Οι γυναίκες που λαμβάνουν τακτικά παυσίπονα (δύο φορές την εβδομάδα) όπως είναι η ιβουπροφαίνη ή η παρακεταμόλη, έχουν αυξημένο κίνδυνο απώλειας της ακοής, σύμφωνα με μελέτη ερευνητών του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ και άλλων πανεπιστημίων που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό American Journal of Epidemiology.
Η μελέτη χρηματοδοτήθηκε από τα αμερικανικά Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας και οι ειδικοί λένε ότι τα παυσίπονα πρέπει να λαμβάνονται μόνο όταν πραγματικά χρειάζονται και στη δοσολογία που συνιστάται από το γιατρό.
Οι επιστήμονες ανέλυσαν στοιχεία για 55.850 γυναίκες τις οποίες παρακολούθησαν επί 34 χρόνια (οι γυναίκες αυτές συμμετείχαν στην περίφημη Nurses’ Health Study η οποία άρχισε το 1976). Το συμπέρασμα ήταν πως οι γυναίκες που λάμβαναν τακτικά ιβουπροφαίνη ή παρακεταμόλη είχαν έως 10% περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν απώλεια ακοής.
Οι γυναίκες είχαν ηλικία 44-69 ετών όταν άρχισε η μελέτη. Κάθε δύο χρόνια συμπλήρωναν ερωτηματολόγια για τη λήψη παυσίπονων φαρμάκων, ενώ το 2012 ανέφεραν αν έπασχαν από προβλήματα ακοής.
Από τις 55.850 γυναίκες της μελέτης, οι 18.663 (το 33%) ανέφεραν κάποια απώλειας ακοής. Όπως έδειξαν οι απαντήσεις, όσο περισσότερο χρόνο λάμβαναν μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ) όπως η ιβουπροφαίνη και η ναπροξένη, για δύο φορές την εβδομάδα, τόσο πιθανότερο ήταν να πάσχουν από βαρηκοΐα, σε σχέση με λήψη για λιγότερο από ένα 1 χρόνο.
- Η τακτική χρήση ΜΣΑΦ πάνω από έξι χρόνια συνδέθηκε, κατά μέσο όρο, με 10% υψηλότερη πιθανότητα απώλειας ακοής σε σχέση με λήψη λιγότερο από ένα χρόνο.
- Η τακτική χρήση ΜΣΑΦ για 5-6 ετών συνδεόταν με αυξημένο κίνδυνο, κατά μέσο όρο, 8%.
- Η τακτική χρήση ΜΣΑΦ για 1-4 έτη συνδεόταν με αύξηση του κινδύνου, κατά μέσο όρο, 7%.
Ο κίνδυνος με την παρακεταμόλη ήταν αυξημένος κατά 9% με την μακροχρόνια, συστηματική λήψη της επί τουλάχιστον 6 χρόνια, για δύο φορές την εβδομάδα, σε σχέση με τη λήψη της για ένα χρόνο.
Οι επιστήμονες υπολόγισαν ότι το 5,5% των περιπτώσεων βαρηκοΐας της μελέτης θα μπορούσαν να είναι αποτέλεσμα των παυσίπονων φαρμάκων, αν και είναι δύσκολο να αποδειχθεί σχέση αιτίας-αποτελέσματος. Τα φάρμακα αυτά θεωρείται ότι μπορούν να βλάψουν την ακοή μειώνοντας την προστασία στο εσωτερικό του αυτιού, μειώνοντας την προσφορά αίματος και καταστρέφοντας τις μικροσκοπικές τρίχες που εγγράφουν τον ήχο (τα δεδομένα αυτά βασίζονται σε μελέτες σε ποντίκια και σε ένα μικρό αριθμό ανθρώπων). Αν πράγματι τα παυσίπονα φάρμακα είναι αιτία απώλειας ακοής, οι ερευνητές υπολόγισαν ότι περίπου το 4% των περιπτώσεων στη μελέτη ήταν αποτέλεσμα χρήσης ΜΣΑΦ, και το 1,5% αποτέλεσμα χρήσης παρακεταμόλης.
Να σημειωθεί ότι η απώλεια ακοής αποτελεί γνωστή παρενέργεια της λήψης υψηλών δόσεων ασπιρίνης, αλλά οι δόσεις αυτές έχουν σε μεγάλο βαθμό εγκαταλειφθεί τις δύο τελευταίες δεκαετίες και ίσως γι’ αυτό η παρούσα μελέτη δεν έδειξε συσχέτιση από την ασπιρίνη, ανέφεραν οι ερευνητές.
Αν και η αύξηση του κινδύνου για βαρηκοΐας από τα παυσίπονα είναι μέτρια, τα φάρμακα αυτά λαμβάνονται καθημερινά από τόσο πολλούς ανθρώπους και άρα ο αντίκτυπος της νέας έρευνας μπορεί να είναι μεγάλος.
Πηγή: Duration of Analgesic Use and Risk of Hearing Loss in Women.
