Ο πόνος στη μέση (οσφυαλγία) υπολογίζεται ότι έχει απασχολήσει το 80% των ενηλίκων στις δυτικές κοινωνίες ακόμα και στους νέους. Αλλά αν οι πάσχοντες ακολουθήσουν ένα πρόγραμμα άσκησης μπορούν να αποφύγουν τις υποτροπές, σύμφωνα με μια μετα-ανάλυση που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ.
Η οσφυαλγία μπορεί να εμφανιστεί ύστερα από μια κίνηση ή προσπάθεια να σηκώσουμε βάρος αλλά και σταδιακά ως ελαφρύς πόνος όταν μένουμε όρθιοι για πολύ ώρα ή καθισμένοι στην ίδια στάση.
Η κακή στάση του σώματος, η αρθρίτιδα και οι αλλοιώσεις της σπονδυλικής στήλης λόγω ηλικίας ή τραυματισμού είναι οι συνήθεις αιτίες για τον πόνο στη μέση. Το άγχος και το στρες επίσης παίζουν ρόλο διότι προκαλούν ένα αθέλητο σφίξιμο των μυών, κάτι που μπορεί να επιδεινώσει την κατάσταση. Σημασία έχει και η ποιότητα του στρώματος κατά τη διάρκεια του ύπνου.
Οι κρίσεις οσφυαλγίας συνήθως υποχωρούν μέσα σε μια εβδομάδα, αλλά υποτροπιάζουν συχνά. Το 75% όσων εκδηλώσουν πόνο στη μέση, παρουσιάζουν μια δεύτερη κρίση μέσα σε έναν χρόνο.
Οι κρίσεις πόνου στη μέση μπορούν να φέρουν ένα φαύλο κύκλο, κατά τον οποίο κάποιος μπορεί να καταφύγει στην ακινησία. Με αυτόν τον τρόπο εξασθενούν οι μυς και οι αρθρώσεις με συνέπεια να υποτροπιάζει ο πόνος.
Οποιαδήποτε άσκηση κάνει καλό
Οι ερευνητές εξέτασαν 23 δημοσιευμένες μελέτες για την πρόληψη της οσφυαλγίας, οι οποίες αφορούσαν πάνω από 30.000 ασθενείς. Οι μελέτες αυτές εκτίμησαν τρόπους πρόληψης, από ζώνες για τη μέση και ορθωτικά πελμάτων μέχρι αλλαγές στον τρόπο ζωής και προγράμματα άσκησης.
Αποτελεσματικό θεωρήθηκε ένα ένα πρόγραμμα πρόληψης που βοηθούσε τους ασθενείς να μην εμφανίσουν νέα κρίση οσφυαλγίας ή να μη χρειαστούν αναρρωτική άδεια εξαιτίας του πόνου στη μέση για τουλάχιστον έναν χρόνο.
Πλην της συστηματικής γυμναστικής, όλοι οι τρόποι πρόληψης της ασφυαλγιας βρέθηκαν αναποτελεσματικές.
Η άσκηση όμως, παρείχε όχι μόνο προστασία αλλά ήταν και πολύ αποτελεσματική σύμφωνα με τον καθηγητή Κρις Μάχερ, που θεωρείται ένας από τους κορυφαίους ειδικούς για τον πόνο στη μέση και διευθυντής του Μυοσκελετικού Τομέα του ερευνητικού Ινστιτούτου Παγκόσμιας Υγείας George, στο Σίδνεϊ.
Η άσκηση σε συνδυασμό με της συμβουλευτική μείωνε 45% τον κίνδυνο νέας κρίσης μέσα στο επόμενο έτος, ανέφερε ο Μάχερ.
Αυτό που προκάλεσε έκπληξη για τους ερευνητές ήταν ότι το είδος της άσκησης δεν έχει σημασία. Είτε εστιαζόταν στους μυς του κορμού και της μέσης είτε ήταν γενική, αεροβική ή ενδυνάμωση με βάρη, παρείχε οφέλη στους πάσχοντες. Τα οφέλη ήταν εμφανή με 2-3 προπονήσεις την εβδομάδα σε διάρκεια δύο μηνών. Το ενδιαφέρον είναι πως όταν οι ασθενείς διέκοπταν την άσκηση, έχαναν το όφελος που αποκόμιζαν και οι υποτροπές της οσφυαλγίας εμφανίζονταν ξανά.
