Συμβουλευτική επιτροπή της Αμερικανικής Καρδιολογικής Εταιρείας σε γνωμοδότησή της επιβεβαιώνει ότι η κατανάλωση ψαριών, πλούσιων σε ωμέγα-3 λιπαρά οξέα, δύο φορές την εβδομάδα μειώνει τον κίνδυνο καρδιακής ανεπάρκειας, στεφανιαίας νόσου, καρδιακής ανακοπής και ισχαιμικού εγκεφαλικού επεισοδίου. Η συνιστώμενη πρόσληψη γα τα ωμέγα-3 λιπαρά είναι 250 mg την ημέρα.
Όπως αναφέρεται στη γνωμοδότηση που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Circulation, η προηγούμενη σχετική οδηγία εκδόθηκε το 2002 και έκτοτε πολλές επιστημονικές μελέτες τεκμηρίωσαν λεπτομερώς τα οφέλη της κατανάλωσης τροφίμων, πλούσιων σε ωμέγα-3, ειδικά όταν αυτά έρχονται να αντικαταστήσουν λιγότερα υγιεινά τρόφιμα, όπως το κρέας.
Η συμβουλευτική επιτροπή συστήνει την κατανάλωση δύο μερίδων ψαριού, την εβδομάδα και υπογραμμίζει ότι θα πρέπει να δίνεται έμφαση στην κατανάλωση λιπαρών ψαριών, όπως ο σολομός, το σκουμπρί, η ρέγγα, η σαρδέλα ή ο τόνος, που είναι πλούσια σε ωμέγα-3 λιπαρά οξέα. Να σημειωθεί ότι μια μελέτη έδειξε ότι τα τηγανητά ψάρια μπορεί να αναιρούν τα οφέλη των ωμέγα-3.
Στη δημοσίευση αναφέρονται τα εξής:
Τα λιπαρά ψάρια των ψυχρών νερών όπως ο σολομός, οι αντσούγιες, η ρέγγα, το σκουμπρί (Ατλαντικού και Ειρηνικού), ο τόνος, τόσο ο ερυθρός όσο και ο μακρύπτερος (albacore), και οι σαρδέλες έχουν τα υψηλότερα επίπεδα ω-3 λιπαρών. Αντίθετα, οι γαρίδες, οι αστακοί, τα χτένια, τα τιλάπια και ο γάδος έχουν τα χαμηλότερα επίπεδα
Το 2012, η μέση πρόσληψη θαλασσινών στις ΗΠΑ ήταν 1,3 μερίδες την εβδομάδα, άρα υπήρξε μια μέτρια αύξηση από τις 1,1 μερίδες την εβδομάδα το 1999.
Το 2015, τα πέντε είδη θαλασσινών που καταναλώθηκαν περισσότερο στις ΗΠΑ ήταν οι γαρίδες, ο σολομός ο κονσερβοποιημένος τόνος, τα τιλάπια και ο μπακαλιάρος (η κατανάλωση γαρίδας ήταν 1,8 κιλά κατά κεφαλή το χρόνο, μια ποσότητα τετραπλάσιασε σχέση με τον μπακαλιάρο).
Τα ω-3 λιπαρά ενσωματώνονται στα φωσφολιπίδια των κυτταρικών μεμβρανών και έχουν ένα ευρύ φάσμα εμφάνισαν φυσιολογικών επιδράσεων. Τα ω-3 λιπαρά ενισχύουν την ελαστικότητα των αρτηριών αυξάνοντας την παραγωγή του μονοξειδίου του αζώτου. Μειώνουν τα τριγλυκερίδια, αυξάνουν το μέγεθος των λιποπρωτεϊνών υψηλής πυκνότητας (HDL) σε άτομα με στεφανιαία νόσο και μειώνουν την αρτηριακή πίεση.
Η επιτροπή εξέτασε και τα επίπεδα του υδραργύρου στα ψάρια και αφού αξιολόγησε τις σχετικές δημοσιεύσεις, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι στα μεγάλα ψάρια, όπως ο καρχαρίας, ο ξιφίας, το βασιλικό σκουμπρί και ο μεγαλόφθαλμος τόνος, υπάρχουν σημαντικά επίπεδα υδραργύρου (και συγκεκριμένα μεθυλυδράργυρος, μια μορφή που απορροφάται εύκολα από το ανθρώπινο σώμα). Κι ενώ η επιμόλυνση των ψαριών με υδράργυρο έχει σχετιστεί με σοβαρά νευρολογικά προβλήματα στα νεογνά, τα υπάρχοντα επιστημονικά στοιχεία δείχνουν ότι τα οφέλη από την κατανάλωση των ψαριών είναι περισσότερα από τους κινδύνους. Τα επίπεδα υδραργύρου μετριούνται στον άνθρωπο από την περιεκτικότητα που έχουν τα νύχια και τα μαλλιά.
Η επιτροπή αναφέρθηκε και στην περίπτωση του Ν-οξειδίου της τριμεθυλαμίνης (TMAO) μιας ουσίας για την οποία υπήρξαν πρόσφατα ανησυχίες σχετικά με το ρόλο της στην υγεία. Μελέτες έχουν δείξει ότι τα υψηλά επίπεδα TMAO στο αίμα αυξάνουν τον κίνδυνο για καρδιαγγειακά. Ανησυχίες έχουν αναφερθεί σχετικά και με άλλες πηγές TMAO όπως τα γαλακτοκομικά προϊόντα, τα αυγά και το κόκκινο κρέας. Αυτός είναι ένας τομέας που θα πρέπει να διερευνηθεί περαιτέρω.
Τέλος, η γνωμοδοτική επιτροπή ανέφερε ότι τα συμπληρώματα διατροφής με ωμέγα-3 λιπαρά οξέα δεν συστήνονται στον γενικό πληθυσμό για την πρόληψη των καρδιαγγειακών παθήσεων λόγω έλλειψης επαρκών επιστημονικών δεδομένων που να τεκμηριώνουν επωφελή επίδραση στον καρδιαγγειακό κίνδυνο.
