Ένας πολυτάλαντος καλλιτέχνης, ο Γιώργος Μούτσιος έχασε τη μάχη της ζωής σε ηλικία 80 χρόνων έχοντας κλείσει έξι δεκαετίες δημιουργικής πορείας στις ελληνικές σκηνές. Ο θάνατός του οφείλεται σε προβλήματα που κλόνισαν την υγεία του το 2010. Γεννήθηκε στην Καλαμάτα τον Ιανουάριο του 1932. Η αγάπη του για τις τέχνες φανερώθηκε από νωρίς. Άλλωστε η καλλιτεχνική φλέβα ακούμπησε τις αδελφές του Σοφία και Μαρία Μουτσίου. Σπούδασε τραγούδι πρώτα στην Αθήνα στο Ελληνικό Ωδείο (με την Άννα Σαραντίδου) και θέατρο στη σχολή του Εθνικού Ωδείου. Αφού εκπλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις συνέχισε τις σπουδές του στη Μουσική Ακαδημία Βιέννης (με την Ελίζαμπετ Ραντό) και θέατρο και σκηνοθεσία στη σχολή Reinhardt Seminar. Το βάπτισμά του στη σκηνή το πήρε σε ηλικία μόλις 19 χρόνων και σε μία σημαντική παράσταση αρχαίου δράματος του «Οιδίποδα Τύραννου» του Σοφοκλή από το Εθνικό Θέατρο.
Συμμετείχε ως μέλος του χορού και στις τρεις σεζόν (1951,1952,1955) που το έργο φιλοξενήθηκε από το αρχαίο θέατρο των Δελφών και της Επιδαύρου έως και σε περιοδεία στο εξωτερικό.
Με το Εθνικό Θέατρο πήρε μέρος στο Φεστιβάλ των Εθνών στο Παρίσι. Συμμετείχε επίσης στο Φεστιβάλ Σαίξπηρ στο Λονδίνο. Συνολικά εμφανίστηκε σε 8 παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου, με τελευταία την «Απαγωγή της Σμαράγδως» το 1995.
Μία από τις σημαντικότερες δουλειές του ήταν όταν δίδαξε και τραγούδησε τη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι στους ιστορικούς «Όρνιθες» του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν από το «Θέατρο Τέχνης» (1960). Συμμετείχε επίσης στο δίσκο του Μάνου Χατζιδάκι ο “Κύκλος του CNS”.
Παράλληλα έκανε καριέρα στον ελληνικό κινηματογράφο της εποχής με πρώτη του εμφάνιση στο φιλμ «Ριρίκα» (1951) σε σκηνοθεσία Φρίξου Ηλιάδη. Συνολικά εμφανίστηκε σε παραπάνω από 50 ταινίες της χρυσής περιόδου όπου και ερμήνευε πολλές φορές λόγω του παρουσιαστικού του τον αριστοκράτη ή πλούσιο με καλές ή κακές προθέσεις. Κάποιες από αυτές είναι: «Η αγνή του λιμανιού» (1952), «Θα σε κάνω βασίλισσα» (1964) «Θανασάκης ο πολιτευόμενος» (1954), «Αχ! και να ‘μουν άντρας» (1966), «Ο κράχτης» (1964), «Τρούμπα ‘67» (1967), «Κάποτε κλαίνε και οι δυνατοί» (1967), «Η επιστροφή της Μήδειας» (1968), «Ο αετός των σκλαβωμένων» (1970), «Ο δρόμος των ηρώων» (1971), «Εσχάτη προδοσία» (1971), «Ο αντιφασίστας», «Ο άνθρωπος που γύρισε από τη ζέστη» (1972) κ.ά.
Η τελευταία του κινηματογραφική εμφάνιση ήταν στην ταινία του Δημήτρη Κολάτου «Αλέξανδρος και Αϊσέ» (2002). Συμμετείχε στην αμερικανική παραγωγή «Ο Λέων της Σπάρτης» («The 300 Spartans», 1962) που γυρίστηκε στην Ελλάδα σε σκηνοθεσία του Ρούντολφ Ματέ.
Στο θέατρο το όνομά του βρέθηκε στη μαρκίζα θιάσων που τραβούσαν σαν μαγνήτης το κοινό, όπως Έλλης Λαμπέτη, Αλίκης Βουγιουκλάκη, Τζένης Ρουσσέα, Σμαρούλας Γιούλη κ.ά. Σύζυγός του ήταν η συνάδελφός του Δέσποινα Νικολαΐδου με την οποία συγκρότησαν θίασο το 1977.
Συμμετείχε σε τηλεοπτικές σειρές και μία από αυτές τη σκηνοθέτησε. Πρόκειται για το σίριαλ «Οι Θεοί του Ολύμπου», μία σατιρική παρωδία της ελληνικής μυθολογίας, που προβλήθηκε από τη συχνότητα της κρατικής τηλεόρασης το 1978. Τελευταία εμφάνισή του ήταν στην τηλεοπτική σειρά «Τα παιδιά της Νιόβης». Επίσης ο Γιώργος Μούτσιος συνεργάστηκε με την Εθνική Λυρική Σκηνή σε παραστάσεις οπερέτας όπως, μεταξύ άλλων, η Πριγκίπισσα του Ιπποδρομίου (1956-57), οι Απάχηδες των Αθηνών (2000-1), το Φιόρο του Λεβάντε (2001-2), το Κορίτσι της Γειτονιάς (2003-4) και ο Γενικός Γραμματέας (2003-4). Εμφανίστηκε πολλές φορές σε συναυλίες και όπερες του Φεστιβάλ Αθηνών (το 1961 στη «Ναυσικά» της Χικς κ.λπ.). Το 2010, σε εκδήλωση του πνευματικού κέντρου Παπάγου, τιμήθηκε για την προσφορά του στο θέατρο, στον κινηματογράφο και το τραγούδι. Στο συλλυπητήριο μήνυμα του αναπληρωτή υπουργού Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού Κωνσταντίνου Τζαβάρα υπογραμμίζεται ότι «Ο Γιώργος Μούτσιος υπήρξε ένας πολυτάλαντος καλλιτέχνης, με αξιόλογη πορεία στο θέατρο, στον κινηματογράφο αλλά και στο κλασικό τραγούδι. Στη μνήμη μας είναι χαραγμένη η αξέχαστη συνεργασία του με τον Μάνο Χατζιδάκι στους Όρνιθες του Αριστοφάνη, αλλά και η χαρακτηριστική του παρουσία στον ελληνικό κινηματογράφο. Διακρίθηκε για την παιδεία και την πολυπραγμοσύνη του αλλά, κυρίως, για το ήθος του».
Το ύστατο χαίρε θα αποτίσουν συγγενείς, συνάδελφοι και φίλοι στο νεκροταφείο Ζωγράφου σήμερα στις 5:30 μ.μ.
