Η μέδουσα Πελαγία είναι είδος που συναντάται συχνά στις ελληνικές θάλασσες. Είναι πλαγκτονοφάγο είδος, ανταγωνίζεται τα ζωοπλαγκτονοφάγα ψάρια για τροφή, ενώ ταυτόχρονα τρέφεται και με τα αυγά τους. Μπορεί να επηρεάσει τα ψάρια σε ιχθυοκαλλιεργητικούς κλωβούς, καθώς ερεθίζει τα βράγχια τους προκαλώντας τους θάνατο.
Η Πελαγία μπορεί να έχει κοινωνικο-οικονομικές επιπτώσεις στον τουρισμό. Παρά το γεγονός ότι είναι κυρίως πελαγικό είδος, λόγω ρευμάτων και αέρα, μεγάλες ομάδες μπορεί να μεταφερθούν σε παράκτια νερά, με αποτέλεσμα να τσιμπήσουν τους κολυμβητές. Παρόλο που το τσίμπημά της δεν είναι επικίνδυνο προκαλεί τοπικό πόνο που μπορεί να διαρκέσει μέχρι και 2 εβδομάδες.
Η Κοτυλόριζα είναι είδος κοινό στις ελληνικές θάλασσες. Χαρακτηρίζεται από την ικανότητά της για αυτόνομη κίνηση στο νερό χωρίς να εξαρτάται από τα θαλάσσια ρεύματα για να μετακινηθεί. Μπορεί να μεγαλώσει σε διάμετρο μέχρι και 35 εκατοστά και συχνά «συνοδεύεται» από νεαρά ψάρια τα οποία βρίσκουν καταφύγιο ανάμεσα στα πλοκάμια της. Είναι εντελώς ακίνδυνη για τον άνθρωπο.
Η Αουρέλια είναι είδος κοινό τόσο στη Μεσόγειο, όσο και σε άλλες θάλασσες στον κόσμο. Παρά το γεγονός ότι είναι ακίνδυνη για τον άνθρωπο, οι πληθυσμιακές εξάρσεις του είδους σε παράκτιες περιοχές έχουν κοινωνικο-οικονομικές επιπτώσεις, τόσο για τον τουρισμό όσο και για την αλιεία (μεγάλες ποσότητες Αουρέλιας καταστρέφουν τα δίχτυα και την ποιότητα των αλιευμάτων). Το είδος αυτό έχει αυξημένη ανθεκτικότητα σε συνθήκες χαμηλού οξυγόνου και έτσι μπορεί να επιβιώσει σε ευτροφικές συνθήκες όπου άλλα είδη δεν μπορούν. Ένα παράδειγμα είναι ο κόλπος της Ελευσίνας, όπου ο συνδυασμός των ευτροφικών νερών και των αγωγών λυμάτων που καταλήγουν στον κόλπο, παρέχουν στις μέδουσες υψηλά ποσοστά οργανικών και ανόργανων ουσιών, στηρίζοντας έτσι ένα ασυνήθιστα μεγάλο πληθυσμό Αουρέλιας.
