Ταχεία αύξηση, από την ηλικία των 11 ετών έως την ώριμη εφηβεία, εμφανίζει η σχολική οσφυαλγία διεθνώς. Αυτό επισημαίνει ο δρ Γιώργος Γουδέβενος επιστημονικός συνεργάτης, του πανεπιστημίου Κρήτης. Ο κύριος λόγος είναι η βαριά τσάντα που κουβαλούν τα παιδιά σε ορισμένες χώρες.
Υπάρχει στενή συσχέτιση μεταξύ του πόνου στη μέση, δηλαδή της οσφυαλγίας, και του βάρους της σχολικής τσάντας, ανέφερε ο δρ Γουδέβενος σε τηλεοπτική εκπομπή.
Σύμφωνα με διεθνείς στατιστικές που έχουν δημοσιευτεί στο επιστημονικό περιοδικό Spine Jourmal, το 46% των παιδιών με οσφυαλγία έχει κουβαλήσει υπέρβαρη τσάντα.
Η ιδανική τσάντα είναι το σακίδιο, για να μοιράζεται το βάρος στην πλάτη και αυτό δεν πρέπει να ξεπερνά το 10% του βάρους του παιδιού. Δηλαδή αν ένα παιδί είναι τριάντα κιλά, η τσάντα πρέπει να είναι τρία.
Επίσης σημαντικό ρόλο παίζει και επί πόση ώρα κουβαλάει την τσάντα το παιδί. Όσο μεγαλύτερη η απόσταση που διανύει με μία υπέρβαρη για το μέγεθος του τσάντα, τόσο μεγαλύτερη η επιβάρυνση. Και κάτι τέτοιο μπορεί να του προκαλέσει οσφυαλγία και πόνο στην σπονδυλική στήλη γενικότερα.
Η παιδική οσφυαλγία στη Νότια Ευρώπη είναι σε πολύ υψηλότερα επίπεδα από ότι στο Βορρά, κυρίως ελλείψει πλήρους ηλεκτρονικού σχολείου. Κάτι άλλο που παίζει ρόλο είναι το μέγεθος του θρανίου που παραμένει το ίδιο από την πρώτη έως την έκτη δημοτικού και από την πρώτη γυμνασίου έως την τρίτη λυκείου.
Τα στατιστικά της σχολικής οσφυαλγίας
Διεθνείς στατιστικές και μελέτες για την παιδική και σχολική οσφυαλγία δείχνουν ότι η πάθηση είναι σπάνια σε ηλικίες κάτω των 7 ετών. Αλλά μετά τα 10 έτη αρχίζει μία σταδιακή αύξηση. Στην ηλικία των 11 ετών τα ποσοστά είναι 12%. Μεταξύ 13-15 ετών ξεπερνούν το 30%, μπορεί να αγγίξουν και το 40%. Και μετά τα 15-16 έτη του παιδιού, ανεβαίνοντας στην εφηβεία, τα ποσοστά μπορεί να φτάσουν και το 70%.
Στην ώριμη εφηβική ηλικία 17 προς 18 είναι πολύ μεγάλο το ποσοστό. Περίπου 7 στους 10 μαθητές θα παρουσιάσουν κάποια στιγμή σύνδρομο οσφυαλγίας στις τελευταίες τάξεις του σχολείου, όχι όμως μόνο λόγω βαριάς τσάντας, αλλά και άλλων παραγόντων, μεταξύ των οποίων είναι η έλλειψη χρόνου για άσκηση, και η αύξηση της καθιστικής ζωής, λόγω διαβάσματος.
Όταν ένα παιδί παραπονιέται για τη μέση του, οι γονείς δεν πρέπει να το αγνοούν, τονίζει ο δρ Γουδέβενος. Η οσφυαλγία δεν είναι πάθηση, είναι σύμπτωμα, αφού πρόκειται για πόνο στη μέση. Όμως στα μικρά παιδιά, που δεν έχει ολοκληρωθεί η οστέωση των σπονδύλων, μπορεί να προκαλέσει ενδοοστικές κοίλες, οι οποίες θα φανούν αργότερα, και οι οποίες θα αποσταθεροποιήσουν τη σπονδυλική στήλη και θα βάλουν το παιδί σε ομάδα υψηλού κινδύνου. “Το πρόβλημα το βλέπουμε γύρω στα 20, όταν οι νέοι αρχίζουν και εμφανίζουν προβλήματα κλινικά, με πόνο στη μέση, πόνο στο πόδι και δισκοπάθεια”, ανέφερε ο ειδικός.
