Μπορεί ο παιδικός σταθμός να παρέχει οφέλη στην ψυχική και πνευματική ανάπτυξη του παιδιού, αλλά Καναδοί επιστήμονες υποστηρίζουν ότι μπορεί να αυξήσει την πιθανότητα μετέπειτα παχυσαρκίας. Όπως αναφέρεται στο Journal of Pediatrics, οι ερευνητές του Πανεπιστήμιου του Μόντρεαλ και του Πανεπιστημιακού Νοσοκομειακού Κέντρου «Sainte-Justine» μελέτησαν για έξι χρόνια ένα δείγμα 1.649 οικογενειών από το Κεμπέκ και ταξινόμησαν τα παιδιά (ηλικίας από 1,5 έως και 4 ετών) σε κατηγορίες ανάλογα με ποιος ήταν επιφορτισμένος με την φύλαξή τους: η οικογένεια, ο παιδικός σταθμός, η νταντά, οι παππούδες κ.α..
Οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι τα παιδιά που φοιτούσαν σε παιδικός σταθμό είχαν κατά 50% μεγαλύτερες πιθανότητες να είναι υπέρβαρα ή παχύσαρκα σε ηλικία 4-10 ετών, συγκριτικά με εκείνα που έμεναν σπίτι με τους γονείς ή με άλλα συγγενικά πρόσωπα.
Σύμφωνα με την επικεφαλής της μελέτης Δρ Μαρί-Κλοντ Ζοφρουά, «η εν λόγω διαφορά δεν μπορεί να εξηγηθεί με βάση τους γνωστούς παράγοντες κινδύνου, όπως το κοινωνικοοικονομικό επίπεδο των γονιών, το χρόνο θηλασμού, το βάρος της μητέρας ή αν αυτή εργάζεται».
Η διατροφή και η άσκηση οι πιθανές αιτίες
Οι μηχανισμοί που ευθύνονται για την αυξημένη αναλογία παιδιών με βάρος παραπάνω από το φυσιολογικό μεταξύ εκείνων που πάνε στους βρεφονηπιακούς σταθμούς, παραμένουν άγνωστοι. Η ποιότητα της διατροφής των παιδιών και ο βαθμός που ασκούνται στους σταθμούς, αποτελούν τις κυριότερες πιθανές αιτίες.
Πάντως αυξημένες είναι, επίσης, οι πιθανότητες για παχυσαρκία των μικρών παιδιών, όταν μένουν μεν στο σπίτι τους, αλλά τη φροντίδα τους έχει αναλάβει κάποιος άλλος (συγγενής, νταντά κ.α.) εκτός από τους γονείς.
Η ερευνήτρια Δρ Σιλβάνα Κοτέ που συμμετείχε στην ομάδα σημειώνει ότι, σε κάθε περίπτωση, οι γονείς θα πρέπει να προσπαθούν, τα παιδιά τους, είτε στο σπίτι βρίσκονται είτε στον παιδικό σταθμό, να τρώνε σωστά και να ασκούνται επαρκώς.
Από την πλευρά τους, οι παιδικοί σταθμοί πρέπει να φροντίσουν να παρέχουν πιο υγιεινή διατροφή και να δίνουν περισσότερη έμφαση στις σωματικές δραστηριότητες των παιδιών ηλικίας δύο έως πέντε ετών.
