Σταφυλοκοκκική θυλακίτιδα και θεραπεία

Η μόλυνση των τριχοθυλακίων από κάποιο βακτήριο ονομάζεται θυλακίτιδα. Πρόκειται για φλεγμονή του θύλακα της τρίχας και κατ΄ επέκταση του δέρματος στην πάσχουσα περιοχή.

Η μόλυνση εμποδίζει την τρίχα να αναπτυχθεί φυσιολογικά με αποτέλεσμα ορισμένες φορές, αντί να ανεβαίνει προς την επιφάνεια της επιδερμίδας να γυρίζει προς τα μέσα. Εμφανίζεται συνήθως σε νεαρά άτομα.

Συχνά η φλεγμονή δημιουργείται από τρίχες που εγκλωβίζονται στο δέρμα μετά το ξύρισμα. Φταίει όμως κάποιο μικρόβιο, συνήθως ο σταφυλόκοκκος, που ήδη υπάρχει στο δέρμα και γίνεται παθογόνο.

stafylokokos thylakitidaΗ σταφυλοκοκκική θυλακίτιδα μπορεί να προσβάλλει διάφορες περιοχές του σώματος όπως τις βλεφαρίδες, τη μασχαλιαία χώρα, το εφηβαίο και τους μηρούς.

Όταν εντοπίζεται στην περιοχή του εφηβαίου είναι δυνατόν να μεταδοθεί μεταξύ των ερωτικών συντρόφων και οι μικροεπιδημίες θυλακίτιδας και δοθιήνωσης της γεννητικής και γλουτιαίας περιοχής μπορεί να θεωρηθούν σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα.

Έχει επίσης αναφερθεί συχνή ανάπτυξη σταφυλοκοκκικής θυλακίτιδας μεταξύ ασθενών με σύνδρομο επίκτητης ανοσοανεπάρκειας (AIDS), που μπορεί να επιφέρει φαγούρα. Έχει αναφερθεί επίσης μια άτυπη μορφή τύπου πλάκας.

Θεραπεία

Συνιστάται σχολαστικό πλύσιμο των προσβεβλημένων περιοχών με αντισηπτικό σαπούνι και νερό, τρεις φορές ημερησίως.

Οι εν τω βάθει βλάβες της θυλακίτιδας αντιπροσωπεύουν μικρά θυλακικά αποστήματα και πρέπει να παροχετεύονται.

Οι επιφανειακές φλύκταινες ρήγνυνται και παροχετεύονται αυτομάτως. Οι βλάβες πολλών ασθενών επουλώνονται με παροχέτευση και τοπική θεραπεία.

Η αλοιφή Bactroban (μουπιροσίνη) και η τοπική Cleocin συνιστούν αποτελεσματικούς τοπικούς παράγοντες.

Η εκρίζωση του σταφυλόκοκκου από την επιφάνεια του δέρματος στις εκδορές και τις εκζεματικές περιοχές μπορεί να επιτευχθεί με τοπική χρήση μουπιροσίνης, κλινταμυκίνης ή χλωρεξιδίνης.

Αν αποτύχει η παροχέτευση και η τοπική θεραπεία, ή αν υπάρχει συνοδός λοίμωξη του μαλακού ιστού, ενδείκνυται η χορήγηση μιας κεφαλοσπορίνης πρώτης γενιάς, ή μια πενικιλλίνη ανθεκτική στην πενικιλλινάση, όπως είναι η δικλοξακυλλίνη, εκτός κι αν υπάρχει η υποψία MRSA (σταφυλόκοκκος ανθεκτικός στη μεθικιλλίνη).

Στην περίπτωση οξείας φλεγμονής είναι ευργετική η εφαρμογή ζεστών, υγρών επιθεμάτων με διάλυμα Burrow σε αραίωση 1:20 (Domeboro).

Ένα άνυδρο παρασκεύασμα χλωριδίου του αλουμινίου είναι αποτελεσματικό όταν χρησιμοποιείται μια φορά το βράδυ για την αντιμετώπιση της χρόνιας θυλακίτιδας, ειδικά στην περιοχή των γλουτών.

Για τη βλεφαρίτιδα εφαρμόζονται αντιβιοτικές αλοιφές.

Δείτε επίσης