Η ικανότητα παραγωγής ήχων που τραβούν την προσοχή και προκαλούν ταχείες αντιδράσεις είναι ο πρωταρχικός στόχος της επικοινωνίας. Μια στρατηγική, που εκμεταλλεύεται τα σήματα συναγερμού, συνίσταται στην εκπομπή ήχων στην περιοχή των 30-150 Hz. Ορισμένοι όμως ήχοι είναι δυσάρεστοι ή ανυπόφοροι ή ακόμα μας προκαλούν επιθετικότητα.
Μια ελβετική έρευνα δείχνει ότι ορισμένες ηχητικές συχνότητες μας προκαλούν περισσότερο στρες απ’ ό,τι άλλες. Η συγκεκριμένη έρευνα ανέλυσε τι συμβαίνει στον εγκέφαλό μας στο άκουσμα διαφορετικών ήχων.
Όταν ακούμε κάποιον κοντά μας να ουρλιάζει, ταραζόμαστε και έχουμε μια αίσθηση επιθετικότητας, σαν να χτυπάει ένας συναγερμός. Τι συμβαίνει όμως πραγματικά στον εγκέφαλό μας εκείνη τη στιγμή;
Οι επιστήμονες ανέλυσαν τις αντιδράσεις ατόμων που υποβλήθηκαν σε διαφορετικούς ήχους, προκειμένου να μπορέσουν να καθορίσουν τα όρια των συχνοτήτων μέσα στα οποία οι επαναλαμβανόμενοι ήχοι θεωρούνται δυσάρεστοι.
Στη συνέχεια παρατήρησαν ποιες εγκεφαλικές περιοχές ενεργοποιούνταν στο άκουσμα ήχων διαφορετικών συχνοτήτων. Φάνηκε ότι ενεργοποιούνται οι φλοιώδεις και υποφλοιώδεις περιοχές του εγκεφάλου, οι οποίες ενεργοποιούνται κατά παρόμοιο τρόπο και στη θεραπεία αποστροφής (τύπος συμπεριφορικής θεραπείας, όπου ένα ερέθισμα συνδυάζεται με μια αρνητική συμπεριφορά με την ελπίδα ότι η συμπεριφορά θα αλλάξει στο μέλλον για να αποφευχθούν τα αποσπασματικά ερεθίσματα), εύρημα που συνιστά μια πρώτη εξήγηση γιατί στο άκουσμα ουρλιαχτών ο οργανισμός τίθεται σε κατάσταση επιφυλακής.
Πιο συγκεκριμένα, 16 συμμετέχοντες έπρεπε να ακούσουν ορισμένους επαναλαμβανόμενους ήχους, των οποίων η συχνότητα κυμαινόταν μεταξύ 10 και 250 Hz.
Οι ερευνητές αναλύοντας τις απαντήσεις των συμμετεχόντων κατέληξαν ότι το διάστημα στο οποίο ένας ήχος θεωρείται δυσάρεστος βρίσκεται μεταξύ 40 και 80 Hz ή είναι ανάμεσα στους ήχους που θυμίζουν προειδοποίηση ή συναγερμό, όπως το ανθρώπινο ουρλιαχτό, ειδικά αυτό του μωρού.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι συναγερμοί χρησιμοποιούν τις επαναλαμβανόμενες συχνότητες για να μεγιστοποιήσουν τις πιθανότητες ανίχνευσής τους και να τραβήξουν την προσοχή. Τα βρέφη, για παράδειγμα, φαίνεται ότι “ξέρουν” πώς να τραβήξουν την προσοχή των γονέων.
Για να μάθουν περισσότερα, οι ερευνητές εξέτασαν τι συμβαίνει με τους ήχους που θεωρούνται «σκληροί». Τέτοιοι ήχοι αναζητούνται κυρίως στην αμυγδαλή, στον ιππόκαμπο και τον πρόσθιο εγκεφαλικό φλοιό, καθώς αυτές είναι οι περιοχές στις οποίες εντοπίζεται ο πόνος και η αποστροφή, απ’ όπου ακριβώς προέρχεται και το γεγονός ότι οι ήχοι αυτοί θεωρούνται ανυπόφοροι.
