Του Michael Hales, The Conversation.
Για τους αθλητές σε όλα τα αθλήματα, λίγες εμπειρίες είναι τόσο οδυνηρές όσο το να αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τον αγώνα με μια ξαφνική μυϊκή κράμπα. Αυτοί οι επώδυνοι, ανεξέλεγκτοι σπασμοί έχουν απογοητεύσει αθλητές, προπονητές και ερευνητές εδώ και δεκαετίες.
Οι επιστήμονες παραδοσιακά αποδίδουν τις κράμπες που προκαλούνται από την άσκηση σε αφυδάτωση ή ηλεκτρολυτικές ανισορροπίες. Ωστόσο, αυτή η θεωρία άφησε αναπάντητα ερωτήματα. Για παράδειγμα, πολλοί καλά ενυδατωμένοι αθλητές βιώνουν κράμπες, ενώ άλλοι που αγωνίζονται σε ζεστές, υγρές συνθήκες παραμένουν ανεπηρέαστοι.
Ένα αυξανόμενο σύνολο ερευνών αμφισβητεί αυτήν την εξήγηση. Στην εργασία μου ως αθλητικός επιστήμονας, μελετώ πώς διαφορετικές μεταβλητές επηρεάζουν την αθλητική απόδοση. Η εργασία της ομάδας μου έχει διαπιστώσει ότι συγκεκριμένες ιδιότητες των επιφανειών παιχνιδιού μπορούν να οδηγήσουν σε πρόωρη νευρομυϊκή κόπωση και απροσδόκητες μυϊκές κράμπες.
Καθώς εμφανίζεται μυϊκή κόπωση, η φυσιολογική ισορροπία μεταξύ των σημάτων στο νευρικό σύστημα που κατευθύνουν τους μύες να συστέλλονται και να χαλαρώνουν διαταράσσεται. Οι μυϊκοί άξονες, οι οποίοι αντιλαμβάνονται το τέντωμα, αυξάνουν τον ρυθμό πυροδότησής τους. Εν τω μεταξύ, η ανασταλτική ανατροφοδότηση από τα όργανα του τένοντα Golgi -ένα μέρος του νευρικού συστήματος στη διασταύρωση των μυϊκών ινών και των τενόντων- μειώνεται.
Με άλλα λόγια, οι μύες λαμβάνουν ανάμεικτα σήματα σχετικά με το αν θα συσταλούν ή θα χαλαρώσουν. Το αποτέλεσμα είναι η υπερβολική ενεργοποίηση των κινητικών νευρώνων που διεγείρουν τις μυϊκές ίνες σε μια παρατεταμένη, ακούσια συστολή -μια κράμπα.
Η συστολή και η χαλάρωση των μυών σας περιλαμβάνει κάποια περίπλοκη βιοχημεία.
Πρόσφατες μελέτες υποδεικνύουν ότι ο ανταγωνισμός σε επιφάνειες με άγνωστες μηχανικές ιδιότητες -όπως η ακαμψία και η ελαστικότητα- μπορεί να επιταχύνει τη νευρομυϊκή κόπωση. Οι επιφάνειες αλλοιώνουν τη μηχανική των μυών και των αρθρώσεών σας. Εάν το νευρομυϊκό σας σύστημα δεν είναι συνηθισμένο σε αυτές τις απαιτήσεις, η κόπωση μπορεί να εμφανιστεί πρόωρα και να δημιουργήσει τις συνθήκες για κράμπες.
Σε μια μελέτη, η ομάδα μου και εγώ βρήκαμε μια διαφορά 13% στη μυϊκή δραστηριότητα μεταξύ των δρομέων που εκτελούν πεδία ποικίλης ακαμψίας και ελαστικότητας. Μια άλλη μελέτη από την ομάδα μου βρήκε μια διαφορά 50% στη δραστηριότητα των οπίσθιων μηριαίων μεταξύ των αθλητών που εκτελούν πανομοιότυπες ασκήσεις σε διαφορετικούς τύπους χλοοτάπητα.
Πέρα από τις μετρήσεις απόδοσης που αφορούν συγκεκριμένα αθλήματα, η έρευνα της βιομηχανικής έχει δείξει εδώ και καιρό ότι η τροποποίηση των ιδιοτήτων των επιφανειών παιχνιδιού αλλάζει τη μυϊκή ακαμψία, το φορτίο των αρθρώσεων και το εύρος κίνησης. Αυτές οι μεταβλητές επηρεάζουν άμεσα την κόπωση. Οι μύες που διασχίζουν πολλαπλές αρθρώσεις, όπως οι οπίσθιοι μηριαίοι, φαίνονται ιδιαίτερα ευάλωτοι σε διακυμάνσεις στις επιφάνειες παιχνιδιού, δεδομένου του κεντρικού τους ρόλου στο σπριντ και το τρέξιμο.
Πρόληψη κράμπες κατά την άσκηση
Εάν οι επιφάνειες στις οποίες παίζεται ένα παιχνίδι επηρεάζουν την κόπωση, τότε η διαχείριση του τρόπου με τον οποίο αλληλεπιδρούν με τους παίκτες θα μπορούσε να βοηθήσει στην πρόληψη μια κράμπας.
Οι ερευνητές έχουν προτείνει την ανάπτυξη περιφερειακών βάσεων δεδομένων που καταγράφουν τα μηχανικά χαρακτηριστικά των επιφανειών αγώνων για αθλήματα όπως το τένις. Με αυτά τα δεδομένα, οι προπονητές και οι αθλητικοί οργανισμοί θα μπορούσαν να προσαρμόσουν τα περιβάλλοντα προπόνησης ώστε να μιμούνται τις ανταγωνιστικές συνθήκες, μειώνοντας το σοκ από άγνωστες επιφάνειες. Δεν είναι απαραίτητα οι εγγενείς ιδιότητες της επιφάνειας που προκαλούν κράμπες, αλλά μάλλον το πόσο παρόμοιες ή διαφορετικές είναι από αυτό που έχει συνηθίσει ένας αθλητής.
Σκεφτείτε μια ομάδα ποδοσφαίρου που προπονείται σε μαλακή επιφάνεια αλλά αγωνίζεται σε πιο σκληρή επιφάνεια. Χωρίς προετοιμασία, η αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο θα χρησιμοποιηθούν οι μύες τους μπορεί να οδηγήσει σε πρόωρη κόπωση και κράμπες κατά τη διάρκεια του αγώνα. Η ενσωμάτωση ασκήσεων που αναπαράγουν τον τρόπο με τον οποίο θα ενεργοποιηθούν οι μύες των αθλητών στο χλοοτάπητα του αγώνα θα μπορούσε να βοηθήσει την ομάδα να προετοιμαστεί καλύτερα για τις συνθήκες του παιχνιδιού.
Ομοίως, μια ομάδα μπάσκετ που έχει συνηθίσει σε σκληρό ξύλο μπορεί να επωφεληθεί από προπονήσεις σε φθαρμένα ή μαλακά γήπεδα που προσομοιώνουν επερχόμενους εκτός έδρας αγώνες.
Το κλειδί είναι η συστηματική έκθεση. Η προπόνηση σε επιφάνειες που αναπαράγουν ανταγωνιστικές απαιτήσεις εγκλιματίζει το νευρομυϊκό σύστημα, μειώνοντας τον κίνδυνο κόπωσης και ενδεχομένως μειώνοντας τον κίνδυνο κράμπες.
Προς μια ολιστική προσέγγιση στις κράμπες
Η ενυδάτωση και η διατροφή παραμένουν απαραίτητες για την απόδοση. Αλλά η προσαρμογή σε διαφορετικές επιφάνειες παιχνιδιού θα μπορούσε να βοηθήσει την αθλητιατρική να προχωρήσει προς μια πιο ολοκληρωμένη λύση για τις μυϊκές κράμπες που σχετίζονται με την άσκηση.
Με τη συνεχή έρευνα και την ανάπτυξη της τεχνολογίας, οι κράμπες μπορεί να μην χρειάζεται πλέον να είναι μια απογοητευτική αναπόφευκτη κατάσταση. Αντ’ αυτού, οι αθλητές και οι προπονητές θα μπορούσαν να τις προβλέψουν, να προσαρμόσουν την προπόνηση ώστε να ταιριάζουν με τις απαιτήσεις της επιφάνειας και να λάβουν μέτρα για να τις αποτρέψουν πριν εκτροχιάσουν την απόδοση.
Το μέλλον της πρόληψης μιας κράμπας μπορεί να βρίσκεται στην παρακολούθηση σε πραγματικό χρόνο. Οι πρόοδοι σε έναν συνδυασμό φορετών βιοαισθητήρων για την ανίχνευση νευρομυϊκής κόπωσης, εξοπλισμού επιφανειακών δοκιμών και μηχανικής μάθησης θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην πρόβλεψη του εξατομικευμένου κινδύνου κράμπας.
Προετοιμάζοντας καλύτερα τους αθλητές για τις μηχανικές απαιτήσεις των αγωνιστικών επιφανειών, οι ομάδες μπορούν να προστατεύσουν την υγεία των αθλητών τους και να διασφαλίσουν ότι οι κορυφαίοι παίκτες είναι διαθέσιμοι όταν ο αγώνας είναι σε κίνδυνο.
