Ο Τζόναθαν Μπάκελου μεταφέρθηκε εσπευσμένα στις 26 Οκτωβρίου 2015 στο North Fulton Hospital, αφού παρουσίασε σπασμούς και απώλεια αισθήσεων κατά τη διάρκεια χειροπρακτικής ρύθμισης στον αυχένα του. Εκεί το ιατρικό προσωπικό καθυστέρησε μία ολόκληρη ημέρα να αναγνωρίσει το εγκεφαλικό επεισόδιο, γεγονός που αποδείχθηκε μοιραίο για την εξέλιξη της υγείας του 24χρονου τότε Μπάκελου. Ο νεαρός κατέληξε με το σύνδρομο εγκλεισμού, μια σπάνια νευρολογική κατάσταση όπου το άτομο είναι πλήρως παράλυτο, δεν μπορεί να μιλήσει ή να κινηθεί, αλλά διατηρεί πλήρη συνείδηση.
Ο 34χρονος μπορεί να επικοινωνεί ανοιγοκλείνοντας τα μάτια του ή χρησιμοποιώντας τη μύτη του για να πληκτρολογήσει σε ένα πληκτρολόγιο.
Ο ίδιος και η οικογένειά του κατέθεσαν αγωγή εναντίον του χειροπράκτη, του νοσοκομείου, του εφημερεύοντος νευρολόγου Christopher Nickum, του ακτινολόγου James Waldschmidt, και του δρ. Matthew Womack. Το πολιτειακό δικαστήριο της κομητείας Φούλτον καταλόγισε ευθύνες στον Womack και στον Waldschmidt και επιδίκασε μια άνευ προηγουμένου αποζημίωση ύψους 75 εκατομμυρίων δολαρίων. Από αυτό το πόσο τα 9 εκατ. δολάρια αφορούν ιατρικά έξοδα που έχουν ήδη καταβληθεί, 20 εκατ. δολάρια αφορούν στη φροντίδα που θα χρειαστεί στο μέλλον ο 34χρονος και τα 46 εκατ. δολάρια για ψυχική οδύνη.
Το εφετείο της Τζόρτζια επικύρωσε την απόφαση το Μάρτιο του 2024, απορρίπτοντας την έφεση του γιατρού Γουόμακ, ο οποίος πλέον έχει προσφύγει στο Ανώτατο Δικαστήριο της Πολιτείας. Ο Βαλντσμίτ υπέβαλε αρχικά έφεση αλλά την απέσυρε.
«Η υπόθεση αυτή είναι συγκλονιστική, διότι η παράλυση και η εγκεφαλική βλάβη του Τζόναθαν ήταν απολύτως αποτρέψιμες», δήλωσε ο δικηγόρος του Μπάκελου, Λόιντ Μπελ και επέρριψε ευθύνες στους γιατρούς υποστηρίζοντας ότι δεν ακολούθησαν τα πρωτόκολλα. «Νιώθω πραγματικά ότι δεν υπάρχει πραγματική δικαιοσύνη για κάποιον που έχασε κάθε πτυχή της ζωής του», δήλωσε από την πλευρά του ο πατέρας του 34χρονου, Τζακ. Η καθημερινότητα της οικογένειας άλλωστε έχει αλλάξει εντελώς.
Ο 34χρονος που κάποτε ήταν δραστήριος και αθλούνταν πλέον δεν μπορεί να κινηθεί και να μιλήσει, ενώ οι γονείς του μετέτρεψαν το σπίτι τους σε μονάδα εντατικής θεραπείας για να καλύπτουν τις ανάγκες του. «Θέλει να κάνει πράγματα, θέλει να πάει σε μέρη -μας ραγίζει την καρδιά να τον βλέπουμε όπως είναι», είπε ο πατέρας του και συνεχίζοντας συγκλόνισε λέγοντας: «Υπάρχουν κάποιες μέρες που λέει “τραβήξτε την πρίζα”, οπότε αυτές είναι οι δύσκολες μέρες».
