Μια αυξημένη πρόσληψη αλατιού (και άρα νατρίου) σχετίζεται με μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης του διαβήτη τύπου 2 αλλά και του βραδέως εξελισσόμενος αυτοάνοσου σακχαρώδη διαβήτη των ενηλίκων, σύμφωνα με μια έρευνα που παρουσιάστηκε στο ετήσιο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας για τη Μελέτη του Διαβήτη (EASD), στη Λισσαβόνα.
Ο βραδέως εξελισσόμενος αυτοάνοσος σακχαρώδης διαβήτης των ενηλίκων (LADA: latent autoimmune diabetes in adults) είναι μια μορφή διαβήτη τύπου 1, όπου τα κύτταρα παραγωγής ινσουλίνης του παγκρέατος καταστρέφονται από το ανοσοποιητικό σύστημα του ανθρώπου.
Σε αντίθεση το διαβήτη τύπου 1, ο LADA εκδηλώνεται με πολύ αργό ρυθμό και μερικές φορές μπορεί να χρειαστούν χρόνια για να εμφανίσει συμπτώματα ο ασθενής. Λόγω της όψιμης εκδήλωσης στην ενήλικη ζωή, πολλές φορές οι γιατροί τον εκλαμβάνουν ως διαβήτη τύπου 2.
Παρόλο που συνήθως θεωρείται ότι τα άτομα αυτά στην ουσία μοιάζουν κυρίως με τον τύπου 1, στην πραγματικότητα ο διαβήτης τύπου LADA είναι ετερογενής, αφού μερικοί ασθενείς έχουν γενετική ομοιότητα όχι μόνο με τον διαβήτη τύπου 1 (HLA αντιγόνα) αλλά και με τον διαβήτη τύπου 2 (πολυμορρφισμοί του TCF7L2 γονιδίου, που σχετίζεται με τον τύπου 2).
Αλάτι και διαβήτης
Η κύρια πηγή πρόσληψης νατρίου στην ανθρώπινη διατροφή είναι το αλάτι το οποίο περιέχει κατά 40% νάτριο.
Μια προηγούμενη μελέτη έδειξε ότι η κατανάλωση αλατιού μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εκδήλωσης διαβήτη τύπου 2, προκαλώντας αντίσταση στην ινσουλίνη ή αυξάνοντας την αρτηριακής πίεσης του αίματος.
Στην παρούσα μελέτη, ερευνητές του Ινστιτούτου Περιβαλλοντικής Ιατρικής στο Ινστιτούτο Καρολίνσκα της Στοκχόλμης στη Σουηδία εξέτασαν αν υπάρχει σχέση μεταξύ νατρίου και κινδύνου εκδήλωσης διαβήτη τύπου 2 ή LADA.
Οι επιστήμονες ανέλυσαν στοιχεία από τη σουηδική πληθυσμιακή μελέτη για τους παράγοντες κινδύνου εμφάνισης των δύο μορφών διαβήτη και συνέκριναν 355 με διαβήτη τύπου 2 και 1.136 άτομα με βραδέως εξελισσόμενο αυτοάνοσο διαβήτη των ενηλίκων με μια ομάδα 1.379 ατόμων από τον γενικό πληθυσμό.
Η διατροφή καταγράφηκε μέσω ερωτηματολογίων ενώ υπολογίστηκαν οι θερμίδες, τα θρεπτικά συστατικά και το νάτριο που περιείχαν τα διαιτολόγια. Συνεκτιμήθηκαν διάφοροι παράγοντες κινδύνου, όπως η ηλικία, το φύλο, ο Δείκτης Μάζας Σώματος, το κάπνισμα, η σωματική δραστηριότητα, το οικογενειακό ιστορικό διαβήτη, το αλκοόλ και η πρόσληψη καλίου.
Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες ανάλογα με την κατανάλωση νατρίου:
- Κάτω από 2,3 γραμμάρια
- Μεταξύ 2,3-2,9 γραμμαρίων
- Πάνω από 2,9 γραμμάρια
Τα άτομα στην κατηγορία της υψηλής κατανάλωσης διέτρεχαν κατά 58% υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2 από ό, τι τα άτομα στην ομάδα της χαμηλής κατανάλωσης.
Τα άτομα με υψηλό γενετικό κίνδυνο για διαβήτη που είχαν επίσης υψηλή ημερήσια πρόσληψη νατρίου ήταν σχεδόν 4 φορές πιο πιθανό να αναπτύξουν LADA από ό, τι τα άτομα με χαμηλή ημερήσια πρόσληψη νατρίου.
Σε γενικές γραμμές διαπιστώθηκε ότι κάθε επιπλέον γραμμάριο νατρίου (ή 2,5 γραμμάρια αλάτι) ημερησίως συνδέεται με υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2 κατά 43%. Για τον LADA, κάθε επιπλέον γραμμάριο νατρίου οδήγησε σε 73% αύξηση του κινδύνου.
«Επιβεβαιώσαμε τη σχέση νατρίου και διαβήτη τύπου 2 και ότι η υψηλή πρόσληψη νατρίου μπορεί να είναι παράγοντας κινδύνου για LADA, ειδικά στους φορείς του υψηλού κινδύνου γονότυπου. Αυτά τα στοιχεία μπορεί να έχουν σημαντική συμβολή στην πρωτοπαθή πρόληψη του διαβήτη στους ενήλικες», υπογράμμισαν οι ερευνητές.
