Η επέκταση της διάρκειας ζωής μέσω θερμιδικού περιορισμού έχει μελετηθεί για διάφορα είδη, από μύκητες όπως είναι η μαγιά μέχρι τα πρωτεύοντα και έχει βρεθεί ότι παρατείνει τη ζωή.
Το 1935, o McCay και οι συνεργάτες του έδειξαν ότι ο θερμικός περιορισμός κατά 30% αύξησε τη μέση διάρκεια ζωής των αρουραίων από 500 σε 820 ημέρες, δηλαδή πάνω από 60%. Από εκείνη την εποχή, ο θερμιδικός ή διαιτητικός περιορισμός έχει αποδειχθεί ότι αυξάνει τη διάρκεια ζωής σε μια ευρεία ποικιλία ειδών, π.χ. στη μαγιά, στους νηματώδεις σκώληκες, στις μύγες φρούτων, στα ποντίκια και στα πρωτεύοντα ζώα.
Το γιατί όμως αυτό συμβαίνει δεν έχει εξηγηθεί ακόμα. Μια θεωρία είναι ότι ο περιορισμός των θερμίδων αυξάνει την αυτοφαγία ενώ μια άλλη είναι ότι περιορίζει την παραγωγή των ελευθέρων ριζών.
Μια νέα επισκόπηση προτείνει τη θεωρία ότι ο περιορισμός των θερμίδων μπορεί να επεκτείνει τη ζωή λόγω της παραγωγής κετονών.
Οι κετόνες έγιναν περισσότερο γνωστές στο ευρύ κοινό από τους αντιπάλους της δίαιτας Άτκινς την οποία κατηγορούσαν ότι ανεβάζει τα επίπεδα των κετονών στο σώμα.
Ωστόσο η παραγωγή κετονών είναι ένα φυσιολογικό φαινόμενο που εμφανίζεται όταν τα επίπεδα της ινσουλίνης είναι χαμηλά στο σώμα. Καθώς η ινσουλίνη παράγεται κυρίως από την κατανάλωση υδατανθράκων (και ορισμένων αμινοξέων) μια διατροφή που περιέχει μεγάλο ποσοστό λίπους προκαλεί μια ήπια αύξηση των κετονών.
Όταν το σώμα δεν έχει αρκετή γλυκόζη για ενέργεια, καίει τα αποθηκευμένα λίπη, με αποτέλεσμα τη συσσώρευση μορίων που ονομάζονται κετόνες. Με άλλα λόγια, η αυξημένη παρουσία κετονών αποτελεί απόδειξη ότι κάποιος αδυνατίζει καίγοντας σωματικό λίπος.
Επειδή οι κετόνες βρέθηκαν για πρώτη φορά στα ούρα ασθενών με διαβήτη, δημιούργησαν στους γιατρούς την εντύπωση ότι η παρουσία τους είναι πάντα παθολογική. Όμως μια ήπια αύξηση κετονών διαφέρει κατά πολύ από τη διαβητική κετοξέωση.
Παρότι οι παραγωγή κετονών έχει κατηγορηθεί, η ήπια άνοδός τους όχι απλώς δεν φαίνεται να κάνει κακό στην υγεία, αλλά ενδεχομένως να αποτελεί έναν τρόπο αντιμετώπισης ορισμένων ιατρικών καταστάσεων όπως είναι η επιληψία. Οι κετόνες έχουν τη μοναδική ικανότητα να προμηθεύουν ενέργεια στον εγκέφαλο κατά τη διάρκεια περιόδων που λείπει η γλυκόζη και αυτό φαίνεται να αποτελεί μια αποτελεσματική θεραπεία για έναν αριθμό νευρολογικών συνθηκών για τις οποίες σήμερα δεν υπάρχουν αποτελεσματικές θεραπείες. Για παράδειγμα, μια πρόσφατη μελέτη υποδηλώνει ότι οι κετόνες μπορεί να είναι ένας τρόπος αντιμετώπισης της νόσου Αλτσχάιμερ.
Στην παρούσα μελέτη, οι ερευνητές υποθέτουν ότι ο περιορισμός των θερμίδων επεκτείνει τη διάρκεια ζωής τουλάχιστον εν μέρει μέσω της αύξησης των επιπέδων των κετονικών σωμάτων.
“Πολλές μεταβολές που προκαλούνται από τη γήρανση, όπως η συχνότητα εμφάνισης καρκίνων σε ποντίκια, οι αυξήσεις της γλυκόζης αίματος και της ινσουλίνης που προκαλούνται από την αντίσταση στην ινσουλίνη και η μυϊκή αδυναμία έχουν αποδειχθεί ότι μειώνονται από τον μεταβολισμό των κετονικών σωμάτων, ενός φυσιολογικού μεταβολίτη που παράγεται από λιπαρά οξέα στο συκώτι κατά τη διάρκεια περιόδων παρατεταμένης νηστείας ή θερμιδικού περιορισμού», έγραψαν οι συντάκτες της μελέτης στο περιοδικό Life IUBMB.
Πηγή: Ketone bodies mimic the life span extending properties of caloric restriction
