Από τους Ahmed Elbediwy, Nadine Wehida, The Conversation
Για χρόνια, οι υγειονομικές αρχές προειδοποιούν κατά της κατανάλωσης κόκκινου κρέατος, με το τμήμα έρευνας για τον καρκίνο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας να το χαρακτηρίζει ως «πιθανώς καρκινογόνο για τον άνθρωπο». Αλλά μια νέα μελέτη αμφισβητεί αυτή τη θέση, υποδηλώνοντας ότι η ζωική πρωτεΐνη μπορεί να προστατεύει από θανάτους από καρκίνο αντί να τους προκαλεί.
Ο Διεθνής Οργανισμός Έρευνας για τον Καρκίνο (IARC), μέρος του ΠΟΥ, έχει εδώ και καιρό χαρακτηρίσει το κόκκινο κρέας, συμπεριλαμβανομένου του βοδινού, του χοιρινού και του αρνιού, ως πιθανώς καρκινογόνο. Και τα επεξεργασμένα κρέατα όπως το μπέικον και τα λουκάνικα ταξινομούνται ως σίγουρα καρκινογόνα. Αυτή η κρίση αντικατοπτρίζει πολλαπλές μελέτες που συνδέουν το κόκκινο κρέας με τον καρκίνο του παχέος εντέρου, αποτελώντας τη βάση των διατροφικών συμβουλών για τον περιορισμό της πρόσληψης.
Ωστόσο, η νέα έρευνα του Πανεπιστημίου McMaster του Καναδά υποδηλώνει το αντίθετο: ότι τα άτομα που καταναλώνουν περισσότερη ζωική πρωτεΐνη μπορεί στην πραγματικότητα να έχουν χαμηλότερα ποσοστά θνησιμότητας από καρκίνο. Αλλά, πριν βιαστείτε να αγοράσετε ένα πακέτο λουκάνικα, υπάρχουν ορισμένα σημαντικά σημεία που πρέπει να σημειώσετε.
Οι μέθοδοι της μελέτης περιέχουν σημαντικές αποχρώσεις που περιπλέκουν τα συμπεράσματά της που τραβούν την προσοχή. Αντί να εξετάσουν συγκεκριμένα το κόκκινο κρέας, οι ερευνητές ανέλυσαν την κατανάλωση «ζωικής πρωτεΐνης», μιας ευρείας κατηγορίας που περιλαμβάνει το κόκκινο κρέας, τα πουλερικά, τα ψάρια, τα αυγά και τα γαλακτοκομικά προϊόντα. Αυτή η διάκριση έχει σημαντική σημασία επειδή τα ψάρια, ιδιαίτερα οι λιπαρές ποικιλίες όπως το σκουμπρί και οι σαρδέλες, συνδέονται με την προστασία από τον καρκίνο.
Ομαδοποιώντας όλες τις ζωικές πρωτεΐνες μαζί, η μελέτη μπορεί να έχει καταγράψει τις προστατευτικές επιδράσεις των ψαριών και ορισμένων γαλακτοκομικών προϊόντων αντί να έχει αποδείξει την ασφάλεια του κόκκινου κρέατος.
Τα ίδια τα γαλακτοκομικά προϊόντα παρουσιάζουν μια σύνθετη εικόνα στην έρευνα για τον καρκίνο. Ορισμένες μελέτες υποδηλώνουν ότι μειώνουν τον κίνδυνο του καρκίνου του παχέος εντέρου, ενώ παράλληλα αυξάνουν ενδεχομένως τον κίνδυνο καρκίνου του προστάτη. Αυτά τα ανάμεικτα στοιχεία υπογραμμίζουν πώς η ευρεία κατηγορία «ζωική πρωτεΐνη» αποκρύπτει σημαντικές διακρίσεις μεταξύ διαφορετικών τύπων τροφίμων.
Η μελέτη, η οποία χρηματοδοτήθηκε από την Εθνική Ένωση Βοοειδών, την κύρια ομάδα άσκησης πίεσης για τη βιομηχανία βοείου κρέατος στην Αμερική, περιέχει αρκετούς άλλους περιορισμούς. Το κρίσιμο σημείο είναι ότι οι ερευνητές δεν έκαναν διάκριση μεταξύ επεξεργασμένου και μη επεξεργασμένου κρέατος -μια διάκριση που αμέτρητες μελέτες έχουν δείξει ότι είναι ζωτικής σημασίας.
Τα επεξεργασμένα κρέατα όπως το μπέικον, τα λουκάνικα και τα αλλαντικά παρουσιάζουν σταθερά υψηλότερο κίνδυνο καρκίνου από τα φρέσκα, μη επεξεργασμένα κομμάτια. Επιπλέον, η έρευνα δεν εξέτασε συγκεκριμένους τύπους καρκίνου, καθιστώντας αδύνατο να προσδιοριστεί εάν οι προστατευτικές επιδράσεις ισχύουν ευρέως ή για συγκεκριμένους καρκίνους.
Είναι ενδιαφέρον ότι η μελέτη εξέτασε επίσης τις φυτικές πρωτεΐνες, συμπεριλαμβανομένων των οσπρίων, των ξηρών καρπών και των προϊόντων σόγιας όπως το τόφου, και διαπίστωσε ότι δεν είχαν ισχυρή προστατευτική επίδραση κατά του θανάτου από καρκίνο. Αυτό το εύρημα έρχεται σε αντίθεση με προηγούμενες έρευνες που υποδηλώνουν ότι οι φυτικές πρωτεΐνες συνδέονται με μειωμένο κίνδυνο καρκίνου, προσθέτοντας ένα ακόμη επίπεδο πολυπλοκότητας σε μια ήδη συγκεχυμένη εικόνα.
Αυτά τα ευρήματα δεν μειώνουν τα καθιερωμένα οφέλη για την υγεία των φυτικών τροφών, οι οποίες παρέχουν φυτικές ίνες, αντιοξειδωτικά και άλλες ενώσεις που σχετίζονται με μειωμένο κίνδυνο ασθένειας.
Δεν δίνει πράσινο φως
Ακόμα κι αν τα συμπεράσματα της μελέτης σχετικά με τις ζωικές πρωτεΐνες αποδειχθούν ακριβή, η μελέτη δεν θα πρέπει να ερμηνευτεί ως πράσινο φως για απεριόριστη κατανάλωση κρέατος. Η υπερβολική πρόσληψη κόκκινου κρέατος παραμένει συνδεδεμένη με άλλες σοβαρές παθήσεις, συμπεριλαμβανομένων των καρδιακών παθήσεων και του διαβήτη. Το κλειδί βρίσκεται στη μετριοπάθεια και την ισορροπία.
Η αντικρουόμενη έρευνα υπογραμμίζει την πολυπλοκότητα της επιστήμης της διατροφής, όπου η απομόνωση των επιδράσεων μεμονωμένων τροφίμων αποδεικνύεται εξαιρετικά δύσκολη. Οι άνθρωποι δεν τρώνε μεμονωμένα θρεπτικά συστατικά -καταναλώνουν σύνθετους συνδυασμούς τροφίμων ως μέρος ενός ευρύτερου τρόπου ζωής. Είναι πιο σημαντικό να επικεντρωθούμε στα συνολικά διατροφικά πρότυπα παρά να επικεντρωθούμε σε μεμονωμένα τρόφιμα.
Μια ισορροπημένη προσέγγιση, που περιλαμβάνει μια ποικιλία πηγών πρωτεΐνης, άφθονα λαχανικά και φρούτα και ελάχιστα επεξεργασμένα τρόφιμα, παραμένει η πιο τεκμηριωμένη οδός για βέλτιστη υγεία.
Ενώ αυτή η τελευταία μελέτη προσθέτει μια νέα διάσταση στη συζήτηση για το κρέας, είναι απίθανο να είναι η τελευταία λέξη. Καθώς η επιστήμη της διατροφής συνεχίζει να εξελίσσεται, η πιο συνετή προσέγγιση παραμένει η λιγότερο δραματική: μετριοπάθεια, ποικιλία και ισορροπία σε όλα τα πράγματα.
