Τα αιωρούμενα σωματίδια στην ατμόσφαιρα και το όζον προκαλούν αρνητικές επιπτώσεις στους ανθρώπους κάθε ηλικίας, αυξάνοντας τον κίνδυνο άσθματος, καρδιακών παθήσεων, αναπνευστικών παθήσεων και διαβήτη. Στα μωρά και τα παιδιά υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος καθώς οι πνεύμονες και ο εγκέφαλός τους εξακολουθούν να αναπτύσσονται.
Επίσης οι επιστήμονες έχουν παρατηρήσει στο παρελθόν υψηλότερα ποσοστά ψυχικών νόσων και καθυστερήσεις στην εκμάθηση και ανάπτυξη των παιδιών που μεγάλωσαν σε περιοχές με αυξημένους ρύπους.
Οι μελέτες συμπεραίνουν ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν σε περιοχές με ατμοσφαιρική ρύπανση έχουν χειρότερα αποτελέσματα στα γνωστικά τεστ, ενώ παρουσιάζουν υψηλότερα ποσοστά εμφάνισης ΔΕΠΥ (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας), αυτισμού και άλλων συμπεριφορικών διαταραχών. Ολλανδική μελέτη που διεξήχθη πριν ένα χρόνο, και στην οποία μελετήθηκαν σχεδόν 800 παιδιά ηλικίας 6-10 ετών, έδειξε σημάδια ότι η έκθεση στη ατμοσφαιρική ρύπανση επιφέρει αλλαγές στο φλοιό του εγκεφάλου.
Τώρα, επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Σινσινάτι, παρατήρησαν για πρώτη φορά την αρνητική επίδραση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης χρησιμοποιώντας νευροαπεικονιστικές μεθόδους.
Στην παρούσα μελέτη, οι ερευνητές πραγματοποίησαν απεικονίσεις σε 145 παιδιά μέσης ηλικίας 12 ετών. Αξιολόγησαν επίσης τα παιδιά στη βάση μίας τυποποιημένης κλίμακας άγχους και εξέτασαν σε πόση ατμοσφαιρική ρύπανση είχαν εκτεθεί στο σύνολο της ζωής τους και κατά το τελευταίο έτος, εξετάζοντας τα διαθέσιμα στοιχεία της ατμοσφαιρικής ρύπανσης στις περιοχές που ζούσαν.
Τα παιδιά που εκτέθηκαν σε υψηλότερα επίπεδα ατμοσφαιρικής ρύπανσης είχαν αυξημένα επίπεδα ενός μεταβολίτη της γλυκόζης, την μυοινοσιτόλη, που έχει συσχετιστεί με τη νόσο Αλτσχάιμερ και άλλες εγκεφαλικές παθήσεις. Παρουσίασαν επίσης υψηλότερες τιμές άγχους. Στην υψηλότερη έκθεση σε ατμοσφαιρική ρύπανση, παρατηρήθηκε αύξηση των συμπτωμάτων άγχους κατά 12%. Το ποσοστό αυτό θεωρείται πάντως χαμηλό.
Η μυοϊνοσιτόλη βρίσκεται κυρίως σε εξειδικευμένα εγκεφαλικά κύτταρα γνωστά ως γλοιακά κύτταρα, και βοηθάει στην διατήρηση του όγκου και της ισορροπίας των κυττάρων στον εγκέφαλο. Είναι επίσης ρυθμιστής της ινσουλίνης στο σώμα. Αυξήσεις των επιπέδων μυοινοσιτόλης συσχετίζονται με αυξημένο πληθυσμό νευρογλοιακών κυττάρων, το οποίο συχνά εμφανίζεται σε καταστάσεις φλεγμονής.
Οι ερευνητές είπαν ότι τα υψηλότερα επίπεδα της μυοινοσιτόλης ενδέχεται να σχετίζονται με την ατμοσφαιρική ρύπανση, την ύπαρξη φλεγμονών και την αύξηση του κινδύνου για εκδήλωση άγχους.
Η Δρ. Kelly Brunst, επικεφαλής της έρευνας, ανέφερε ότι μπορεί να υπάρχει συσχετισμός μεταξύ ατμοσφαιρικών ρύπων από αυτοκίνητα «και μεταβολιτών απορρύθμισης στον εγκέφαλο δημιουργώντας συμπτώματα άγχους σε υγιή παιδιά».
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Environmental Research.
