Πρόσφατα δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Surgery μια αμερικανική μελέτη με τίτλο «Η αφαίρεση του θυρεοειδούς μπορεί να ενεργοποιήσει επικίνδυνες επιπλοκές».
Στη μελέτη αναφέρεται ότι σε 23.000 ασθενείς που υποβλήθηκαν σε θυρεοειδεκτομή για διαφορετικές παθήσεις του θυρεοειδούς (καλοήθεις και κακοήθεις), παρατηρήθηκαν μετά την εγχείρηση σοβαρά προβλήματα υποασβεστιαιμίας, τα οποία οδήγησαν περί τους 1.000 ασθενείς να επιστρέψουν στο νοσοκομείο και να νοσηλευθούν ξανά για δύο ή περισσότερες ημέρες. Να σημειώσουμε ότι τα συμπτώματα για τον ασθενή ξεκινούν με μουδιάσματα στο πρόσωπο και στα δάκτυλα και συνεχίζονται με σπασμούς στα χέρα. Αν δεν αντιμετωπισθούν άμεσα με ενδοφλέβια χορήγηση ασβεστίου, οι ασθενείς παθαίνουν σοβαρές νευρολογικές επιπλοκές που οδηγούν ακόμη και στο θάνατο.
Η πτώση των τιμών ασβεστίου μετά την θυρεοειδεκτομή οφείλεται σε προσωρινή ή μόνιμη βλάβη των παραθυρεοειδών αδένων που ευρίσκονται συνήθως πολύ κοντά ή πάνω στον θυρεοειδή. Ο έμπειρος χειρουργός του θυρεοειδούς αδένα πρέπει να τους αναγνωρίσει κατά τη διάρκεια του χειρουργείου και να τους διατηρήσει «ζωντανούς». Ορισμένες φορές, μάλιστα, απαιτείται η αυτομεταμόσχευσή τους στους παρακείμενους μύες του τραχήλου, όταν αφαιρούνται μαζί με τον θυρεοειδή.
Η επιπλοκή αυτή της υποασβεστιαιμίας μετά από θυρεοειδεκτομή περιγράφεται σε ένα ποσοστό μέχρι και 10% στην διεθνή βιβλιογραφία. Μπορεί όμως να προληφθεί τόσο με την διεγχειρητική αναγνώριση και προστασία των παραθυρεοειδών, όσο και με την έγκαιρη χορήγηση ασβεστίου από του στόματος πριν εκδηλωθούν τα κλινικά προβλήματα για τον ασθενή.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Χειρουργικής Δημήτριο Λινό, Καθηγητή Χειρουργική,ς στην Ιατρική Σχολή ΕΚΠΑ, και Διευθυντή Χειρουργικς του Ομίλου «Υγεία», δύο είναι οι σοβαρότερες επιπλοκές της θυρεοειδεκτομής. Η πρώτη είναι να τραυματισθεί το παλίνδρομο λαρυγγικό νεύρο με αποτέλεσμα διαταραχή στην ομιλία και η άλλη να αφαιρεθούν οι παραθυρεοειδείς αδένες με αποτέλεσμα νευρολογικές διαταραχές.
Ο κ. Λινός αναφέρει: “Tόσο το νεύρο που ελέγχει την κινητικότητα των φωνητικών χορδών, όσο και τα παραθυρεοειδή σωμάτια (μοιάζουν σαν μικρές φακές) βρίσκονται πολύ κοντά ή ακουμπούν τον θυρεοειδή. Η διατήρηση των νεύρων και των παραθυρεοειδών εξαρτάται αποκλειστικά από την εμπειρία του εξειδικευμένου χειρουργού. Για την ώρα δεν υπάρχει κανένα μηχάνημα ή συσκευή που να προστατεύει καλύτερα την φωνή και τα επίπεδα ασβεστίου του ασθενούς, έτσι ώστε να περιοριστεί ο παράγοντας της εμπειρίας του χειρουργού”.
Στην αμερικανική μελέτη, ως λόγοι της καθυστερημένης θεραπείας της υποασβεστιαιμίας που οδηγεί στο νοσοκομείο το 4% των ασθενών μετά από θυρεοειδεκτομή, αναφέρονται οι διαδικασίες και οι οικονομικές δυσκολίες των ασφαλισμένων στο δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα Medicaid και Medicare.
Σε σχετική ερώτηση, ο καθηγητής κ. Λινός εξηγεί: «Στην Ελλάδα δεν έχουμε τέτοιου είδους δυσκολίες μιας και η χορήγηση ασβεστίου και βιταμίνης D (που βοηθάει στην απορρόφηση του ασβεστίου) είναι εύκολη και με μικρό κότσος για τον ασθενή. Μάλιστα, στους δικούς μας ασθενείς μετά από εγχείρηση ολικής θυρεοειδεκτομής χορηγούμε προληπτικά ασβέστιο και βιταμίνη D για 1-2 εβδομάδες και έτσι δεν αντιμετωπίζουμε σχεδόν ποτέ το σοβαρό αυτό πρόβλημα».
Πηγή: ygeiamou.gr
