H φαγούρα του δέρματος, γνωστή επίσης και ως κνησμός, είναι μια ενοχλητική και ανεξέλεγκτη αίσθηση που μας κάνει να θέλουμε να ξυνόμαστε για να ανακουφιστούμε από αυτό το αίσθημα. Η αιτία τις περισσότερες φορές είναι άγνωστη και αθώα αλλά η φαγούρα μπορεί να αποτελεί σύμπτωμα για πάνω από 70 παθήσεις.
Τώρα, Αμερικανοί ερευνητές γράφουν στο περιοδικό Science Signaling ότι ανακάλυψαν πως τα κύτταρα των αισθητηριακών νεύρων συνεργάζονται για να μεταδώσουν τα σήματα της φαγούρας από το δέρμα στον νωτιαίο μυελό, όπου οι νευρώνες στη συνέχεια μεταφέρουν τα σήματα αυτά στον εγκέφαλο. Η μελέτη έγινε σε ποντίκια.
Η ανακάλυψη κάνει τους ειδικούς να πιστεύουν ότι μπορεί να αντιμετωπίσουν αυτό το σύμπτωμα. Όπως εξηγούν στο άρθρο τους, «αν παρέμβουμε στη δραστηριότητα των αισθητηριακών νευρώνων, ίσως μπορούμε να αναστείλουμε τα πολλαπλά είδη φαγούρας».
Οι επιστήμονες της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ουάσινγκτον στο Σεντ Λουις, με επικεφαλής τον Ζχου-Φενγκ Τζεν μελέτησαν τους διαύλους ασβεστίου των νευρώνων που επιτρέπουν την μεταφορά των ιόντων ασβεστίου από το ένα νευρικό κύτταρο στο άλλο. Αυτός ο μηχανισμός βοηθάει τα κύτταρα να μεταδώσουν τα σήματα φαγούρας από το δέρμα στα κύτταρα του νωτιαίου μυελού.
Νέοι θεραπευτικοί στόχοι για τη φαγούρα
Μελετώντας ποντίκια, οι ερευνητές επικεντρώθηκαν στο ραχιαίο γάγγλιο ρίζας, μια δομή κοντά στον νωτιαίο μυελό που έχει πολλά αισθητηριακά νευρικά κύτταρα. Η δομή αυτή επεξεργάζεται τα σήματα από το δέρμα και τα μεταδίδει στους νευρώνες του νωτιαίου μυελού. Μελέτησαν πως οι νευρώνες στο ραχιαίο γάγγλιο ρίζας επεξεργάζονται και μεταδίδουν τα σήματα δύο τύπων φαγούρας. Ο ένας τύπος ονομάζεται κνησμός επαγόμενος από ισταμίνη και προκαλείται από τσίμπημα εντόμων και ο άλλος τύπος ονομάζεται κνησμός επαγόμενος από χλωροκίνη, που εκδηλώνουν όσοι έχουν ελονοσία και λαμβάνουν χλωροκίνη για τη νόσο.
Οι ερευνητές πίστευαν ότι τα σήματα της ισταμίνης ταξιδεύουν μέσω ενός τύπου διαύλου ασβεστίου και της χλωροκίνης μέσω ενός διαφορετικού. Όμως, όταν τροποποίησαν γενετικά ποντίκια ώστε να μην έχουν διαύλους για τα σήματα ισταμίνης και εν συνεχεία τα εξέθεσαν σ’ αυτήν, παρατήρησαν ότι αυτά εξακολουθούσαν να ξύνονται. Επίσης, τα πειραματόζωα είχαν φαγούρα και όταν δεν είχαν δίαυλο ασβεστίου που να μεταδίδει τα σήματα κνησμού που προκαλεί η χλωροκίνη, όταν εκτέθηκαν σ’ αυτήν.
Το αποτέλεσμα εξέπληξε τους ερευνητές οι οποίοι μετά από χρόνια έρευνας και πειραμάτων, διαπίστωσαν ότι ένας τρίτος τύπος διαύλου ασβεστίου, ο TRPV4 μπορεί να μεταδώσει και τα δύο είδη κνησμού.
Ο Τσεν ανέφερε ότι τα αποτελέσματα αυτά δίνουν νέους θεραπευτικούς στόχους για τους νευρώνες στο νωτιαίο μυελό. Στοχεύοντας σε ένα μόνο κανάλι, μπορεί να είναι δυνατή η μείωση της φαγούρας προκαλούμενη από ισταμίνη ή τη χλωροκίνη ή ακόμη και από χρόνιες φαγούρες που δεν ανταποκρίνονται στις τρέχουσες θεραπείες.
