Περίπου το 40% του Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ) ενός παιδιού -που υποδηλώνει το πόσο λίπος έχει το σώμα του- κληρονομείται από τους γονείς τους, διαπίστωσε μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Economics and Human Biology από δύο ερευνητές του Πανεπιστημίου του Σάσεξ, στη Βρετανία.
Η μελέτη χρησιμοποίησε στοιχεία για το ύψος και το βάρος 100.000 παιδιών και των γονέων τους από έξι χώρες: το Ηνωμένο Βασίλειο, τις ΗΠΑ, την Κίνα, την Ινδονησία, την Ισπανία και το Μεξικό.
Για τα πιο παχύσαρκα παιδιά, το ποσοστό ανέρχεται στο 55-60% που σημαίνει ότι πάνω από το ήμισυ της τάσης προς την παχυσαρκία προσδιορίζεται από το γενετικό και οικογενειακό περιβάλλον.
Τα πολύ παχύσαρκα παιδιά μπορούν να κληρονομήσουν την τάση κατά 30% από τον πατέρα και κατά 30% από τη μητέρα, ενώ τα λιγότερο παχύσαρκα κατά 20% από κάθε γονέα.
Στα πολύ αδύνατα παιδιά η συμβολή της κληρονομικότητας είναι μικρότερη: μόλις 20%, με κάθε γονιό να συμβάλλει κατά περίπου 10%.
Η κληρονομικότητα είναι ίδια σε όλες τις χώρες
«Τα αποτελέσματά μας ήταν απρόσμενα σταθερά σε όλες τις χώρες, ανεξαρτήτως της οικονομικής ανάπτυξης, της βιομηχανοποίησης ή το είδος της οικονομίας», ανέφερε ο Peter Dolton, καθηγητής Οικονομικών της Υγείας στο Πανεπιστήμιο του Σάσεξ,και ένας εκ των δύο ερευνητών της μελέτης.
Τα ευρήματα προέρχονται από διαφορετικές περιοχές του κόσμου, στις οποίες είναι εκ διαμέτρου αντίθετες οι διατροφικές συνήθειες και η παχυσαρκία, αφού μεταξύ αυτών συμπεριλαμβάνεται η χώρα με τα υψηλότερα ποσοστά παχυσαρκίας (ΗΠΑ) και δύο από τις χώρες με τα χαμηλότερα ποσοστά, η Κίνα και η Ινδονησία.
Οι διαφορετικές χώρες που περιλήφθηκαν στη μελέτη παρέχουν μια σημαντική και σπάνια εικόνα για το κατά πόσο κληρονομείται η παχυσαρκία ανάμεσα στις γενιές, τόσο στις ανεπτυγμένες όσο και στις αναπτυσσόμενες χώρες. Τα κληρονομικά ποσοστά είναι ίδια παντού στον κόσμο.
Η μελέτη επιβεβαιώνει ότι «τα παιδιά των παχύσαρκων γονέων έχουν αυξημένες πιθανότητες να γίνουν παχύσαρκα όταν μεγαλώσουν», τόνισε ο Dolton.
Και πρόσθεσε: «Τα ευρήματα έχουν μεγάλη σημασία για την υγεία των παιδιών και πρέπει να μας κάνουν να ξανασκεφτούμε το βαθμό στον οποίο η παχυσαρκία είναι αποτέλεσμα οικογενειακών παραγόντων και της γενετικής μας κληρονομιάς, αντί των αποφάσεων που λαμβάνουμε στην μετέπειτα πορεία της ζωής μας».
