Η κοκκιδιοειδομύκωση οφείλεται σε εισπνοή σπόρων του μύκητα Coccidioides immitis, που ζει στο χώμα σε ορισμένα μέρη των νοτιοδυτικών Ηνωμένων Πολιτειών, στο Μεξικό και στην Κεντρική και Νότια Αμερική.
Εννέα στα 10 άτομα που έχουν περάσει από περιοχές της ερήμου στο νοτιοδυτικό τμήμα των Ηνωμένων Πολιτειών έχουν βρεθεί με θετικό τεστ για το μύκητα αυτό μετά από περίπου τέσσερα με πέντε χρόνια. Τις περισσότερες φορές η κοκκιδιοειδομύκωση δεν έχει καθόλου συμπτώματα.
Σημεία και συμπτώματα
- Πυρετός και ρίγη.
- Καταβολή.
- Οσφυαλγία.
- Πονοκέφαλος.
- Ερυθρό, κηλιδώδες εξάνθημα.
- Οίδημα στα γόνατα και στους αστραγάλους.
- Βήχας.
- Ρινική συμφόρηση.
Στο 10% περίπου των προσβεβλημένων ατόμων αναπτύσσεται θωρακικός πόνος, ο οποίος συνήθως ξεκινά δέκα με τριάντα ημέρες μετά την έκθεση στο μύκητα. Πυρετός, ρίγη και άλλα συμπτώματα τύπου γρίπης συνοδεύουν συχνά τον πόνο. Τη ρινική συμφόρηση και τον ήπιο βήχα μπορεί να ακολουθήσει βρογχίτιδα. Μία με δύο ημέρες αφού ξεκινήσει ο πυρετός, εμφανίζεται ένα ερυθρό, κηλιδώδες εξάνθημα, παρόμοιο με αυτό της ιλαράς, και μπορεί να πρηστούν τα γόνατα και οι αστράγαλοι σας.
Η κοκκιδιοειδομύκωση μπορεί να προσβάλει τον καθένα, αλλά οι έγκυες γυναίκες και τα άτομα με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα κινδυνεύουν περισσότερο. Η νόσος τείνει να είναι πιο σοβαρή στα άτομα με σκουρόχρωμο δέρμα.
Διάγνωση
Ο γιατρός μπορεί να ζητήσει ακτινογραφία θώρακα και εξετάσεις αίματος, πτυέλων και νωτιαίου υγρού, για να ελέγξει για τυχόν παρουσία του μύκητα.
Πόσο σοβαρή είναι η κοκκιδιοειδομύκωση; Συνήθως η νόσος εξαλείφεται χωρίς επιπλοκές, αν και σε μερικές περιπτώσεις οι αλλοιώσεις που σχηματίζονται στους πνεύμονες μπορεί να είναι δύσκολο να αποκατασταθούν. Σε σπάνιες περιπτώσεις η νόσος μπορεί να εμφανιστεί ξανά μετά από εβδομάδες ή μήνες. Μερικές φορές η λοίμωξη εξαπλώνεται σ’ ολόκληρο το σώμα προκαλώντας αλλοιώσεις στα οστά καθώς και σε άλλα όργανα.
Θεραπεία
Αν δεν έχετε συμπτώματα, συνήθως δε χρειάζεται θεραπεία. Για συμπτώματα τύπου γρίπης ο γιατρός σας μπορεί να σας προτείνει απλά φάρμακα που πωλούνται χωρίς συνταγή και ανάπαυση στο κρεβάτι, ώσπου να υποχωρήσει ο πυρετός.
Εάν έχετε σοβαρότερη μορφή της νόσου, ο γιατρός μπορεί να σας χορηγήσει ενδοφλεβίως αμφοτερικίνη Β, η οποία είναι συνήθως αποτελεσματική.
Η κετοκοναζόλη ή κάποιο άλλο παρόμοιο φάρμακο, που λαμβάνονται από το στόμα, μπορεί να χρησιμοποιηθούν σε περιορισμένης έκτασης πνευμονικό νόσημα. Η χειρουργική παροχέτευση των πνευμονικών αποστημάτων ή των υπεζωκοτικών υγρών κρίνεται ορισμένες φορές απαραίτητη.
