Μιγκέλ Νικολέλις, καθηγητής Νευροεπιστηµών στο Πανεπιστήµιο Duke της Βόρειας Καρολίνας
Οι επιστήµονες µεταβίβασαν «σκέψεις» σε εγκεφάλους πιθήκων χρησιµοποιώντας ασύρµατα καλώδια. Οι «σκέψεις» αυτές είχαν τη µορφή πληροφοριών και ήταν γραµµένες µε τέτοιο τρόπο ώστε τα ζώα να καταφέρουν να τις κατανοήσουν. Μετά το επίτευγµα αυτό, οι επιστήµονες ευελπιστούν ότι κάποια µέρα θα µπορούν να κάνουν τους παράλυτους ανθρώπους να περπατούν µεταβιβάζοντας σήµατα στον εγκέφαλό τους µε τη βοήθεια εµφυτευµάτων. «Καταφέραµε µε επιτυχία να µεταβιβάσουµε σήµατα απευθείας στον εγκεφαλικό φλοιό ενός πιθήκου. Με τον τρόπο αυτόν, ο πίθηκος γνώριζε ότι το λαχταριστό του φαγητό κρυβόταν σε ένα συγκεκριµένο κουτί και όχι σε κάποιο άλλο», ο Μιγκέλ Νικολέλις που είναι καθηγητής Νευροεπιστηµών στο Πανεπιστήµιο Duke της Βόρειας Καρολίνας.
Στο πλαίσιο της έρευνας που διενήργησε, ο ίδιος µαζί µε συνεργάτες του διάνοιξαν µικρές οπές στα κρανία πιθήκων και στη συνέχεια εµφύτευσαν σε κάθε µία από αυτές ένα µικροτσίπ. Τα µικροτσίπ έφεραν περίπου 700 ηλεκτρόδια αντίστοιχα σε πάχος µε τις ανθρώπινες τρίχες. Τα ηλεκτρόδια διαπέρασαν κατά ελάχιστα χιλιοστόµετρα την επιφάνεια των εγκεφάλων των θηλαστικών. Ορισµένα από τα ηλεκτρόδια χρησιµοποιήθηκαν για να καταγράψουν παραγόµενα από τον εγκέφαλο σήµατα και κάποια άλλα για να µεταβιβάσουνσ’ αυτόν δεδοµένα από το εξωτερικό περιβάλλον. Το µεγάλο στοίχηµα ήταν αν θα κατάφερναν οι πίθηκοι να κατανοήσουν το τι έλεγαν τα σήµατα που οι επιστήµονες διοχέτευαν στο µυαλό τους.
«Τα θηλαστικά έµαθαν γρήγορα το νόηµα των σηµάτων που τους µεταβιβάζαµε και έτσι σκοπεύουµε να εξελίξουµε τη διαδικασία αυτή δηµιουργώντας µια διασυνδετική διάταξη για την απευθείας επικοινωνία από εγκέφαλο σε εγκέφαλο», πρόσθεσε ο δρ Νικολέλις και πρόσθεσε: «Ηδη δοκιµάζουµε το σύστηµα αυτό σε ποντίκια για να διαπιστώσουµε αν µπορούµε να εκπέµψουµε πληροφορίες από το ένα ζώο στο µυαλό ενός άλλου. Κι ένας από τους µεγάλους µας στόχους είναι να καταφέρουµε από το µυαλό ενός πιθήκου να ειδοποιήσουµε έναν άλλο πίθηκο για το πού βρίσκεται το φαγητό του». Το επίτευγµα της νευροµηχανικής – που ακόµη δεν έχει δηµοσιευτεί σε επιστηµονικό περιοδικό – αποτελεί την τελευταία από µια σειρά ανακαλύψεων που έγιναν στο πλαίσιο του προγράµµατος «Περπατώ Ξανά». Το πρόγραµµα αυτό χαρακτηρίζεται από τις προσπάθειες αµερικανών, ελβετών και βραζιλιάνων ερευνητών να δηµιουργήσουν έναν εξωσκελετό (µηχανικό υποβοήθηµα) που θα βοηθά ανθρώπους µε παράλυση να κινούν τα χέρια και τα πόδια τους και εντέλει να περπατούν.
Το µεγαλύτερο µέρος της τεχνολογίας για την ολοκλήρωση του εξωσκελετού υπάρχει ήδη, όµως το στοιχείο «κλειδί» που λείπει είναι µία µηχανική διασυνδετική διάταξη στον εγκέφαλο που θα επιτρέπει στους παράλυτους ανθρώπους να ελέγχουν τις κινήσεις τους µόνο µε τη δύναµη της σκέψης. Ο δρ Νικολέλις και οι συνεργάτες του τονίζουν ότι ακόµη βρίσκονται πολύ µακριά από το να πετύχουν κάτι τέτοιο, όµως υπογραµµίζουν πως µέχρι σήµερα έχουν κάνει αξιοσηµείωτα βήµατα. Για παράδειγµα, στη διάρκεια ενός πρόσφατου πειράµατος, ένας θηλυκός πίθηκος ονόµατι Ορόρα έµαθε πώς να χειρίζεται τον κέρσορα ενός υπολογιστή µε τη βοήθεια ηλεκτροδίων εµφυτευµένων στον εγκέφαλό της.
