Υπάρχει ένα παράδοξο στις μελέτες γύρω από την παχυσαρκία: οι άνθρωποι που ανακυκλώνουν το λίπος πιο γρήγορα είναι λιγότερο υγιείς από αυτούς που το αποθηκεύουν πιο σταθερά.
Αυτό εκ πρώτης όψεως μοιάζει περίεργο αλλά τα λιπαρά οξέα που απελευθερώνονται από τον λιπώδη ιστό μπορούν να συσσωρευτούν σε άλλους ιστούς και όργανα, και να πυροδοτήσουν την αντίσταση στην ινσουλίνη, ένα χαρακτηριστικό του διαβήτη τύπου 2 και άλλων ασθενειών.
Δύο μελέτες από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν προσδιόρισαν τα βασικά χαρακτηριστικά του λιπώδους ιστού που μπορούν να επιτρέψουν σε μερικούς παχύσαρκους να αποθηκεύουν σωματικό τους λίπος πιο υγιεινά και υποδεικνύουν ότι η αερόβια άσκηση μπορεί να οδηγήσει σε υγιέστερη αποθήκευση λίπους, σύμφωνα με τον Jeffrey Horowitz από τη Σχολή Κινησιολογίας του Πανεπιστημίου.
Τα περισσότερα παχύσαρκα άτομα αναπτύσσουν αντίσταση στην ινσουλίνη η οποία μπορεί να οδηγήσει σε διαβήτη τύπου 2 και άλλες χρόνιες παθήσεις. Ωστόσο, ο Horowitz και οι συνεργάτες του διαπίστωσαν ότι το ένα τρίτο των 30 παχύσαρκων στη μελέτη τους δεν είχαν αντίσταση στην ινσουλίνη. Τι προστάτευε αυτούς τους ανθρώπους;
Τα δείγματα λιπώδους ιστού αποκάλυψαν ότι η υγιέστερη ομάδα των παχύσαρκων διασπούσε το λίπος με βραδύτερους ρυθμούς. Είχαν λιγότερες πρωτεΐνες που εμπλέκονταν στη διάσπαση του λίπους και περισσότερες που εμπλέκονταν στην αποθήκευση του λίπους. Είχαν επίσης λιγότερα ινώδη κύτταρα στον λιπώδη ιστό, που του επιτρέπει να είναι πιο εύκαμπτος, και χαμηλότερη ενεργοποίηση ορισμένων φλεγμονωδών οδών.
«Αν και δεν μπορούμε να κατανοήσουμε καλά γιατί κάποιοι άνθρωποι τα καταφέρνουν καλύτερα στην αποθήκευση του λίπους, ίσως μπορούμε να σχεδιάσουμε θεραπείες και προληπτικά μέτρα που θα βελτιώσουν μερικές από τις μεταβολικές παθήσεις που σχετίζονται με την παχυσαρκία», είπε ο Horowitz.
Στη δεύτερη μελέτη, οι ερευνητές συνέλεξαν λιπώδη ιστό μετά από μια συνεδρία αερόβιας άσκησης από δύο ομάδες υπέρβαρων ανθρώπων: μία ομάδα ασκούνταν τακτικά και η άλλη όχι. Και στις δύο ομάδες, μία και μόνο συνεδρία άσκησης προκάλεσε σήματα που οδηγούν σε ανάπτυξη νέων αιμοφόρων αγγείων στον λιπώδη ιστό.
Οι ερευνητές βρήκαν επίσης ενδείξεις ότι οι τακτικά ασκούμενοι είχαν περισσότερα αιμοφόρα αγγεία στο λιπώδη ιστό από τους μη ασκούμενους. Αυτό είναι σημαντικό επειδή η υγεία των περισσότερων ιστών εξαρτάται, σε μεγάλο βαθμό, από τη ροή αίματος και τα θρεπτικά συστατικά, δήλωσε ο Horowitz. Όταν αυξάνουμε το βάρος, τα λιπώδη μας κύτταρα αναπτύσσονται, αλλά εάν η ροή αίματος προς τον λιπώδη ιστό δεν αυξάνεται παράλληλα, αυτό μπορεί να είναι πολύ ανθυγιεινό.
“Πιστεύουμε ότι η τακτική άσκηση μπορεί να δημιουργήσει ένα υγιέστερο περιβάλλον αποθήκευσης λίπους”, δήλωσε ο Horowitz.
Οι κλινικοί γιατροί πρέπει να επαναπροσδιορίσουν την άποψή τους για το λίπος, δήλωσε ο Horowitz. Και πρόσθεσε: “Ο λιπώδης ιστός είναι περιφρονημένος επειδή οι περισσότεροι τον βλέπουν σαν κάτι που προκαλεί ασθένειες. Οι μελέτες μας υποδεικνύουν πως όταν κάνουμε υπερκατανάλωση, είναι σημαντικό να έχουμε ένα ασφαλές μέρος για να αποθηκεύσουμε την επιπλέον ενέργεια. Αυτό μπορεί να μην επιτρέψει στο επιπλέον λίπος να προκαλέσει αντίσταση στην ινσουλίνη και άλλες ασθένειες που σχετίζονται με την παχυσαρκία”.
