Ο όρος ραιβοποδία (varus forefoot) σημαίνει ραιβό άκρο πόδι και περιγράφει μια κατάσταση κατά την οποία τα πόδια του παιδιού είναι στραμμένα με κατεύθυνση προς τα μέσα. Συνήθως πρόκειται για κάτι κληρονομικό.
Η κληρονομική ραιβοποδία εμφανίζεται δύο φορές συχνότερα στα αγόρια από όσο στα κορίτσια.Το ραιβό πόδι μπορεί να προκληθεί εξαιτίας της έλλειψης αμνιακού υγρού ή της στενότητας στο χώρο της μήτρας.
Η κυρτότητα υποχωρεί σταδιακά μέχρι το παιδί να γίνει 3 χρόνων, οπότε και διορθώνεται από μόνη της. Εάν όμως συνεχίζεται και γίνεται εντονότερη πρέπει να ζητηθεί ιατρική βοήθεια.
Η ραιβοποδία συνοδεύεται από διαταραχές των μυών, των συνδέσμων και των οστών του άκρου ποδιού. Σε παιδιά που δεν έχουν αρχίσει να περπατούν οι διαταραχές δεν είναι τόσο φανερές.
Αιτία της επίκτητης ραιβοποδίας μπορεί να είναι η πολιομυελίτιδα ή φλεγμονώδεις εξεργασίες και τραύματα του ποδιού και του κάτω άκρου.
Αντιμετώπιση
Εάν η συντηρητική θεραπεία, με ασκήσεις, δεν επιτύχει μέχρι την ηλικία των 3 χρόνων, τότε το ραιβό πόδι θα πρέπει να αναταχθεί ορθοπεδικά και να μπει σε γύψο. Τις επόμενες μέρες και εβδομάδες θα απαιτηθούν συχνές αλλαγές του γύψου, ενώ θα πρέπει να ακολουθήσουν και μακροπρόθεσμος συχνός ιατρικός έλεγχος και τακτική θεραπευτική εξάσκηση (φυσιοθεραπεία).
Ενδεχομένως να κριθεί σκόπιμη και μια εγχείρηση για την επιμήκυνση του αχίλλειου τένοντα. Με αυτό τον τρόπο, θα βελτιωθεί η κινητικότητα του ποδιού, κάτι που είναι απαραίτητο για την ανάπτυξη του βαδίσματος.
Σε σοβαρές μορφές ραιβοποδίας, οι διαταραχές στο πόδι και η παραμόρφωση είναι δύσκολο να διορθωθούν.
