Έρευνα καταγράφει διπλασιασμό της ερωτικής συχνότητας σε περιόδους κρίσης και πολέμου. Μελέτη του Ανδρολογικού Ινστιτούτου, με δείγμα 1.000 ατόμων, καταγράφηκε διπλασιασμός της εβδομαδιαίας ερωτικής συχνότητας σε περιόδους έντονης κοινωνικής, πολιτικής ή γεωπολιτικής κρίσης. Η μελέτη τεκμηριώνει ότι ο φόβος του θανάτου λειτουργεί ως ισχυρό ερωτικό ερέθισμα, ενεργοποιώντας τις ορμές της εγγύτητας και της επιβίωσης, αλλά σε ορισμένες ηλικιακές ομάδες.
Η έρευνα καταγράφει στατιστικά σημαντική αύξηση: Σε ζευγάρια που βρίσκονταν υπό καθεστώς πολέμου ή προσφυγικής απώλειας. Σε πληθυσμούς που βίωσαν σεισμούς, πανδημίες ή οικονομική κατάρρευση. Στη σεξουαλική επιθυμία ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας ή κοινωνικής τάξης.
Η μελέτη πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια της ερευνητικής συνεργασίας μεταξύ του Πανεπιστημίου Πατρών, του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών. Επικεφαλής της έρευνας ήταν ο δρ Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης, Διευθυντής του Ινστιτούτου, ενώ συνεργάστηκαν ο Καθηγητής Ουρολογίας, Διευθυντής Τμήματος Ουρολογίας και Τμήματος Χειρουργικής Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Νικόλαος Σοφικίτης, ο Ουρολόγος-Ανδρολόγος επίκουρος Καθηγητής Πέτρος Δρέττας, ερευνητής του Τμήματος Ουρολογίας στο Πανεπιστήμιο Πατρών και ο Διευθυντής του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Χειρουργός Ουρολόγος – Ανδρολόγος Νικόλαος Καρυπίδης.
«Ο άνθρωπος, αντιμέτωπος με τον υπαρξιακό τρόμο της απώλειας, στρέφεται στο σώμα -όχι ως εργαλείο ηδονής, αλλά ως απόδειξη ότι είναι ακόμη ζωντανός. Η ερωτική πράξη γίνεται αντίσταση απέναντι στον θάνατο» εξηγεί ο δρ Κωνσταντινίδης, και προσθέτει: «Η ηλικιακή ομάδα ανδρών 45–55 ετών, κατά τη διάρκεια της κρίσης στο Ιράν, παρουσίασε θεαματική αύξηση της ερωτικής συχνότητας (από 2 φορές την εβδομάδα σε καθημερινή συχνότητα), σε αντίθεση με τις νεότερες ηλικιακές ομάδες που παρέμειναν σταθερές. Το φαινόμενο συνδέεται με την έντονη συνειδητοποίηση της φθοράς και της ενδεχόμενης απώλειας. Η ερωτική επανάσταση των 50ρηδων εν μέσω καταστροφής αποτελεί όχι απλώς αναπαραγωγική ορμή, αλλά κραυγή βιολογικής και υπαρξιακής επιβίωσης» σημειώνει ο κ. Κωνσταντινίδης. «Μπορεί να ακούγεται εφιαλτικά ειρωνικό αλλά η ιστορία και η ζωή έχει αποδείξει πως οι άνθρωποι ερωτεύονται και αναπαράγονται σε συνθήκες απειλητικές για τη ζωή. Ο έρως ως αντίδοτο του θανάτου δεν είναι μόνο φιλοσοφικό και ποιητικό τσιτάτο αλλά μια πραγματικότητα πεζή, ωμή και βίαιη, όπως εξάλλου είναι και η ζωή. Η έρευνα μας αποκάλυψε πως μια μακρινή απειλή για τη χώρα μας κατάσταση, όπως η σύγκρουση Ιράν και Ισραήλ πολλαπλασίασε την ερωτική επιθυμία, είτε με την μορφή σεξουαλικής πράξης, είτε με συχνό αυνανισμό κυρίως, σε ομάδες ενηλίκων της μέσης ηλικίας. Στις νεότερες ηλικίες δεν υπήρξε παρόμοια διαφορά. Η ερμηνεία της διαφοράς αυτής φαίνεται να οφείλεται στο άγχος θανάτου που βιώνουν οι πιο ώριμοι άνδρες σε σχέση με τους νεότερους. Η έρευνα ξεκίνησε με αφορμή την παρατήρηση πως άνδρες ώριμοι και επαγγελματικά καταξιωμένοι περιέγραφαν έντονη ανάγκη για σεξουαλική επαφή αλλά και αυνανισμό την περίοδο που ένας τρίτος παγκόσμιος πόλεμος έμοιαζε να απειλεί ξανά τον πλανήτη, λόγω της ολέθριας σύγκρουσης στη περιοχή της Μέσης Ανατολής».
