοι κοπρόλιθοι. Στη συνέχεια, τα σχηματιζόμενα ρευστά κόπρανα στο λεπτό έντερο ρέουν μεταξύ εντερικού τοιχώματος και κοπρόλιθων, και διαφεύγουν συνεχώς ανεξέλεγκτα.
Αντιμετώπιση
Μην ασκείτε πίεση κατά τη διαπαιδαγώγηση στους κανόνες υγιεινής. Δώστε βάρος σε κάθε μικρή επιτυχία και μην ξεχνάτε ότι το παιδί σας κατά την κένωση «παραδίδει» κάτι που προέρχεται από το σώμα του, δηλαδή του ανήκει. Αυτή η «παράδοση» πρέπει να γίνεται οικειοθελώς και όχι υπό πίεση ή απειλή τιμωρίας.
Εφόσον αποκλειστούν πρωτογενείς οργανικές ασθένειες και υπάρχουν υποψίες ψυχικών αιτιών, μπορεί να βοηθήσει μια συμπεριφορική θεραπεία ώστε να αποκαλυφθεί η αιτία των ψυχικών προβλημάτων που οδήγησαν στην εγκόπριση.
Πολλές φορές αιτία εγκόπρισης είναι κάποιες ριζικές αλλαγές των συνθηκών ζωής, όπως μια μετακόμιση, η γέννηση ενός άλλου παιδιού, ο θάνατος του παππού ή της γιαγιάς, οι καβγάδες και ο χωρισμός των γονιών και άλλα παρόμοια.
Κατανοήστε την επανεμφάνιση της εγκόπρισης ως κραυγή βοήθειας του παιδιού σας. Μια συνεπής μακρόχρονη ψυχοθεραπεία στην οποία θα συμμετέχουν και το παιδί και η οικογένεια του οδηγεί σχεδόν πάντα σε θετικά αποτελέσματα.
