Αν και τα οφέλη της σωματικής άσκησης έχουν επιβεβαιωθεί, είναι ελάχιστες οι μελέτες που έχουν εξετάσει αν οι αλλαγές στα επίπεδα της σωματικής δραστηριότητας μετά τη διάγνωση του καρκίνου του μαστού μπορεί να επηρεάζουν τη θνησιμότητα.
Τώρα, ερευνητές από το Κέντρο Έρευνας για τον Καρκίνο στη Χαϊδελβέργη της Γερμανίας διερεύνησαν τη σχέση μεταξύ σωματικής άσκησης πριν και μετά τη διάγνωση του καρκίνου του μαστού με την πρόγνωση της νόσου σε γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση. Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Breast Cancer Research.
Οι επιστήμονες ανέλυσαν δεδομένα από 2.042 Γερμανίδες ηλικίας 50-74 ετών, οι οποίες έπασχαν από καρκίνο του μαστού και παρακολουθήθηκαν για πάνω από 10 χρόνια. Τα δεδομένα συλλέχθηκαν μεταξύ του 2002 και του 2005 και οι γυναίκες ήρθαν αργότερα σε επαφή με τους ερευνητές δύο φορές, το 2009 και το 2015.
Από το σύνολο των γυναικών, 1.349 (66,1%) συμμετείχαν σε τουλάχιστον μία σωματική δραστηριότητα πριν από τη διάγνωση και 1.253 (61,4%) συμμετείχαν σε τουλάχιστον μία σωματική δραστηριότητα μετά τη διάγνωση.
Διαπιστώθηκε ότι συγκριτικά με τις γυναίκες που δεν ήταν επαρκώς δραστήριες πριν και μετά τη διάγνωση (δηλαδή ασκούνταν λιγότερο από 150 λεπτά την εβδομάδα), αυτέ που μετά τη διάγνωση άρχισαν να ασκούνται διέτρεχαν μειωμένο κίνδυνο θανάτου από κάθε αιτία.
Παράλληλα, οι γυναίκες που ασκούνταν λιγότερο από 150 λεπτά την εβδομάδα πριν από τη διάγνωση και αύξησαν το χρόνο στα 150 λεπτά μετά τη διάγνωση μείωσαν το γενικό κίνδυνο θανάτου κατά 50%.
Εκείνες που έτσι κι αλλιώς ασκούνταν περισσότερο από 150 λεπτά την εβδομάδα πριν από τη διάγνωση και διατήρησαν στη συνέχεια τα ίδια επίπεδα ελάττωσαν τον κίνδυνο θανάτου από οποιοδήποτε αίτιο κατά 30%.
Συγκριτικά με τις γυναίκες που δεν ασκούνταν καθόλου ούτε πριν ούτε μετά τη διάγνωση, εκείνες που το έκαναν σε επαρκές επίπεδο μείωναν τον κίνδυνο θανάτου από καρκίνο του μαστού κατά 36%.
Η έδειξε ότι τουλάχιστον 150 λεπτά μέτριας έως έντονης σωματικής δραστηριότητας μετά τη διάγνωση του καρκίνου του μαστού σχετίζεται με μείωση του κινδύνου θανάτου από οποιοδήποτε αιτία σε γυναίκες με καρκίνο του μαστού μετά την εμμηνόπαυση.
Η Όντρεϊ Γιουνγκ, μια ερευνήτρια της μελέτης, είπε: «Τα αποτελέσματα της μελέτης δείχνουν πως υπάρχουν πλεονεκτήματα που απορρέουν από την ενασχόληση με τη σωματική δραστηριότητα κατά τον ελεύθερο χρόνο των ασθενών με καρκίνο του μαστού και τα σχετικά οφέλη δεν περιορίζονται μόνο στις γυναίκες που ασκούνταν έτσι κι αλλιώς πριν από τη διάγνωση. Αντίθετα, τα αποτελέσματα φαίνεται να είναι ακόμη πιο σημαντικά για τις γυναίκες που δεν συνήθιζαν να ασκούνται τακτικά πριν από τη διάγνωση, αλλά ξεκίνησαν να το κάνουν έπειτα από αυτήν».
Οι συμμετέχουσες έγιναν αντικείμενο παρατήρησης για 11,6 χρόνια μετά τη διάγνωση. Είναι η πρώτη έρευνα που εξέτασε τη μακροπρόθεσμη επίδραση της σωματικής άσκησης και τα συμβάντα για την εξέλιξη της νόσου, όπως τη θνησιμότητα από οποιοδήποτε αιτία, τη θνησιμότητα από καρκίνο του μαστού και την επανεμφάνιση της ασθένειας.
Τα αποτελέσματα, σε συνδυασμό με προηγούμενα ευρήματα υποστηρίζουν ότι η σωματική δραστηριότητα είναι σημαντική στη βελτίωση της επιβίωσης έπειτα από διάγνωση καρκίνου του μαστού. Η άσκηση πρέπει να ενθαρρύνεται ιδιαίτερα για τις γυναίκες που δεν ασκούνταν πριν από τη διάγνωση.
