Η θυροξίνη είναι μια ορμόνη που χορηγείται σε ανθρώπους των οποίων ο θυρεοειδής αδένας παράγει λίγη ποσότητα. Όμως σύμφωνα με μια έρευνα που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ‘British Μedical Journal’, πολλοί ηλικιωμένοι μπορεί να λαμβάνουν υπερβολική δόση θυροξίνης κάτι που αυξάνει τον κίνδυνο κατάγματος, λόγω οστεοπόρωση. Υπολογίζεται ότι ποσοστό 20% ανθρώπων μεγαλύτερης ηλικίας παίρνουν θυροξίνη ακολουθώντας μακροχρόνια αγωγή για τον υποθυρεοειδισμό τους. Οι ασθενείς πρέπει να ελέγχονται τακτικά για να βεβαιώνονται ότι λαμβάνουν τη σωστή δόση θυροξίνης, σημειώνουν οι ερευνητές, αλλά για πολλούς συχνά παραμένει χωρίς μεταβολή και στην τρίτη ηλικία.
Στην έρευνα, επιστήμονες από το Women’s College Research Institute, στο Τορόντο, εξέτασαν 213.500 ανθρώπους, ηλικίας 70 ετών και άνω, που έλαβαν τουλάχιστον μια συνταγή για λεβοθυροξίνη (levothyroxine) – συνθετική μορφή θυροξίνης – μεταξύ του 2002 και 2007. Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε ανθρώπους που λάμβαναν το φάρμακο, σε όσους το διέκοψαν μεταξύ 15 και 180 ημέρες πριν την έρευνα και σε όσους το είχαν διακόψει περισσότερες από 180 μέρες. Ποσοστό 10% περίπου, 22.236 άνθρωποι, υπέστησαν τουλάχιστον ένα κάταγμα κατά τη διάρκεια της έρευνας. Όσοι λάμβαναν θυροξίνη ή την είχαν διακόψει πρόσφατα αντιμετώπιζαν σημαντικά υψηλότερο κίνδυνο κατάγματος διότι η ορμόνη “αδυνατίζει” τα οστά, με άλλα λόγια αυξάνει τον κίνδυνο της οστεοπόρωσης, κάτι που συμβαίνει πιο πολύ στις γυναίκες από ότι στους άνδρες. Ο μηχανισμός με τον οποίο η θυροξίνη αυξάνει τα κατάγματα δεν είναι ξεκάθαρος.
Η μελέτη έδειξε ότι η λεβοθυροξίνη συνδέεται με κίνδυνο οστεοπόρωσης ακόμα και σε συνήθεις δόσεις και ειδικά όταν η δόση είναι μεγαλύτερη από 0.093 mg την ημέρα. Μια μεγάλη δόση μπορεί να οδηγήσει τους ανθρώπους να εμφανίσουν το αντίθετο αποτέλεσμα, έναν θυρεοειδή που υπερλειτουργεί, λόγω του υψηλού επιπέδου θυροξίνης, που μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο καταγμάτων.
Η επικεφαλής της έρευνας, Dr Lorraine Lipscombe, δήλωσε ότι η έρευνα υποδεικνύει να παρακολουθούνται πιο στενά τα επίπεδα του φαρμάκου στο συγκεκριμένο ευπαθή πληθυσμό. Στο ίδιο περιοδικό, ο καθηγητής Graham Leese του Πανεπιστημίου Ninewells στη Dundee, δήλωσε ότι το ιδανικό επίπεδο θυροξίνης ενδεχομένως μπορεί να ποικίλει ανάλογα με την ηλικία και να είναι εξαιρετικά χαμηλό σε ηλικιωμένους. Οι ερευνητές έγραψαν ότι πριν από 120 χρόνια είχε περιγραφεί για πρώτη φορά η αρντική επίδραση της θυροξίνης στα οστά, παρ’ όλα λείπει η χρηματοδότηση για περαιτέρω έρευνα σχετικά με το ρόλο της θυροξίνης στην οστεοπόρωση.
