Οι περισσότερες μελέτες έχουν εξετάσει την επίδραση της χερσαίας άσκησης στην αρτηριακή πίεση, όπως είναι το τρέξιμο, το περπάτημα και η μυική ενδυνάμωση. Κάποιες έχουν ερευνήσει και τις υδρόβιες μορφές άσκησης.
Η κολύμβηση μπορεί να θεωρηθεί μία επίσης καλή επιλογή άσκησης ειδικά για ηλικιωμένους ή μεσήλικες με μυοσκελετικά προβλήματα διότι εμπεριέχει μικρότερο κίνδυνο τραυματισμού.
Το 2014 διεξήχθη μια έρευνα σχετικά με την επίδραση της κολύμβησης στην αρτηριακή πίεση και την καρδιαγγειακή λειτουργία (Magni Mohr, 2014). Για τη μελέτη επιλέχθηκαν 62 προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες με ήπιου ή μετρίου βαθμού υπέρταση και καθιστικό τρόπο ζωής. Οι 20 από αυτές αποτέλεσαν την ομάδα ελέγχου και οι υπόλοιπες χωρίστηκαν σε δύο ομάδες παρέμβασης, η μία με υψηλής έντασης παρέμβαση και η άλλη με μέτριας έντασης παρέμβαση. Η ομάδες παρέμβασης προπονήθηκαν με δύο τύπους κολύμβησης, 3 φορές την εβδομάδα για 15 εβδομάδες, ενώ η ομάδα ελέγχου δεν ασκήθηκε καθόλου. Οι συμμετέχουσες ασκήθηκαν με κολύμβηση, εκτελώντας 2 με 3 συνεδρίες την εβδομάδα για 15 εβδομάδες. Κάθε συνεδρία είχε διάρκεια 15-25 λεπτά. Πριν και μετά από τις δοκιμασίες μετρήθηκε η αρτηριακή πίεση, η καρδιακή συχνότητα ηρεμίας, το σωματικό λίπος και η χοληστερίνη.
Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν πως η υψηλής έντασης καθώς και η μέτριας έντασης κολύμβηση έχουν θετική επίδραση στη μείωση της αρτηριακής πίεσης. Η συστολική αρτηριακή πίεση στην ομάδα παρέμβασης υψηλής έντασης μειώθηκε κατά 6 mmHg και στην ομάδα παρέμβασης μέτριας έντασης κατά 4 mmHg. Η διαστολική αρτηριακή πίεση παρέμεινε ίδια και στις δύο ομάδες παρέμβασης, όπως και στην ομάδα ελέγχου. Και στις δύο ομάδες παρέμβασης βελτιώθηκε η καρδιοαναπνευστική φυσική κατάσταση στο νερό αλλά και εκτός νερού.
Σε θερμαινόμενη πισίνα
Οι περισσότερες έρευνες έχουν δείξει θετικά αποτελέσματα της άσκησης μέσα ή έξω από το νερό στη μείωση της υπέρτασης. Πολλές μελέτες όμως έχουν τεκμηριώσει και τις εποχιακές διακυμάνσεις της αρτηριακής πίεσης, με υψηλότερες τιμές το χειμώνα και χαμηλότερες τιμές το καλοκαίρι. Μία εξήγηση σε αυτό μπορεί να είναι η αγγειοδιαστολή που δημιουργείται λόγω της θερμότητας, με αποτέλεσμα τη μείωση των περιφερικών αντιστάσεων (Guilherme Veiga Guimaraes, 2014).
Έρευνα που πραγματοποιήθηκε από το Πανεπιστημιακό νοσοκομείο του Σάο Πάολο και δημοσιεύθηκε το 2014, μελέτησε την επίδραση της άσκησης στην πίεση του αίματος μέσα σε θερμαινόμενη πισίνα. Η έρευνα αυτή θέλησε να εξετάσει την ευεργετική επίδραση της άσκησης μέσα στο νερό σε συνδυασμό με την επίδραση της θερμότητας σε μία δύσκολη μορφή υπέρτασης, την ανθεκτική υπέρταση (Guilherme Veiga Guimaraes, 2014). Ανθεκτική υπέρταση είναι αυτή που επιμένει και δεν μειώνεται παρά τη χρήση τουλάχιστον τριών κατηγοριών αντιυπερτασικών φαρμάκων. Το 10-30% του συνόλου των
υπερτασικών ασθενών έχει ανθεκτική υπέρταση. Αυτοί οι ασθενείς έχουν και τις περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν κάποια σοβαρή καρδιαγγειακή πάθηση.
Για την έρευνα επιλέχθηκαν 32 άνδρες και γυναίκες, ηλικίας 40-65 ετών, με ανθεκτική υπέρταση τουλάχιστον 5 έτη. Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε δύο ομάδες, μία ομάδα ελέγχου και μία παρέμβασης, με 16 ασθενείς η κάθε μία. Η ομάδα παρέμβασης εκτέλεσε 3 φορές την εβδομάδα ασκήσεις μέσα σε θερμαινόμενη πισίνα θερμοκρασίας 30-32 βαθμών Κελσίου για 12 εβδομάδες. Οι συνεδρίες άσκησης αποτελούνταν συνολικά από 60 λεπτά: 5 λεπτά προθέρμανση, 20 λεπτά ασκήσεων με την αντίσταση του νερού, άνω και κάτω άκρων, 30 λεπτά περπάτημα μέσα στην πισίνα και 5 λεπτά αποθεραπεία με διατάσεις. Η ομάδα ελέγχου έμεινε χωρίς άσκηση κατά την περίοδο των 12 εβδομάδων.
Στην ομάδα παρέμβασης η συστολική πίεση μειώθηκε εντυπωσιακά, κατά 36,5 ± 7,8 mmHg και η διαστολική πίεσηκατά 11,9 ± 1,9 mmHg. Στην ομάδα ελέγχου δεν υπήρξε αλλαγή. Επίσης σημειώθηκε σημαντική μείωση της 24ωρης, καθημερινής συστολικής και διαστολικής πίεσης της ομάδας παρέμβασης. Η συστολική μειώθηκε κατά 19,5 ± 11,0 mmHg και η διαστολική κατά 11,1 ± 3,1 mmHg.
Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας δείχνουν πως ένα εβδομαδιαίο πρόγραμμα ασκήσεων, διάρκειας 12 εβδομάδων μέσα σε θερμό νερό, μπορεί να επιφέρει μείωση της αρτηριακής πίεσης σε περιπτώσεις ανθεκτικής υπέρτασης, όπου τα φάρμακα από μόνα τους δεν κατάφεραν τίποτα.
