Η διατροφή είναι καθοριστικής σημασίας για τη διαχείριση ασθενειών όπως ο διαβήτης, οι καρδιαγγειακές ασθένειες και η υπέρταση. Παίζει ρόλο και στην περίπτωση του καρκίνου αν και εδώ τα πράγματα είναι πιο ασαφή σχετικά με το ποιο είδος διατροφής σχετίζεται με τον καρκίνο.
Τώρα, μια μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature, δείχνει ότι ο δραστικός περιορισμός του αμινοξέος μεθειονίνη, το οποίο βρίσκεται κυρίως στο κόκκινο κρέας και τα αυγά, αύξησε την αποτελεσματικότητα της χημειοθεραπείας και της ακτινοθεραπείας στα ποντίκια, επιβραδύνοντας την ανάπτυξη των όγκων.
Είναι νωρίς όμως ακόμη για να εξαχθούν συμπεράσματα για τον άνθρωπο, υπογράμμισε ο Τζέισον Λόκασεϊλ, βασικός συντάκτης του άρθρου, και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Ντιουκ, της Βόρειας Καρολίνας.
Η ερευνητική ομάδα περιόρισε την πρόσληψη της μεθειονίνης -ενός απαραίτητου αμινοξέος που πρέπει να λαμβάνεται από τη διατροφή διότι δεν μπορεί να το παράγει ο ανθρώπινος οργανισμός, Το αμινοξύ αυτό χρησιμοποιείται επίσης από τα καρκινικά κύτταρα για να αναπτυχθούν.
Οι ερευνητές πειραματίστηκαν με αυτήν την περιοριστική δίαιτα σε υγιή ποντίκια και κατόπιν σε ποντίκια που έπασχαν από καρκίνο του παχέος εντέρου ή από σάρκωμα των μαλακών ιστών, έναν σπάνιο τύπο καρκίνου.
Η χορήγηση μιας πολύ ήπιας δόσης χημειοθεραπείας, που από μόνη της δεν αναμενόταν να έχει κάποιο αποτέλεσμα στον καρκίνο του παχέος εντέρου, διαπιστώθηκε ότι προκάλεσε μια “αξιοσημείωτη μείωση της ανάπτυξης των όγκων”. Το ίδιο αποτέλεσμα παρατηρήθηκε όταν συνδύασαν τη μείωση της μεθειονίνης με την ακτινοβολία στα ποντίκια που έπασχαν από σάρκωμα μαλακών ιστών.
«Τα καρκινικά κύτταρα λιμοκτονούν όταν τους στερούμε ορισμένες θρεπτικές ουσίες», εξήγησε ο Τζέισον Λόκασεϊλ. «Ασφαλώς δεν πρόκειται για το φάρμακο κατά του καρκίνου» όμως «δείχνει ότι υπάρχουν πολύ ενδιαφέρουσες αλληλεπιδράσεις με την τροφή που καταναλώνουμε, (…) και το πώς αυτές οι αλλαγές επιδρούν στον μεταβολισμό των κυττάρων», πρόσθεσε.
Οι ερευνητές χορήγησαν τη πτωχή σε μεθειονίνη διατροφή σε 6 υγιείς ανθρώπους επί τρεις εβδομάδες. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι επιπτώσεις στον μεταβολισμό τους ήταν παρόμοιες με εκείνες που παρατηρήθηκαν στα ποντίκια, κάτι που ενισχύει την υπόθεση ότι μια τέτοια διατροφή θα μπορούσε να έχει κάποια επίπτωση και σε ορισμένους όγκους στον άνθρωπο.
«Προτού να εξάγουμε συμπεράσματα για τους διατροφικούς περιορισμούς ως προσέγγιση για τη θεραπεία του καρκίνου, απαιτούνται μελέτες στον άνθρωπο», προειδοποίησε ο Πολ Φαρόα, καθηγητής επιδημιολογίας του καρκίνου στο πανεπιστήμιο Κέιμπριτζ, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη.
Ο Λόκασεϊλ επισήμανε ότι οι κλινικές μελέτες για τη διατροφή είναι δύσκολο να βρουν χρηματοδότη γιατί τα αποτελέσματά τους μπορεί να μην είναι αξιοποιήσιμα από οικονομικής άποψης.
