Χαμένος στις αναμνήσεις του, σε μια κλινική της Ελβετίας, ο θρυλικός χορευτής Νιζίνσκι ακροβατεί ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, ενώ σταδιακά βυθίζεται στην τρέλα και την απελπισία. Προσπαθεί να θυμηθεί και να ξαναζήσει τη ζωή του. Οι σκέψεις για την τέχνη του, η φυσιογνωμία του Ντιάγκιλεφ, της γυναίκας του Ρόμολα, στοιχειώνουν τις μέρες του. Οι παραισθήσεις και οι πόνοι του. Οι μοναχικές μέρες μιας μεγαλοφυΐας του χορού που γνώρισε την παγκόσμια καταξίωση, αλλά και η συγκλονιστική μαρτυρία ενός σχιζοφρενούς που ζει τη μοναξιά και την απόρριψη. Ένας καθημερινός πόλεμος ανάμεσα στο καλό και το κακό, την αληθινή ζωή και το φάντασμα της τέχνης. Ο καλλιτέχνης είναι μια μαριονέτα του Θεού, λέει.
Οι γιατροί, ο Ντιάγκιλεφ, η Ρόμολα, υπηρέτες, γκαρσόνια, νοσοκόμοι αλλά και φαντάσματα περαστικών μορφών όπως και μια τάξη νέων χορευτών κυκλοφορούν γύρω του, έρχονται και χάνονται, την ώρα που εκείνος σε μια συνεχή αναζήτηση του Θεού, φιλοσοφεί για την αγάπη, τον θάνατο, το χορό, το καλό και το κακό.
Μια φιλόδοξη περφόρμανς του σκηνοθέτη Σταύρου Σ. Τσακίρη έχει προγραμματιστεί για τις 18 Ιουνίου (Σάββατο, 21:00). Ένα ιδιότροπο ντοκιμαντέρ πάνω στην τρέλα και τη δημιουργία. Ένα σκηνικό δρώμενο, μια πρωτότυπη δημιουργία κι όχι “θεατροποιημένη” βιογραφία, για τη λεπτή διαχωριστική γραμμή μεταξύ μεγαλοφυΐας και παράνοιας και την υπόσταση της τέχνης, εμπνευσμένη από το “Ημερολόγιο του Βασλάβ Νιζίνσκι”, το αυτοβιογραφικό βιβλίο της Ρόμολα Νιζίνσκι, την αυτοβιογραφία της Μπρονισλάβα Νιζίνσκι, την αλληλογραφία της Τ. Καρσάβινα και δημοσιεύματα της εποχής, με έναν αξιόλογο θίασο.
Ειδικότερα για την παράσταση ο σκηνοθέτης λέει: «Ο Νιζίνσκι, ο μεγαλύτερος χορευτής όλων των εποχών, ο θρυλικός Φαύνος του απομεσήμερου, ο πρώτος χορογράφος και ερμηνευτής της Ιεροτελεστίας της Άνοιξης, ο Πετρούσκα του Στραβίνσκι, ο νεαρός των Παιχνιδιών του Ντεμπισί, σταματάει το χορό στα 29 του χρόνια και κλείνεται για μεγάλα διαστήματα σ’ ένα άσυλο στην Ελβετία. Δεν επικοινωνεί πια με καλλιτέχνες, δεν ενδιαφέρονται γι’ αυτόν οι εφημερίδες, οι ιμπρεσάριοι, το κοινό. Η πιο αγαπημένη προσωπικότητα του χορού πεθαίνει στη μοναξιά μετά από τριάντα χρόνια σιωπής. Στη διάρκεια της σιωπής του γράφει σε τέσσερα τετράδια τις σκέψεις του, τους φόβους του, τις φαντασιώσεις του και τις εμμονές του. Ο θεόπνευστος καλλιτέχνης, μοναδικότητα και κοινωνική ιδιαιτερότητα, ένα κατεξοχήν μοντέλο του 19ου αιώνα, με το θάνατο του Νιζίνσκι βρίσκει και το φυσικό του τέλος».
Ακούγονται εκτός από την πρωτότυπη μουσική αποσπάσματα από τα έργα Πετρούσκα (Ι. Στραβίνσκι), Παιχνίδια (Κλωντ Ντεμπισσύ), Το απομεσήμερο ενός Φαύνου (Κλωντ Ντεμπισσύ).
Η παράσταση περιέχει τολμηρές σκηνές και κάποιες λεκτικές ακρότητες. Τα κοστούμια έχει φιλοτεχνήσει ο Αντώνης Βολανάκης, ενώ την μουσική υπογράφει ο Νίκος Κυπουργός και την κίνηση ο Κωνσταντίνος Ρήγος.
Τους ρόλους ερμηνεύουν:
Nιζίνσκι -Ντιάγκιλεφ: Κωνσταντίνος Ρήγος
Νιζίνσκι-Ντιάγκιλεφ: Γιάννης Τσορτέκης
Ρόμολα: Ευδοκία Ρουμελιώτη
Δασκάλα Τ. Καρσάβινα: Τατιάνα Παπαμόσχου
Kίρα Νιζίνσκι: Αποστολία – Γαλάτεια Τσακίρη,
Μαρία Σιμώνι Τσακίρη
Νοσοκόμοι – Γιατροί – Performers Μαριέττα Βέττα, Χλόη Θεοδωροπούλου,
Τάσος Καραχάλιος, Γιάννης Νικολαΐδης
Συμμετέχουν σπουδαστές της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης
Ακούγεται ο Γρηγόρης Βαλτινός
