Από την έναρξη της πανδημίας COVID-19 έχει παρατηρηθεί αυξημένη επίπτωση νοσηλείας για τους ασθενείς με λοίμωξη COVID-19 και ιστορικό Σακχαρώδους Διαβήτη (ΣΔ), αγγίζοντας για παράδειγμα το 33,8 % σε σύνολο 5.700 νοσηλευόμενων ασθενών στη Νέα Υόρκη (Richardson S et al, JAMA 2020).
Επιπλέον, κατά τη νόσηση COVID-19 ο διαβήτης έχει έως τώρα συσχετιστεί με διπλάσιο κίνδυνο εισαγωγήs σε ΜΕΘ και μεγαλύτερο από τριπλάσιο κίνδυνο θανάτου (Roncon L et al, J Clin Virol 2020).
Προσφάτως δημοσιεύτηκαν δύο μελέτες που διερευνούν για πρώτη φορά πώς ο τύπος διαβήτη επηρεάζει την έκβαση των ασθενών με λοίμωξη COVID-19.
Η πρώτη αφορά σε πολυκεντρική μελέτη που διεξήχθη σε 68 νοσοκομεία στη Γαλλία και δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο ιατρικό περιοδικό Diabetes Care (Wargny M et al). Η συγκεκριμένη μελέτη περιγράφει για πρώτη φορά τα χαρακτηριστικά και την πρόγνωση των ασθενών με βάση τον τύπο διαβήτη. Συμπεριελήφθησαν 2608 ασθενείς με ιστορικό ΣΔ που νοσηλεύθηκαν με λοίμωξη COVID-19 από 10 Μαρτίου έως 10 Απριλίου 2020 και καταγράφηκε ο κίνδυνος διασωλήνωσης και/ή θανάτου την πρώτη εβδομάδα νοσηλείας.
Ενώ στο γενικό πληθυσμό της Γαλλίας ο διαβήτης τύπου 1 αντιστοιχεί στο 5,6% των ατόμων με διαβήτη, τα ευρήματα της μελέτης δείχνουν ότι το ποσοστό νοσηλευομένων με ήταν μικρό (2,1%) , δηλαδή 56 ασθενείς με διαβήτη τύπου 1 σε σύνολο 2.608 νοσηλευομένων με διαβήτη και αφορούσε κυρίως άνδρες με μέση ηλικία τα 56 έτη και BMI 25.8 kg/m2 (διάμεση τιμή). Εξ αυτών, το 19,6% χρειάστηκαν διασωλήνωση και 5,4% πέθαναν, ενώ ήταν κυρίως ασθενείς μεγαλύτερης ηλικίας. Κανένας θάνατος δεν κατεγράφη σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 1 <65 ετών.
Συγκριτικά, το 18,4 % των ασθενών που νοσηλεύτηκαν με διαβήτη τύπου 2 χρειάστηκαν διασωλήνωση και 10,6% κατέληξαν. Στους ασθενείς κάτω των 55 ετών ο κίνδυνος διασωλήνωσης/ θανάτου ήταν 3 φορές μικρότερος για τους ασθενείς με διαβήτη τύπου 1 σε σχέση με τους ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 (πιθανόν λόγω της αυξημένης συχνότητας παχυσαρκίας σε διαβήτη τύπου 2), ενώ σε άτομα ηλικίας ≥75 ετών το 50% των ασθενών τύπου 1 διασωληνώθηκαν ή και πέθαναν έναντι 25,9% των ασθενών τύπου 2.
Η δεύτερη μελέτη διεξήχθη σε όλη την επικράτεια της Αγγλίας, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Τhe Lancet (Barron E et al) και διερεύνησε το σχετικό και απόλυτο κίνδυνο θανάτου σε νοσηλευόμενους ασθενείς με COVID-19 σύμφωνα με τον τύπο διαβήτη.
Από τα 61.414. 470 άτομα που ήταν ζωντανά και εγγράφηκαν σε γενική πρακτική στις 16 Φεβρουαρίου 2020, τα 263.830 (0, 4%) είχαν καταγεγραμμένη διάγνωση διαβήτη τύπου 1, τα 2.864. 670 (4,7%) είχαν διάγνωση διαβήτη τύπου 2, και τα 41.750 (0,1%) είχαν άλλους τύπους διαβήτη.
Καταγράφηκαν 23.698 θάνατοι σχετιζόμενοι με νόσο COVID-19 σε νοσοκομεία της Αγγλίας κατά τη διάρκεια της περιόδου μελέτης, από 1η Μαρτίου έως 11 Μαίου 2020. Περίπου το ένα τρίτο των θανάτων αφορούσε σε άτομα με διαβήτη: 7.434 (31,4%) σε άτομα τύπου 2, 364 (1,5%) σε άτομα τύπου 1 και 69 (0, 3%) σε άτομα με άλλους τύπους διαβήτη. Από τους 23.698 θανάτους, οι 14.579 (61,5%) ήταν άνδρες. Ο μέσος όρος ηλικίας όσων πέθαναν ήταν τα 78 έτη. Μεταξύ αυτών που πέθαναν και ήταν ηλικίας άνω των 80 ετών, οι μισοί ήταν διαβητικοί. Μεταξύ των θανόντων ηλικίας 50–59 ετών, το 5,5% ήταν διαβητικοί, μεταξύ των θανόντων ηλικίας 60–69 ετών, το 14% ήταν διαβητικοί και μεταξύ των θανόντων ηλικίας 70–79 ετών, το 28% ήταν διαβητικοί.
Το ποσοστό θνησιμότητας ήταν σημαντικά υψηλότερο σε διαβητικούς τύπου 2 συγκριτικά με διαβητικούς τύπου 1. Συγκεκριμένα για τα άτομα χωρίς διαβήτη το ποσοστό θνησιμότητας ήταν 27 άτομα ανά 100.000, για τα διαβητικά άτομα τύπου 1 ήταν 138 ανά 100.000 και για τα διαβητικά άτομα τύπου 2 ήταν 260 ανά 100.0000.
Ωστόσο, για τους νέους ασθενείς με διαβήτη (κυρίως κάτω των 40 ετών) ο απόλυτος κίνδυνος παραμένει χαμηλός. Κανένας θάνατος δεν κατεγράφη σε διαβητικού τύπου 1 κάτω των 50 ετών.
Συμπερασματικά , σύμφωνα με τη μελέτη τα άτομα με διαβήτη διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο θανάτου σε λοίμωξη COVID-19, αν και ο κίνδυνος θνησιμότητας ήταν πολύ χαμηλός για τους νέους κάτω των 40 ετών είτε με διαβήτη τύπου 1 είτε τύπου 2. Ωστόσο χρειάζεται πάντα κλινική επαγρύπνηση στα άτομα με διαβήτη, ενώ περαιτέρω έρευνα είναι απαραίτητη για τη διαλεύκανση των παθοφυσιολογικών μηχανισμών και των παραγόντων κινδύνου κατά τη νόσηση με COVID-19 ατόμων με διαβήτη.
