Το έκθυμα είναι μια ελκωτική σταφυλοκοκκική ή στρεπτοκοκκική πυοδερματίτιδα, που αφορά σχεδόν πάντα τις κνήμες ή τη ραχιαία επιφάνεια των άκρων ποδών. Μοιάζει με το έκζεμα, εκτείνεται όμως πιο βαθιά στην επιδερμίδα.
Η νόσος ξεκινά με την εμφάνιση μιας φυσαλίδας ή φυσαλιδοφλύκταινας, ο οποία αυξάνεται σε μέγεθος και σε μερικές μέρες γίνεται έντονα εφελκιδοποιημένη.
Όταν η εφελκίδα αφαιρείται παρατηρείται ένα επιφανειακό έλκος με σχήμα μικρού πιάτου που έχει ανοιχτή βάση και υπεγερμένα χείλη (φωτογραφία).
Στις αστικές περιοχές οι βλάβες αυτές οφείλονται στον S. aureus και παρατηρούνται στους χρήστες ενδοφλέβιων ναρκωτικών και σε ασθενείς με λοίμωξη ΗIV.
Οι βλάβες εμφανίζουν τάση επούλωσης μετά από μερικές εβδομάδες, καταλείποντας ουλές αλλά σπάνια μπορεί να εξελιχθούν σε γάγγραινα όταν η αντίσταση είναι χαμηλή.
Στην πραγματικότητα, μια κατάσταση που αποδυναμώνει τον οργανισμό και μια εστία πυογόνου λοίμωξης προηγούνται της εμφάνισης του εκθύματος σε πολλές περιπτώσεις. Μπορεί να υπάρχει επιχώριος λεμφαδενοπάθεια.
Η έλλειψη καθαριότητας, η πλημμελής θρέψη και ο τραυματισμός συνιστούν προδιαθεσικές αιτίες.
Το έκθυμα μεταδίδεται με ενοφθαλμισμό από ανοιχτές πληγές ή ύστερα από τραυματισμό με μολυσμένο αντικείμενο, ενώ η διασπορά του σε άλλα μέρη του σώματος γίνεται με το ξύσιμο, το οποίο προκαλείται από τη φαγούρα στο σημείο που έχει προσβληθεί.
Η θεραπεία συνίσταται στο πλύσιμο με σαπούνι και νερό, και στη συνέχεια στην εφαρμογή αλοιφής μουπιροσίνης ή βακιτρακίνης, δύο φορές την ημέρα.
Ενδείκνυται επίσης η από του στόματος χορήγηση δικλοξακιλλίνης ή μιας κεφαλοσπορίνης πρώτης γενιάς και η τροποποίηση της ανάλογα με την ευαισθησία των οργανισμών που απομονώνονται στην καλλιέργεια.
Στην κτηνιατρική, το λοιμώδες έκθυμα είναι κάτι διαφορετικό. Οφείλεται σε ιό του γένους Parapoxvirus της οικογένειας Poxviridae και προσβάλλει διάφορα ζώα. Μπορεί να έχει ως συνέπεια επιδημίες περιορισμένης γεωγραφικά έκτασης
