Το 15% των μαθητών πάσχει από ειδική μαθησιακή δυσκολία στο γραπτό λόγο, ή αλλιώς δυσγραφία (dysgraphia) όπως λεγόταν παλαιότερα. Τα αγόρια έχουν πιο συχνά αυτό το πρόβλημα, όπως συμβαίνει σε με άλλες μαθησιακές δυσκολίες.
Όπως αναφέρει στο Πρακτορείο Fm και στην εκπομπή της Τάνιας Η. Μαντουβάλου «104,9 ΜΥΣΤΙΚΑ ΥΓΕΙΑΣ», ο ειδικός παιδαγωγός και συγγραφέας Φώτης Παπαναστασίου, η μαθησιακή δυσκολία στον γραπτό λόγο, είναι μια νευρολογική διαταραχή με κύρια χαρακτηριστικά τις παραμορφώσεις στα γράμματα και τα λάθη, που συνήθως γίνεται αντιληπτή στη δεύτερη τάξη του δημοτικού.
Πώς όμως καταλαβαίνουμε ότι το παιδί έχει πρόβλημα δυσγραφίας;
Από τα βασικά χαρακτηριστικά, απαντά ο κ. Παπαναστασίου, και εξηγεί: «Σημάδι πρώτο τα δυσανάγνωστα γράμματα: Ακανόνιστο μέγεθος γραμμάτων, ενίοτε απουσία κενού ανάμεσα στις λέξεις, απουσία τόνων που το παιδί ξεχνάει να βάλει, χρήση πεζών και κεφαλαίων ακόμα και μέσα στην ίδια λέξη, πολλά ορθογραφικά λάθη ακόμα και σε λέξεις που έχει διδαχτεί πολλές φορές. Επίσης στις προτάσεις του, μπορεί να “φάει” κάποια γράμματα ή λεξούλες. Δηλαδή κάνει παραλείψεις και αντικαταστάσεις γραμμάτων και λέξεων, ενώ δυσκολεύεται να ακολουθήσει τους κανόνες γραφής, π.χ. βγαίνει έξω από τα περιθώρια του τετραδίου».
Και το ερώτημα που προκύπτει είναι αν η συγκεκριμένη μαθησιακή δυσκολία συνυπάρχει με άλλες όπως π.χ. η δυσλεξία.
Σύμφωνα με τον ειδικό παιδαγωγό, κάποιες φορές συνυπάρχει με ΔΕΠΥ ή δυσλεξία ή μπορεί και με ειδική μαθησιακή δυσκολία στα μαθηματικά, η οποία αφορά περίπου στο 7-9% του μαθητικού πληθυσμού. Το παιδί δυσκολεύεται να κατανοήσει την ορολογία των μαθηματικών, το λεξιλόγιο και τις τέσσερις βασικές πράξεις. Επίσης δυσκολεύεται να αντιληφθεί την ποσότητα, το χρόνο, το χώρο και οτιδήποτε εμπλέκεται με τα μαθηματικά. «Οι ειδικές μαθησιακές δυσκολίες συνήθως συνυπάρχουν με κάτι άλλο και το πιο συχνό είναι η δυσλεξία».
Σε τι ποσοστό όμως μπορεί να προληφθεί, ή ακόμη ακόμη να ξεπεραστεί η συγκεκριμένη μαθησιακή δυσκολία;
Είναι ίσως η μόνη ειδική μαθησιακή δυσκολία που μπορούμε να μιλήσουμε για ουσιαστική παρέμβαση μέσα από την εργοθεραπεία και την ειδική διαπαιδαγώγηση, απαντά ο κ. Παπαναστασίου. «Αν το πρόβλημα εντοπιστεί εγκαίρως, το παιδί θα μπορέσει να φτάσει σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο, ώστε το γραπτό του να είναι ευανάγνωστο και να μην κάνει πολλά ορθογραφικά λάθη. Όσο νωρίτερα εντοπιστεί τόσο καλύτερα. Δεν θεραπεύεται πλήρως αλλά διορθώνεται».
Και η γραφή στον υπολογιστή βοηθάει ή δυσκολεύει τα πράγματα; «Βοηθάει, γιατί πλέον τα παιδιά είναι πιο εξοικειωμένα με το πληκτρολόγιο, απ΄ότι με τα παραδοσιακά εργαλεία γραφής».
Ο κ. Παπαναστασίου αναφέρει ακόμη ότι σε κάποιες περιπτώσεις οι γονείς μπερδεύουν τη δυσγραφία με την κακογραφία. «Η κακογραφία συμβαίνει ίσως γιατί τα παιδάκια δεν εκπαιδεύτηκαν σωστά στις πρώτες τάξεις του δημοτικού, ωστόσο όταν προσπαθούν, κάνουν καλύτερα γράμματα, λιγότερα ορθογραφικά λάθη και θέλουν απλά μία ενισχυτική διδασκαλία».
Καμία μαθησιακή δυσκολία δεν σημαίνει απαραιτήτως ακαδημαϊκή αποτυχία καταλήγει ο κ. Παπαναστασίου.
