Η σωματική άσκηση πιστευόταν ότι μπορεί να επιφέρει επιπλοκές για τα άτομα που πάσχουν από δρεπανοκυτταρική αναιμία. Αυτό όμως φαίνεται πως ισχύει μόνο για την έντονη άσκηση.
Η ήπια άσκηση αλλά και η μέτριας έντασης άσκηση είναι ασφαλείς και παρέχουν οφέλη για τους ασθενείς με δρεπανοκυτταρική αναιμία βρήκε μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Blood.
Η δρεπανοκυτταρική αναιμία επηρεάζει τη ροή του αίματος στο σώμα. Για τους πάσχοντες, η έντονη σωματική άσκηση αυξάνει τη ροή του αίματος και μπορεί να οδηγήσει σε επιπλοκές συμπεριλαμβανομένων καρδιακών προβλημάτων και επεισοδίων σοβαρού πόνου, γνωστές ως κρίσεις απόφραξης αγγείων.
Ενώ μέχρι τώρα οι γιατροί συμβουλεύουν τους ασθενείς να αποφεύγουν όλες τις μορφές άσκησης, η νέα έρευνα έδειξε ότι η ήπιας άσκηση μπορεί στην πραγματικότητα να είναι βοηθητική.
“Όταν η σωματική άσκηση προσαρμόζεται ώστε να είναι ήπιας έως μέτριας έντασης ο κίνδυνος προβλημάτων είναι περιορισμένος”, δήλωσε ο επικεφαλής συντάκτης της μελέτης Laurent Messonnier από το Πανεπιστήμιο Mont Blanc στη Γαλλία.
“Όταν γίνεται σε τακτική βάση, αυτός ο τύπος άσκησης μπορεί να προκαλέσει ωφέλιμες μυϊκές μικροαγγειακές και λειτουργικές προσαρμογές που βελτιώνουν τις σωματικές ικανότητες και την ποιότητα ζωής των ασθενών”, είπε ο ειδικός.
Οι ερευνητές χώρισαν με τυχαίο τρόπο 40 ασθενείς με δρεπανοκυτταρική σε δύο ομάδες. Οι μισοί ακολούθησαν λίγη σωματική δραστηριότητα εκτός των καθημερινών αναγκών (π.χ. περπάτημα ως τη στάση του λεωφορείου ή ψώνια). Οι άλλοι μισοί συμμετείχαν σε μια ατομικά προσαρμοσμένη θεραπευτική παρέμβαση κατά την οποία έκαναν στατικό ποδήλατο με μέτρια ένταση τρεις φορές την εβδομάδα για 40 λεπτά κάθε φορά.
Οι ερευνητές παρακολουθούσαν στενά τα επίπεδα άσκησης των συμμετεχόντων κατά τη διάρκεια κάθε συνεδρίας, καταγράφοντας τον κορεσμό του οξυγόνου και άλλους δείκτες προσπαθώντας να διατηρείται του ίδιου επιπέδου μέτριας έντασης άσκησης για όλο το διάστημα των 40 λεπτών.
Έπειτα από οκτώ εβδομάδες, οι ερευνητές πήραν βιοψίες μυϊκού ιστού από τους μηρούς των συμμετεχόντων. Μεταξύ των 32 συμμετεχόντων για τους οποίους ήταν διαθέσιμα πλήρη δεδομένα, οι μυϊκές βιοψίες αποκάλυψαν σημαντική αύξηση στην πυκνότητα των τριχοειδών αγγείων, τους γύρω από τις μυϊκές ίνες στους συμμετέχοντες που είχαν ακολουθήσει το πρόγραμμα άσκησης.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι η ομάδα της άσκησης είχε σημαντικές βελτιώσεις στη μυϊκή λειτουργία και τη συνολική φυσική ικανότητα και ότι ορισμένοι ασθενείς ανέφεραν βελτιώσεις στον ύπνο, στη συγκέντρωση και τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις.
Δεν παρατηρήθηκαν σοβαρά προβλήματα στην ομάδα άσκησης, σύμφωνα με τη μελέτη. Όταν εκτελείται τακτικά, αυτός ο τύπος άσκησης μπορεί να προκαλέσει οφέλη που βελτιώνουν τις σωματικές ικανότητες και την ποιότητα ζωής των ασθενών, ανέφερε ο Messonnier σε ένα δελτίο τύπου της Αμερικανικής Εταιρείας Αιματολογίας.
Ωστόσο, απαιτείται περαιτέρω έρευνα για να γίνουν περισσότερα γνωστά σχετικά με τα οφέλη και τους κινδύνους της άσκησης σε άτομα με δρεπανοκυτταρική νόσο, πρόσθεσε ο Messonnier.
