Τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα, που πιστεύεται ευρέως ότι μειώνουν τη φλεγμονή στο σώμα, φαίνεται να αυξάνουν ορισμένους δείκτες φλεγμονής, σύμφωνα με μια νέα μελέτη.
Η Δρ. Daisy Crick εξέτασε τον ρόλο των ωμέγα-3 και ωμέγα-6 στο σώμα, στο πλαίσιο των διδακτορικών της σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ, και δήλωσε ότι τα ευρήματα αμφισβητούν τις κοινώς αποδεκτές απόψεις. Τα ευρήματα δημοσιεύθηκαν International Journal of Epidemiology.
«Έχουμε την τάση να θεωρούμε τα ωμέγα-3 αντιφλεγμονώδη και τα ωμέγα-6 προφλεγμονώδη, αλλά η σχέση αυτών των πολυακόρεστων λιπαρών οξέων είναι πιο περίπλοκη», δήλωσε η Crick, η οποία εργάζεται τώρα στο Ινστιτούτο Μοριακής Βιοεπιστήμης του Πανεπιστημίου του Κουίνσλαντ στην Αυστραλία. «Παραδόξως, διαπιστώσαμε ότι τα ωμέγα-3 λιπαρά θα μπορούσαν να αυξήσουν ορισμένους δείκτες φλεγμονής στο σώμα. Αυτό το αποτέλεσμα διατηρήθηκε ακόμη και όταν λάβαμε υπόψη άλλες πιθανές επιδράσεις όπως τα τριγλυκερίδια, έναν τύπο λίπους που βρίσκεται στο αίμα, και τη χοληστερόλη χαμηλής πυκνότητας λιποπρωτεϊνών (LDL) γνωστή ως «κακή» χοληστερόλη».»
Η έρευνα χρησιμοποίησε τη Διαχρονική Μελέτη Γονέων και Παιδιών Avon του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ, η οποία συνέλεξε δεδομένα από άτομα από τη γέννηση έως την ενηλικίωση τα τελευταία 30 χρόνια.
Οι ερευνητές μέτρησαν τη φλεγμονή χρησιμοποιώντας βιοδείκτες στο αίμα και διαπίστωσαν ότι υψηλότερα επίπεδα ωμέγα-3 λιπαρών -που απαντώνται στα λιπαρά ψάρια και λαμβάνονται συνήθως σε συμπληρώματα για αντιφλεγμονώδη οφέλη- συσχετίζονταν στην πραγματικότητα με αυξημένα επίπεδα φλεγμονής.
Επιπλέον, μια μεγαλύτερη αναλογία ωμέγα-6 προς ωμέγα-3 συσχετίστηκε επίσης σταθερά με υψηλότερα επίπεδα φλεγμονωδών βιοδεικτών που βρίσκονται στο σώμα. Με άλλα λόγια, η υπερβολική χρήση ωμέγα-6 σε σχέση με τα ωμέγα-3 μπορεί να αυξήσει τη φλεγμονή.
Η Crick δήλωσε ότι τα αποτελέσματα επιβεβαιώθηκαν χρησιμοποιώντας ένα άλλο μεγάλο σύνολο δεδομένων, από την UK Biobank, που περιλαμβάνει πληροφορίες από σχεδόν 500.000 άτομα.
Στη συνέχεια, η ερευνητική ομάδα εφάρμοσε την Μεντελιανή τυχαιοποίηση, μια επιστημονική τεχνική που χρησιμοποιεί τη γενετική για να βοηθήσει στην κατανόηση των σχέσεων αιτίας-αποτελέσματος μιμούμενη μια τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή. Και πάλι, διαπιστώθηκε ότι τα ωμέγα-3 και ωμέγα-6 αύξησαν τα επίπεδα ορισμένων βιοδεικτών φλεγμονής.
«Η πεποίθηση ότι τα λιπαρά ωμέγα-3 μειώνουν τη φλεγμονή και μετριάζουν τον κίνδυνο μη μεταδοτικών ασθενειών έχει οδηγήσει σε δημοφιλείς δίαιτες όπως η μεσογειακή διατροφή και η χρήση συμπληρωμάτων», δήλωσε η Crick. «Ωστόσο, η προηγουμένως πιστευόμενη σχέση ότι τα ωμέγα-3 μειώνουν τα επίπεδα φλεγμονής, μπορεί να μην είναι πάντα σωστή. Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι η σχέση μεταξύ των διατροφικών λιπαρών οξέων και της φλεγμονής είναι πιο περίπλοκη από ό,τι πιστεύαμε προηγουμένως και ίσως είναι πιο χρήσιμο να εξετάσουμε την ισορροπία (αναλογία) μεταξύ ωμέγα-6 και ωμέγα-3 στη διατροφή».
Η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, Δρ. Hannah Jones από το Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ, δήλωσε ότι η σχέση μεταξύ λιπαρών οξέων και φλεγμονής είναι περίπλοκη και τα ευρήματα μπορεί να λένε μόνο ένα μέρος της ιστορίας.
«Παρόλο που τα ευρήματά μας δείχνουν ότι τα ωμέγα-3 λιπαρά σχετίζονται με αυξήσεις ορισμένων βιοδεικτών φλεγμονής, δεν αποκλείουν άλλες πιθανές ευεργετικές επιδράσεις αυτών των λιπαρών οξέων στη διατροφή», δήλωσε η Jones. «Η φλεγμονή είναι περίπλοκη και απαιτείται περαιτέρω έρευνα χρησιμοποιώντας πρόσθετους βιοδείκτες πριν εξαχθούν οριστικά συμπεράσματα σχετικά με τα διαιτητικά ωμέγα-3 λιπαρά».
Daisy Crick et al, The Relationship between Polyunsaturated Fatty Acids and Inflammation: Evidence from cohort and Mendelian randomization analyses, International Journal of Epidemiology (2025).
