Μια ανασκόπηση σχετικά με την επικράτηση του εγκεφαλικού τραύματος σε άτομα που είναι άστεγοι ή σε ασταθείς καταστάσεις στέγασης βρήκε ότι έχουν δυσανάλογα μεγάλη επικράτηση του εγκεφαλικού τραύματος σε όλη τους τη ζωή. Η ανασκόπηση περιέλαβε 38 μελέτες που δημοσιεύτηκαν μεταξύ 1995 και 2018 στο περιοδικό The Lancet Public Health.
Οι συντάκτες ζητούν από τους εργαζόμενους στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης να έχουν αυξημένη επίγνωση του βάρους και των συναφών επιπτώσεων του εγκεφαλικού τραύματος σε άτομα που είναι άστεγοι, επισημαίνοντας ότι πιο περιεκτικές αξιολογήσεις της υγείας τους μπορεί να συμβάλουν στη βελτίωση της φροντίδας τους.
Ο επικεφαλής συγγραφέας Jacob Stubbs, από το University of British Columbia, στον Καναδά, ανέφερε: “Ο εγκεφαλικός τραυματισμός μπορεί να είναι ένας σημαντικός παράγοντας για τις πολύπλοκες προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο πληθυσμός αυτός. Η δουλειά μας υπογραμμίζει ότι οι επαγγελματίες υγείας και οι πρώην εργαζόμενοι πρέπει να γνωρίζουν το βάρος του TBI σε αυτόν τον πληθυσμό και πώς σχετίζεται με την υγεία”.
Στις ΗΠΑ και στην ΕΕ, περισσότερα από 6 εκατομμύρια άτομα αντιμετωπίζουν κάθε χρόνο έλλειψη στέγης και οι άστεγοι είναι γνωστό ότι έχουν πτωχότερη ψυχική και σωματική υγεία από το γενικό πληθυσμό. Το εγκεφαλικό τραύμα είναι διαδεδομένο και υποαναγνωρισμένο πρόβλημα δημόσιας υγείας που συνδέεται με την επακόλουθη ανάπτυξη νευρολογικών και ψυχιατρικών διαταραχών.
Οι συγγραφείς εξέτασαν μελέτες από έξι χώρες υψηλού εισοδήματος (την Αυστραλία, τον Καναδά, την Ιαπωνία, τη Νότια Κορέα, το Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ), οι οποίες περιελάμβαναν ανθρώπους οποιασδήποτε ηλικίας που ήταν άστεγοι, σε ασταθείς καταστάσεις στέγασης ή αναζητούσαν υπηρεσίες για άστεγους. Εξέτασαν τον αριθμό των νέων περιπτώσεων και των υφισταμένων περιπτώσεων εγκεφαλικού τραύματος και την υγεία αυτών των ατόμων.
Στην έρευνα περιλήφθηκαν 38 μελέτες και επανεξετάστηκε η σχέση μεταξύ εγκεφαλικού τραύματος και της υγείας ή των λειτουργικών αποτελεσμάτων σε αυτόν τον πληθυσμό (π.χ. ψυχική υγεία και χρήση υπηρεσιών υγείας). Στη συνέχεια, οι ερευνητές πραγματοποίησαν μια μετα-ανάλυση (συμπεριλαμβανομένων 26 μελετών με στοιχεία για το πόσοι από τους συμμετέχοντες είχαν ιστορικό εγκεφαλικού τραύματος για να εκτιμήσουν την επικράτηση σε όλη τη ζωή των μέτριων ή σοβαρών εγκεφαλικών τραυμάτων.
Τα αποτελέσματα υποδεικνύουν ότι ένας στους δύο άστεγους αντιμετωπίζει ένα εγκεφαλικό τραύμα (53%) και σχεδόν ένας στους τέσσερις αντιμετωπίζει ένα μέτριο ή σοβαρό περιστατικό (25%). Επίσης ότι το εγκεφαλικό τραύμα συνδέεται σταθερά με τις φτωχότερες αυτοαναφερόμενες σωματικές και ψυχικές διαταραχές, την αυτοκτονία και τον κίνδυνο αυτοκτονίας, την μειωμένη μνήμη, την αυξημένη χρήση υπηρεσιών υγείας και την υψηλότερη εμπλοκή του συστήματος ποινικής δικαιοσύνης.
Οι ερευνητές σημειώνουν ότι οι δεσμοί αυτοί θα πρέπει να επιβεβαιωθούν σε περαιτέρω έρευνες, συμπεριλαμβανομένων των μελλοντικών σχεδίων μελέτης για την ακριβέστερη εξακρίβωση των επιπτώσεων, καθώς και για την έρευνα και την πρακτική στον τομέα της δημόσιας υγείας με στόχο την πρόληψη του εγκεφαλικού τραύματος και την πληρέστερη κατανόηση των συνεπειών.
Η σχέση μεταξύ αστέγων και εγκεφαλικού τραύματος θα μπορούσε να λειτουργήσει και με τους δύο τρόπους. Το εγκεφαλικό τραύμα θα μπορούσε να αυξήσουν τον κίνδυνο έλλειψης στέγης και η έλλειψη στέγης θα μπορούσε να αυξήσει τον κίνδυνο για εγκεφαλικό τραύμα. Χρειάζεται καλύτερη κατανόηση αυτής της σχέσης για την αντιμετώπιση του θέματος και βελτίωση των αποτελεσμάτων στον άστεγο και οριακά στεγασμένο πληθυσμό, είπαν οι ερευνητές.
Σε ένα σχόλιο, ο Jesse T Young, ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης, της Αυστραλίας, ανέφερε: “Γίνεται σαφές ότι το εγκεφαλικό τραύμα μπορεί να είναι και η αιτία και η συνέπεια των αστέγων”.
Η ανασκόπηση δεν ήταν σε θέση να προσδιορίσει την κατεύθυνση της σχέσης μεταξύ εγκεφαλικού τραύματος και έλλειψης στέγης, επειδή οι περισσότερες μελέτες που συμπεριλήφθηκαν ήταν αναδρομικές.
Οι συγγραφείς υποθέτουν ότι, με βάση τη σύγκριση των εκτιμήσεών τους με τις μελέτες του γενικού πληθυσμού, ο επιπολασμός ενός εγκεφαλικού τραύματος για όλη τη ζωή σε άτομα που είναι άστεγοι και σε ασταθείς καταστάσεις στέγασης θα μπορούσε δυνητικά να είναι μεταξύ 2,5 και 4 φορές υψηλότερος από ό, τι στο γενικό πληθυσμό. Επίσης, η επικράτηση ενός μέτριου η σοβαρού εγκεφαλικού τραύματος σε όλη τη ζωή σε αυτόν τον πληθυσμό θα μπορούσε να είναι σχεδόν δεκαπλάσια από τις εκτιμήσεις του γενικού πληθυσμού.
Οι συντάκτες σημειώνουν ότι τα ευρήματά τους υποδηλώνουν πως η παροχή στέγης μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο για εγκεφαλικό τραύμα. Επίσης ότι χρειάζεται περισσότερη έρευνα για να μελετηθεί ο τρόπος με τον οποίο αυτό ωφελεί τους ανθρώπους που είναι άστεγοι ή σε ασταθείς καταστάσεις στέγασης. Πιστεύουν, μάλιστα, ότι το 53% μπορεί στην πραγματικότητα να είναι μια υποεκτίμηση του βάρους του εγκεφαλικού τραύματος σε αυτόν τον πληθυσμό.
