Έρευνα υπό την ηγεσία του Ινστιτούτου Καρδιολογίας του Μόντρεαλ διαπίστωσε ότι οι ηλικιωμένοι που χρησιμοποιούν ανεμιστήρα στους 38 °C με 60% σχετική υγρασία παρουσίασαν μέτρια πτώση στη θερμοκρασία του πυρήνα και μεγαλύτερη άνεση. Η χρήση ανεμιστήρα στους 45 °C με15% σχετική υγρασία αύξησε τη θερμοκρασία του πυρήνα και αύξησε τη δυσφορία.
Οι οδηγίες του αμερικανικού CDC προειδοποιούν κατά της χρήσης ανεμιστήρα πάνω από τους 32 °C λόγω ανησυχιών ότι η πρόσθετη ροή αέρα θα μπορούσε να επιταχύνει την αύξηση της θερμότητας σε ευάλωτες ομάδες. Μελέτες μοντελοποίησης και μικρές εργαστηριακές δοκιμές έχουν υποδείξει ότι η ροή αέρα μπορεί να βοηθήσει όταν η υγρασία είναι υψηλή, αλλά οι επιπτώσεις σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες σε ηλικιωμένους ενήλικες παραμένουν αβέβαιες. Τα ηλικιωμένα άτομα αντιμετωπίζουν αυξημένη νοσηρότητα που σχετίζεται με τη θερμότητα, δημιουργώντας επείγουσα ανάγκη για πρακτικές και χαμηλού κόστους ιδέες ψύξης.
Στη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο JAMA Network Open, οι ερευνητές πραγματοποίησαν μια δευτερογενή ανάλυση μιας τυχαιοποιημένης διασταυρούμενης κλινικής δοκιμής για να ελέγξουν πώς η χρήση ανεμιστήρα και το βρέξιμο του δέρματος επηρεάζουν τη θερμοκρασία του πυρήνα, την εφίδρωση και την θερμική αντίληψη κατά τη διάρκεια εκθέσεων σε ακραίες θερμοκρασίες.
Μια ομάδα 58 ηλικιωμένων (68 ± 7 ετών) συμμετεχόντων που ζούσαν σε κοινότητα, συμπεριλαμβανομένων 27 με στεφανιαία νόσο, ολοκλήρωσαν 320 εργαστηριακές εκθέσεις θερμότητας. Κάθε ένας πέρασε τρεις ώρες σε έναν κλιματικό θάλαμο ρυθμισμένο στους 38 °C και 60% σχετική υγρασία ή στους 45 °C και 15% σχετική υγρασία.
Οι εκθέσεις στη δοκιμή με υγρασία περιελάμβαναν τέσσερις τυχαιοποιημένες συνθήκες: έλεγχος, μόνο ανεμιστήρας, μόνο βρέξιμο δέρματος και συνδυασμός ανεμιστήρα συν βρέξιμο δέρματος, με διαφορά τουλάχιστον 72 ωρών.
Κατά τη διάρκεια πολύ ζεστών, ξηρών συνεδριών στους 45 °C και 15% υγρασία, οι συμμετέχοντες με στεφανιαία νόσο περιορίστηκαν σε συνεδρίες ελέγχου και βρέξιμο δέρματος. Καταγράφηκαν η θερμοκρασία του ορθού, η μάζα σώματος πριν και μετά την αγωγή για τον ρυθμό εφίδρωσης, η θερμική αίσθηση σε κλίμακα επτά βαθμών και η άνεση σε κλίμακα τεσσάρων βαθμών.
Στον υγρό θάλαμο, η χρήση ανεμιστήρα μείωσε τη θερμοκρασία του ορθού κατά −0,1 °C, αύξησε τον ρυθμό εφίδρωσης κατά 57 mL την ώρα και βελτίωσε τη θερμική αίσθηση κατά −0,6 AU (αυθαίρετες μονάδες χρησιμοποιώντας κλίμακα 7 βαθμών ASHRAE) και την άνεση κατά −0,6 AU. Η διαβροχή του δέρματος μείωσε την απώλεια ιδρώτα κατά 67 mL/h και ο συνδυασμός και των δύο στρατηγικών παρήγαγε τα μεγαλύτερα αντιληπτικά κέρδη: θερμική αίσθηση −1,1 AU, άνεση −0,7 AU, χωρίς να μεταβάλει τη θερμοκρασία του πυρήνα.
Στον ξηρό θάλαμο, η χρήση ανεμιστήρα αύξησε τη θερμοκρασία του πυρήνα κατά 0,3 °C, αύξησε την εφίδρωση κατά 270 mL την ώρα και επιδείνωσε την αίσθηση και την άνεση κατά 0,5 AU η καθεμία. Η διαβροχή του δέρματος από μόνη της μείωσε την εφίδρωση κατά 121 mL/h και βελτίωσε την αίσθηση κατά −0,4 AU, με την άνεση να παραμένει αμετάβλητη.
Οι ερευνητές της μελέτης καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι οι ανεμιστήρες μπορούν να χρησιμεύσουν ως μια ασφαλής και οικονομική επιλογή ψύξης για ηλικιωμένους κατά τη διάρκεια ζεστού, υγρού καιρού στους 38 °C, αλλά θα πρέπει να αποφεύγονται σε πολύ ζεστές και ξηρές συνθήκες. Το απλό βρέξιμο του δέρματος προσφέρει ένα επιπλέον μέσο για τη διαχείριση του θερμικού στρες, περιορίζοντας παράλληλα την αφυδάτωση.
Οι υπηρεσίες δημόσιας υγείας μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτά τα ευρήματα για να βελτιώσουν τα μηνύματα ασφάλειας για τη θερμότητα κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού για τους ηλικιωμένους.
