Η επιβράδυνση της βάδισης ενός ηλικιωμένου ίσως αποτελεί πρώιμο σύμπτωμα άνοιας, αναφέρουν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ αλλά και άλλων πανεπιστημίων στο περιοδικό Neurology.
Η μελέτη περιέλαβε 175 άτομα, ηλικίας 70-79 ετών, που παρακολουθήθηκαν για 14 χρόνια. Τα άτομα αυτά είχαν εγγραφεί στην μελέτη Health ABC (Health, Aging and Body Composition).
Οι ερευνητές αξιολογούσαν μία φορά τον χρόνο τη βάδιση των εθελοντών χρησιμοποιώντας ένα χρονόμετρο, μια κολλητική ταινία και ένα διάδρομο μήκους 4,5 μέτρων, στον οποίο οι ηλικιωμένοι βάδιζαν επί περίπου 5 λεπτά.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν πως όσοι άρχισαν πιο αργά από τους άλλους καθώς μεγάλωναν, παρουσίαζαν συρρίκνωση στον ιππόκαμπο, μια δομή του εγκεφάλου που σχετίζεται με τη μνήμη και τον προσανατολισμό στον χώρο.
«Όταν οι γιατροί παρατηρούν επιβράδυνση στην ταχύτητα βάδισης των ασθενών τους δίχως να έχει προηγηθεί τραυματισμός ή γνωστή νευρολογική ασθένεια, τους συνιστούν να αρχίσουν να γυμνάζονται ή να κάνουν φυσικοθεραπεία», δήλωσε η επικεφαλής της μελέτης Andrea Rosso, επίκουρη καθηγήτρια Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ.
Και πρόσθεσε: «Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι μπορεί να υπάρχει κάποια παθολογία στον εγκέφαλο που προκαλεί την επιβράδυνση των κινήσεων και επομένως οι ασθενείς πρέπει να παραπεμφθούν σε έναν νευρολόγο για περαιτέρω αξιολόγηση».
Ακόμα και ένα κλάσμα του δευτερολέπτου ετησίως
Οι εθελοντές της μελέτης ήταν νοητικά υγιείς κατά την έναρξή της. Στη διάρκεια 14 ετών παρακολούθησης, όσοι άρχισαν να παρουσιάζουν επιβράδυνση της ταχύτητας στο περπάτημα, είχαν επίσης συρρίκνωση στον ιππόκαμπο του εγκεφάλου και πιο συγκεκριμένα στο δεξί μέρος του. Άλλες περιοχές του εγκεφάλου δεν φάνηκε να συσχετίζονται με το πιο αργό περπάτημα.
Η συρρίκνωση αυτή σχετίζεται με την ανάπτυξη άνοιας αργότερα στη ζωή, και δεδομένου ότι η έγκαιρη διάγνωσή της αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο στην αντιμετώπισή της, οι ερευνητές εκτιμούν ότι οι γιατροί πρέπει να εντάξουν την ταχύτητα της βάδισης στις καθιερωμένες αξιολογήσεις των ηλικιωμένων.
Όλοι οι συμμετέχοντες επιβράδυναν το περπάτημα με την πάροδο του χρόνου, αλλά εκείνοι που επιβράδυναν κατά 0,1 δευτερόλεπτα περισσότερο ετησίως από τους συνομηλίκους τους ήταν 47% πιθανότερο να αναπτύξουν γνωστικές διαταραχές. Η συσχέτιση υπήρχε και όταν οι ερευνητές έλαβαν υπόψη την επιβράδυνση λόγω μυϊκής αδυναμίας, πόνου στα γόνατα και διάφορων ασθενειών, συμπεριλαμβανομένου του διαβήτη, των καρδιακών παθήσεων και της υπέρτασης.
“Ένα κλάσμα του δευτερολέπτου κάθε έτος μπορεί να φαίνεται λίγο, αλλά μετά από 14 χρόνια είναι παρατηρήσιμο”, είπε η Rosso. “Οι άνθρωποι δεν πρέπει να παραμελήσουν αυτή την αλλαγή στην ταχύτητα του περπατήματος γιατί θα μπορούσε να είναι μια πρόωρη ένδειξη για κάτι πιο σοβαρό”.
Να σημειωθεί ότι άλλες μελέτες έχουν δείξει ότι το γρήγορο περπάτημα, όταν γίνεται συστηματικά, ενισχύει το μέγεθος των εγκεφαλικών περιοχών οι οποίες συρρικνώνονται με τα χρόνια και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να καθυστερεί η εμφάνιση της άνοιας.
